شھزادگ اپس سوار اَت کور ءِ تہ روان اَت بلئے آ ٹپّ ءِ درد ءُ دوراں سک نہ گیگ کُتگ اَت ۔ تولگانی ھولسگاں کور سر ءَ زُرتگ اَت ۔ اِے کور ءِ تہ ءَ شھزادگ تھنا نہ اَنت دگہ ساھدار کر ءُ گوْر ءَ ھم ھست اَت ۔ کور ءِ زِرباری نیمگ ءَ کوہ ءِ بندے اَت ۔ بند ءِ گوْر دیم ءَ کسانیں میدانے ھست اَت ۔ اے میدان ءِ سر ءَ اوشتِر ءُ کوھی ھرانی کشک اَت ۔ شھزادگ ءَ کِشْک ءُ در نہ زانت اَنت پرچا کہ آ ھچبر اینگو نیاتکگ اَت ۔ شھزادگ ءِ اپس وت راہ ءَ گِرْان اَت ۔ وھدے کہ اپس کور ءَ چہ درآتک ءُ بُرزَگ ءَلکپت گُڑا اپس ءَ میدان دیست وتی گاماناں تینز تر کُت ۔
شھزادگ ءَ دل ءَ جیڑ اِت کہ منی باز ھون ریتکگ منی جان ءِ ھاٹیگ ھم ھلاس بوان اِنت بوت کنت من راہ ءَ بیھوش بہ باں بِہ کپ آں ؟ آئی ءَ اپس اوشتارینت ءُ اپس ءِ لگام پچ کُت ۔ آ اپس ءِ سرءَ دیم پہ چیر تچْک بوت ۔ آئی ءَ لگام ءِ یک سرے اپس ءِ لاپ ءِ چیر ءَ گوازینت دومی سر وتی بڈّ ءِ سر ءَ گوازینت ءُ بست بندگ ءَ پد آئی ءَ اپس ءِ بردست ٹپّ اِت ءُ اپس رھادگ بوت ۔ اپس روان بوت ۔ اپس وش رواجی میدان ءِ سر ءَروان اَت کمو دیراں پد میدان کُٹ اِت ۔ اپس ءَ پد ءَ کور ءِ تہ گِرْان کُت ءُ روان بوت ۔ کور ءِ گوریچانی لمب ءَ یک کوھے ھم ھست اَت اپس ءَ کوہ گوازینت گُڑا یک پراھگے آتک ۔ شھزادگ ءِ ھاٹیگ ھلاس بوان اَت شھزادگ نہ زانگ ءَ اَت اپس کُجانگو رَوَگ ءَ اِنت ۔ کساس دو سد گام ءَ کُچکے ءِ چانگگانی توار ھم پیداک اَت ۔ اپس کُچک ءِ چانگگانی توار گِرْان کُت کُچِک ءِ نیمگ ءَ شُت ۔ کُچِک بس کنگ ءِ وڈ ءَ نہ اَت ۔ اپس کُچِک ءِ نزیک ءَ رس اِت گُڑا کُچِک ءَ چانگگ بس کُت ۔ اپس تھتے ءِ کر ءَ اوشتات ۔ تھت ءِ سر ءَ مردمے وپتگ اَت بلئے کُچِک ءِ چانگگاں آ آگہ کُتگ اَت ۔ مردم اجکہ بوت اے چونیں جانورے منی کر ءَ آتک ءُ اوشتات آ تُرسَگ ءَ اَت ۔ کُچِک ھم آتک ءُ اپس ءِ کر ءَ اوشتات گُڑا کُچِک ءِ واھند سرپد بوت بلئے آئی ءِ دل انگت ءَ زور ءَ درْیِھک درْیھک ءَ اَت ۔ ۔ آ پاد آتک ءُ توار کنگ ءَ لگ اِت ٫٫ امّاں پاد ءَ ،، اَبّا پاد ءَ ،، زالبولے ءَ توار دات ٫٫ شَلو چیا ؟
