بابا امر ءَ کسان اَت دل ءَ مھکمیں کوھے اَت چہ نترسیں سنگتاں یکے اَت۔ مدام ھاموش اَت گپ کم کار باز ئِے کرت۔ گوں وتی کسانیں امر ءَ باز پند ئِے جت سنگراں مدام سینگے تالان اَت۔ بابا بلائیں جنگولے اَت ، کوہ شیپ، کور، پیش،ڈل ءُ ڈوک درستاں یک پہ یک ءَ زانت ئِے۔
بابا ءِ بار چہ مارا گیشتر اَت بلے کدی نہ گشت ئِے من دم برتگ۔ بابا زوراورے اَت۔ آئی ءَ مسکرا کنگ ءِ دگہ دابے اَت مدام ایوک ءَ نشتگ اَت ، اگاں تو کدی جست کرتیں گڑا ٹیٹ گپ ئِے جت آ پہ زمین سالونک بوت بلے چہ کس ءَ کدی دل ءَ رنج نہ بوت۔
بابا ءَ ماھیگ ءِ شکار سک دوست بوت۔ مدام گورداسکانی ،شانتولانی،سیسوانی چورویے کہ دیست پہ آئی ءَ ائید اَت۔ چورواں گیپت ئِے سند ءِ تہ ءَ کرت ئِے۔ مدام گوں چورواں گلائیش اَت۔ وھد ءِ سر ءَ دان ءُ آپ چو مات ءِ وڑ ءَ انان ئِے داشت اَنت۔ من ءَ یات اِنت بابا ءَ دو شانتلی چورو داشتگ اَت گوں بابا ءَ سک لاھو اَت اَنت ما بس وھد گوازینت بلے بابا ءَ را دگہ ڈول دوست اَت اَنت۔ لھتے روچ ءَ پد ھور بوت چہ گوات ءُ ترندیں تْرمپاں چورو بیگواہ بوت اَنت۔ بابا سک دگہ ڈول بوت سک پریشان اَت ما باز سنگت اَت ایں کنر ءِ ساھگ ءَ ءُ پہ سفر ءَ سر گپتگ اَت ایں۔ اے روچ ءَ بابا سک ملور اَت سپر ءِ راہ بلد اَت ، بابا ءَ مارا گْوشت شما رو اِت ھچ وش نہ بیت ما گْوشت : بابا جان! ما کج ءَ رو ایں پد ءَ ھمد ءَ کائیں ، گْوشت ئِے بہ رو اِت پہ سلامتی بلے دیر مہ کن اِت جلدی بہ یا اِت۔
یک ماھےءَ رند ما پد ءَ اتک ایں ھمے کنر ءِ ساھگ ءَ گوں سنگتاں مزاک ءُ شگل ءُ کندگ بوت۔ ما جست کرت بابا کج ءَ اِنت۔ سنگتاں گْوشت سپرے ءَ شُتگ۔
چار روچ ءَ پد لھتے سنگتاں پہ بابا ءَ ٹیکی یے گون اَت۔ گْوشت اِش اے ٹیکی پلیں بابا جان ئِے ماس ءَ راہ داتگ۔بابا ءِ دیم ءِ سنگت اَتک اَنت گڑ من گْوشت بابا ءِ ٹیکیاں راہ دئے اِت گوں۔ گُڑا گْوشت اش بابا وت کیت چار پنچ روچءِ تہ ءَ۔
ما در کپت ایں پہ نیٹورک ءَ گڑا ایس ایم ایسے اتک کہ باباءِ لالا چہ پوج ءِ دست ءَ یلہ کنگ بوتگ۔ گڑ منی گوں بابا ءِ دیم ءِ سنگتے ءَ ھال بوت پون کٹ کنگ ءَ ساری من گْوشت:کلیں سنگتاں سلام بہ کن ئِے بلے بابا ءَ پہ نام سلام بہ کن ئِے ءُ بہ گْوش ئے کہ تْرانگ ءَ گْوشتگ: منی مستاگی ءَ تیار بہ کن۔
چار پنچ روچ گوست سر پد ءَ نیٹورک ءَ کپت پد ءَ گوں ھما سنگت ءَ ھال بوت۔ جست ءُ پرس بوت ، اڑے بابا ءَ چی گْوشتگ؟ کند اِت ئِے ، گْوشت ئِے بابا ءَ گْوشتگ : انو من ءَ ھچ گون نیست کایاں ترا ٹھین آں۔
پد ءَ ھما پیم روچ ءُ شپ گوزان اَت اَنت،پنچ روچ ءَ پد ھما نیٹورک ءُ ھال ،بلے اے رندی دگہ سنگتے شتگ اَت گڑا مارا ودار اَت۔ سھب بوت سنگت چہ نیٹورک ءَ اتک اَنت بلے بابا گون نہ اَت۔ اڑے شما بابا نے آرتگ گوں ، گْوشت ئِے : لھتے سنگت پشت کپتگ بابا جان ھماوانی ھواری ءَ پیداک اِنت۔
بس منی ءُ باباءِ گڈی دیدار ھما کنر ءِ ساھگ اَت ناں کہ نیٹورکءَ دوچار کپت ایں ناں کہ دیم پہ دیم ۔ چار پنچ روچ ءَ رند مئے زمہ دار نیٹورک ءَ شتگ اَت۔ اے روچ ءَ سنگت ءَ دیر کرت چہ نیٹورک ءَ آیگ ءَ کمو رند ءَ اتک بلے اے روچ ءَ کمو دگہ وڑ اَت۔ ما زانت کہ جیڑھے بوتگ بلے ما نہ زانت کہ بابا گوں چار سنگتاں شھید بوتگ ما گْوشت چہ ھال ءُ اھوال اِنت ، نیٹورک ءِ؟ گْوشت ئِے براس ءِ پنچ سنگت شھید بوتگ ما کلیں سنگت ھشک ءُ ھیران بوت اِیں۔ جست کرت چون ، کج ءَ ءُ کئے اَنت؟؟؟ گْوشت ئِے یکے بابا جان اِنت، آسکلوک جان اِنت، ماما جان اِنت، دودا جان اِنت، ناجد جان اِنت، کلیں سنگت ھاموش بوت اِیں۔ گْوستگیں کسھاں گیر آرگ ءَ اَت اِیں۔ وت وت ءَ سھڑینگ ءَ اَت اِیں۔ بابا جان تو پہ زمین سالونک بوت ئے سالونکی مراد بات ترا۔
من نوں زانت کہ تو پرچا آ روچی کنرءِ چیرءَ مونجان اَت ئے تو زانتگ اَت کہ اے مئے گڈی دیدار اِنت۔ ھیر ودار تو دات من اتک آں ، منءَ وَ بہ ھل تو پہ وتی ماس ءِ گڈی سوگا تءَ ودار بہ کرتیں۔بابا جان تو چو اشتاپی مہ کرتیں ، وتی سنگت تْرانگ ءِ گڈی دیدارءَ ودار بہ کرتیں۔
