یک روچے من گوں سنگتےءَ ھوار راھےءَ روان اَت آں۔
من گوں شھیدانی ھیالاں اَجب رنگےءَ دچار کپت آں۔ اے ساھتاں کشک اوشتاتگ اَت اَنت، موسم ءِ دگہ رنگے اَت، ھرچی منی چماں بدل اَت ھمے کشک کہ من اُمرے ءَ چہ ھمد ءَ گوستگ اَت آں اے کوھن اَت، ھچ ءَ زانگ ءَ نہ اَت آں، نہ دمکاں،نہ راھاں، نہ وتی سنگت ءَ کہ گو من ھمراہ اَت بس شھیدانی یات ءَ بے سما اَت آں۔ ھمے پیم مارگءَ اَت آں کہ یک بنی آدمے نہ کہ ساھدارےءِ پد گواہ اِیت گْوش ئے اے بلائیں دنیا ءَ من گوں ھیالاں تھنا اَت آں۔ ھنچو تیز گام جنان اَت آں زاناں یکے زور من ءَ دکا دیان اَت کہ بہ رو۔۔۔۔
بس جیڑگءَ اَت آں برے رامینی دیوانگی ءِ گپاں کندگ ءَ اَت آں، برے مھروانیں مرادی مھرانی گمان پیداک اَت، برے گوں میروئی وشکیں گپ ءُ زھیراں و دچار کپت آں، برے گْونڈکیں نوشاد جان ءِ جھد ءُ ھوسلھاں گیر آرگ ءَ اَت آں، برے میجر پیرکی داتگیں سبک یات پیداک اَت اَنت، برے بابا جان ءِ مات ءِ گُڈی سوگات دلءَ پیداک اَت برے آ گوں سیٹوک یءَ لاڑکی کنگءَ اَت، برے لکوئی دلیری ءِ کسہ را آئی گْونڈکیں گھار ساچانی کِرءَ آرگ ءَ اَت۔ برے دیداری وشکیں داب دگہ چاڑے دیگءَ اَت اَنت، برے سمیری مھروانی ءَ چہ مات ءَ بیھال اَت آں، برے زدگی وشگٹی ءَ واہ واہ کنگ ءَ اَت آں، برے جاڑءَ گوں بیگاہ ءِ ساھت ءَ مزاک ءُ شائِری ءِ دیوان ءَ من ھم وتی پْرشتگیں دستونکے وانگ ءَ اَت آں۔ برے گوں امداد ءَ گرم ءِ ڈاک ءَ تلارءِ ساھگ ءَ دیوان ءُ ھورماگ ءِ روگ ءَ اَت آں۔ برے رمیشی وشیں زھیروک زرد ءَ چیڑینگ ءَ اَت اَنت۔ برے گوں جلال ءَ سیاست ءَ کنگ ءَ اَت آں۔ برے گوں مھروانیں چاکرءَ لوئی ءِ کرءَ نان ورگ ءَ اَت آں، برے گوں کچکولی گھاراں گریوگ ءَ اَت آں، برے ھکیمی ملنگی ءَ ، برے استاد نورءَ گیر آرگ ءَ اَت آں کہ آ گوں وتی باجا ءَ گلائش اَت، برے یاگی من ءَ کندینگ ءَ اَت ءُ برے بابا درویشی ترانگ بیچاڑ کنگ ءَ اَت اَنت۔۔
من ھمے ھیالاں گوں اپ اپ کنگ ءَ اَت آں کہ چک چہ ماتءَ چورہ بیت بلے ما چہ سنگتاں چورہ بہ اِیں۔ ھمد ءَ تْرندیں گرندے ءِ توار گوشاں کپت بیمناکیں گروکےءِ برمش چمّاں کپت ءُ چم کور بوت اَنت۔ ترسے دلءَ پترگءَ اَت ءُ چہ لوڑءَ چم پچ بوگ ءَ نہ اَت اَنت۔۔۔
دور چہ شمےءَ کُڈکے گندگ پیداک اَت برے چہ لوڑ ءُ بزیں جمبراں گار بوت برے پد ءَ گندگ بوت ما پہ کڈک ءَ بے ھوشی روان اَت ایں من وتی ھمراہ ءَ را گْوشت تچ کہ ھور ءُ لوڑاں مارا کشت ءُ مارا پلاسٹک ھم گون نیست منی ءُ تئی ساماناں مہ میسین اِیت۔ ما پہ بے ھوشی شت اِیں چہ میتگ ءَ چہ پیسر ھمے لڑ اتگیں کڈک ءِ تہءَ کُنڈے ءَ نشت اِیں۔۔۔
کمو دیرءَ زھگ،زالبول،پیرینانی توار کم کمءَ گوشاں پیداک اَت بلکے وتی نماسگ ءَ را آواز دیگءَ اَت بہ یا لوگ ءَ چم تئی کور بہ اَنت ، گد تئی میس اَنت۔ ما دوئیں سنگت چو مرگ ءَ زکڑ اتگ اَت ایں من زورءَ کندگے جت سنگت ءَ گْوشت مارا یکے ھورءَ کشت ءُ دومی پد ءَ کند ئے تو!
من گْوشت چک چہ مات ءَ چورہ بیت بلے ما چہ سنگتاں چورہ بہ ایں مروچی اگاں اے ساھتاں تو گوں من دچار مہ کپتین ئے من باریں چون اَت آں، چون چورہ ءَ اَت آں!۔۔۔