شَلی ٫٫ اماں بلاھیں ھَرے آتکگ ءُ منی تھت ءِ کر ءَ اوشتاتگ،، زالبول ٫٫ بَشُّو پاد ءَ بلاھیں ھرے آتکگ زھگ ءَ تُرسَگ ءَ اِنت ،، بشّام پادآتک چَمّاں پلپِٹینگ ءَ لگ اِت ءُ گُشتے ٫٫ چی یے آتکگ تِلیان ؟ ،،( تِلیان بشّام ءِ لوگبانُک اَت ءُ شَلی ایشانی جنئکیں زھگ اَت) [12/26, 6:40 PM] ارشمان ارشُل: تِلیان ٫٫ بلاھیں ھرے آتکگ شلو ءِ تھت ءِ کر ءَ بہ چارے تو نہ گندگ ءَ اِتے ؟ ،، شَلی ءِ تھت چہ بشّام ءُ تِلیان ءِ تھت بیست گام ءَ دور اَت شپ ماھکانی اَت ۔ بشّام ٫٫ ھَو من گندگ ءَ یانے ،، بشّام تھت ءِ سر ءَ ایر آتک ءُ شَلی ءِ تھت ءِ کر ءَ آتک ءُ توارے کُت ۔ اِے اپسے ایشی ءِ سر ءِ مردمے تچْک اِنت بلئے مردم زندگ اِنت ساھے رَوَگ ءُ آیَگ ءَ اِنت ۔زوت کن اِت تگردے بیار ۓ ،، شَلی ءَ چہ کاپِر ءِ چیر ءَ تگردے چست کُت ءُ آؤرت ۔ اپس ءَ وت ءَ جوکینت ۔ بشّام اپس ءِ لگام پچ کُت اناگہ ءَ بشّام ءِ دست شھزادگ ءِ بردست ءِ بستگیں چادر ءَ لگ اِت ۔ چادر ترّ اَت بشّام ءَ ھون ءِ بو ھم پیداک اَت ۔ بشّام ءَ گُشت تگردے بیارۓ ایشی ءَ سر ءَ ایر کن ایں ۔شَلی شھزادگ ءِ سر ءِ نیمگ ءِ اوشتاتگ اَت ۔
وھدے کہ بشّام ءَ لیٹینت شَلی ءِ چم شھزادگ ءِ لکاہ ءَ کپت ۔ شَلی ھیژم گیپت ءُ وتی پِت ءَ را گُشتے ٫٫ ابّا زوت کن چستے کن اے مِرِگ ءَ اِنت ،، بشّام ءَ شھزادگ بڈّ ءَ کُت ءُ تگرد ءِ سر ءَ ایر کُت ۔ تِلیان ءَ کاشی یے زُرت ءُ آپ مان کُت ۔ بشّام اپس ءِ نیمگ ءَ آتک ۔ شَلی گنوکی یے ءَ گیپتگ اَت آئی ءَ شھزادگ ءِ سر زُرت ءُ وتی کونڈ ءِ سر ءَ ایر کُت ۔ آئی ءِ چَمّاں چہ ارس پِٹّگ ءَ اِت اَنت ءُ شھزادگ ءِ دیم ءِ سر ءَ ترْمپ ترْمپ ءَ کپگ ءِ اِت اَنت ۔ تِلیان ءَ آپ گون اَت پیداک اَت آ اجکہ بوت کہ شَلی ءَ ورناہ ءِ سر وتی کونڈ ءِ سر ءَ ایر کُتگ ۔ شَلی ءَ توار کُت ٫٫ مادر زوت آپاں بیار اِے مِرَگ ءَ اِنت ،، تِلیان ءَ کاشی ءِ آپ زُرت اَنت ءُ شھزادگ ءِ سر ءَ مان ریتک ءُ آئی ءِ دیم ھم شُشت ۔ بشّام ءَ شھزادگ ءِ اپس کاپَر ءِ چیر ءَ بست ءُ زھم ءُ تیر کمان کاپَر ءِ چیر ھَڑینت اَنت ۔
بشّام ٫٫ تِلیان تھلَگاں شر کن اِے ورناہ سک ٹپّی اِنت ءُ دپ ءِ تہ ءَ کمو کمو آپ ھم مانے کن بہ گندۓ بُود بہ کنت ،، بشّام پیداک ءُ ھمے وڈ گُشان اَنت ۔ تِلیان پادآتک ءُ گِس ءَ شُت ۔ شَلی ءَ شھزادگ ءِ سر تگرد ءِ سر ءَ ایر کُت ۔ آ پادآتک ءُ وتی سرجاھے آؤرت ءُ شھزادگ ءِ سر ءِ چیر ءَ دات ۔ شھزادگ ءِ ھوش ھم کمو کمو پیداک اَت ۔ شَلی آئی ءِ دپ ءِ تہ آپ پِٹّینَگ ءَ اَت۔ بشّام ھم آتک ءُ سر بوت ءُ گُشتے اِے ٹپّی ئیں ورناہ باریں کُج ءِ ئیگ اِنت ایشی ءَ زھم ءُ تیرکمان ھم گون اِنت گندگ ءَ گُشیگاں سپاھیگے بوت جنگ ءَ بوتگ تیرے لگّ اِتگے ۔ تِلیان درمان ءُ تھلگ آؤرت اَنت ۔
شھزادگ ھوش ءَ آتک مردمانی گپ ءُ چِڑکھاں ھم اِشکُنگ ءَ اَت آئی ءَ وتی چم پچ کُت اَنت ءُ گُشت ٫٫ من کُج ءَ آں ،، بشّام ءَ پسّہ ءَ دات ٫٫ تو شرّیں جاگھے ءَ ۓ ،، شھزادگ ٫٫ اِے کُجام جاگہ اِنت ،، بشّام ٫٫ اِے جاگہ ءِ نام نیِلَّگ اِنت بلئے ما چہ میتَگ ءَ گِستائیں،، تِلیان ءَ گُشت ٫٫ زھگ گپ مہ کن تو ٹپّی ۓ کمو پاد ءَ تئی ٹپّاں درمان کن آں ،، شھزادگ پادآتک ءُ نشت ۔ شَلی ءَ گوں وتی مات ءَ گُشت ٫٫ اماں باریں شیِر ھست ؟ ،، تِلیان ٫٫ ھَو شیر ھست اِنت باز اِنت یک ءُ دو نگن بِہ پچ گوں ،، وھدے کہ شھزادگ ءَ شَلی ءِ توار اِش کُت ءُ دیمے ترّینت ءُ شلی دیست آ اجکہ بوت کہ زُھرہ چتور اِدا آتک کنت ۔ شَلی ءِ توار ءُ آئی ءِ رنگ ءُ دروشُم برابر زُھرہ ءِ جند اَت ۔ بشّام ءَ چادر پچ کُت ءُ شھزادگ ءِ پشک ءَ لیٹینَگ ءَ لگ اِت گُڑا شھزادگ ءَ گُشت واجہ منی دست پدرد بوَگ ءَ اِنت تو چو کن ٹپ ءِ جاگہ ءَ پشک ءَ بُرّ ۔بشّام ءَ کارچے آؤرت ءُ ٹپّ ءِ جاگہ ءَ پشک بُرّ اِت ۔ تِلیان ءَ ٹپ ءِ درمان کُت ءُ بشّام ءَ چادر پد ءَ بست ۔ تِلیان ءَ گوں شھزادگ ءَ را گُشت زھگ ھچ پریشان مہ بو تئی ٹپ زوت وش بیت ۔ بشّام ءَ گوں شھزادگ جُست کُت ٫٫ زھگ تو کُجام ھند ءُ میتگ ءِ مردم ۓ ءُ تئی نام کئے اِنت ؟ ،، شھزادگ ءَ پسّہ دات ٫٫ واجہ منی نام رودان اِنت من کیچ ءَ نشتگ آں ،، بشّام ٫٫ ترا کئے ءَ جتگ ءُ ٹپّی کُتگ ؟،، شھزادگ ٫٫
واجہ من اینگو شکار ءَ آتکگ اِت اَنت ھرابیں راھے ءَ اپس شِتر اِت ءُ کپت من ھم کپت آں دارے منی بردست ءِ بُن ءَ لگ اِت من سک نہ گیگ بوت آں گُڑا من چادر زُرت ءُ وتی بردست ءِ بُن بست وھدے کہ من سک بیوار بوت آں گُڑا من اپس ءِ پچ کُت ءُ گوں وت ءَ اپس ءَ بست اپس ءَ راہ وت گیپتگ ءُ آتکگ من ھوش ءَ نہ بوتگ آں ،، شھزادگ ءَ راستی اِے واستا چیر دات کہ آ نوں زانَگ ءَ اَت وزیر انام گوں وتی بچ جنگیان ءَ کیچ ءَ ایر دست کنت ۔ وھدے کہ انام بادشاہ بہ بیت گُڑا آ آلی ءِ اوبادگاں ھچ وڈ نہ بکش ایت ۔اگاں بشّام ءَ من وتی نام ءَ بُہ گُشاں گوں بوت کنت آ شَکّ بہ کنت ۔ بشّام ٫٫ بھتاور ایوک ءُ تھنا کئے اِے کوھانی تہ ءَ شکار ءَ کئے کئیت تو پہ وت ھمراھے بُہ زرت اینت گوں تو نہ زان کہ اینگو ھپتار ءُ پُلنگ سک باز اِنت پردگے ترا ھپتاراں نہ وارتگ ،، شھزادگ ٫٫ ھَو واجہ من ردی کُت شَلی ءَ نگن پتکگ اَت آئی ءَ شیر ءُ نگن آؤرت اَنت شھزادگ ءِ دیم ءَ ایر کُت اَنت ۔ شھزادگ گُشت اپس ءِ لوْت ءِ تہ ءَ ناہ ، مدَر ءُ آرت مان اِنت کش اِتے اِیر اِش کن اِت ۔ بشّام پادآتک ءُ اپس ءِ نیمگ ءَ شُت ۔ شھزادگ ءَ نان شیر تہ ءَ مان کُت اَنت شیِرانی تہ ءَ ساپیں روگن ھم مان اَت ۔
شھزادگ ءَ ورگ بندات کُت ۔ تِلیان ءَ شھزادگ جُست کُت ٫٫ اِشکُنگ ءَ کیچ ءَ بلاھیں ماڑی یے ھست اِنت ؟ ،، شھزادگ ٫٫ ھَو مادر ھست اِنت تو زاناں نیاتکگ ۓ کیچ ءَ ؟ ،، تِلیان ٫٫ اِناں زھگ من ءَ کیچ ءَ کئے بارت بشّام کیچ ءَ برے برے رؤت کئیت اگاں من ءَ بہ بارت گوں شَلو تھنا بیت اِے گوک ءُ پس ھم کاہ ءُ بُوچ کنگی اَنت ،، شھزادگ ٫٫ مادر اگاں ھاوند ءَ من ءَ زند دات ترا الم کیچ ءَ پیشدار آں ،، ۔بشّام پادآتک ءُ اپس ءِ نیمگ ءَ شُت ۔ شھزادگ ءَ نان شیر تہ ءَ مان کُت اَنت شیِرانی تہ ءَ ساپیں روگن ھم مان اَت ۔شھزادگ ءَ ورگ بندات کُت ۔ تِلیان ءَ شھزادگ جُست کُت ٫٫ اِشکُنگ ءَ کیچ ءَ بلاھیں ماڑی یے ھست اِنت ؟ ،، شھزادگ ٫٫ ھَو مادر ھست اِنت تو زاناں نیاتکگ ۓ کیچ ءَ ؟ ،، تِلیان ٫٫ اِناں زھگ من ءَ کیچ ءَ کئے بارت بشّام کیچ ءَ برے برے رؤت کئیت اگاں من ءَ بہ بارت گوں شَلو تھنا بیت اِے گوک ءُ پس ھم کاہ ءُ بُوچ کنگی اَنت ،، شھزادگ ٫٫ مادر اگاں ھاوند ءَ من ءَ زند دات ترا الم کیچ ءَ پیشدار آں ،، تِلیان ٫٫ زھگ ترا ھاوند سبز ءُ آباد بہ کنت زوت وش بات ۓ ،، بشّام ءَ لوْت آؤرت ءُ شھزادگ ءِ کر ءَ ایر کُت ۔ شھزادگ ءَ گُشت اِے لوت ءَ بر اِت وتی گِس ءَ ایر کن اِت ءُ من ورگ ھم بس اِنت ورگاں ھم چست کن اِت گوں ۔ تِلیان شَلی توار کُت
٫٫ شَلو بیا اے لوت بر ایر کن نپادے ھم بیار گوں کاپِر چیر ءَ تھت ءِ سر ءَ ایر کن۔ شَلی ءَ لوْت چست کُت بُرت ءُ گِس ءَ ایر کُت ءُ نپادے زرتے کاپَر ءِ نیمگ ءَ آئی نپاد تھت ءِ سر پچ کُت ۔ بشّام ءَ شھزادگ دست گیپت ءُ پاد کُت ءُ کاپَر نیمگ ءُ شُت ۔ آئی ءَ شھزادگ تھت ءِ سر ءَ واپینت ءُ گُشت وپس کہ شپ چہ نہنگام ءَ گوْستگ ۔ بشام وتی تھت ءِ نیمگ ءَ رھادگ بوت ۔ شَلی ءِ کُچِک شھزادگ ءِ تھت ءَ چہ کمو گستا وپت ۔ شَلی اجکہ اَت منی بَڑَنگ ( بڑنْگ کُچِک ءِ نام اَت)ءَ من یل کُتگ ءُ مھمان ءِ سر ءَ پانَگ اِنت ۔ شھزادگ وتی دیستگیں واب یاد آتک ھمے جیڑگاں گوں آ واب کپت ۔ شَلی جیڑگ ءَ اَت اِے ھما ورناہ اِنت کہ باربار منی واب ءَ آتکگ مرچی منی واب پورا بوت ۔ آ دل ءِ جیڑگ ءَ اَت بچکندگ ءَ اَت چہ ھاوند ءَ لوٹ ءُ تماہ کنگ ءَ اَت ۔ اَۓ تو منی واب پورا کُت ایشی ءَ زوت وش ءُ درْاہ بہ کنت ۔شَلی وتی گُمانانی تہ ءَ اوژناہ کنان اَت دانکہ آ واب کپت ۔
روان اِنت
