سَدّکاں روچے شمارا منی نِمدی سر بیت، کَمّے بُرز ءَ آزمان ءَ دیدگاں لانٹ کن اِت، ھَمُک ساھدار ءِ چَمّاں ماہ ھمائی ئیگ اِنت، بلے شما رَد مہ وَر اِت! چیاکہ اے آیانی چَمّانی رَدی اِنت ءُ مۓ راہ جتا اِنت۔ ھو! رُژن تالانی ءِ رِد ءَ، جمبری پُٹھے ھم ماہ ءَ تھاریاں دَور دات کنت. گڑا تَب سِنگ نہ اَنت، اَگل آیانی مَٹّینگ ءَ چو شیتان ءَ چوک ءِ سر ءَ اوشتاتگ۔ مۓ گچینی جَنگ، ھمے ادارُکی رُژن ءُ تھاری ءِ مَیان ءَ وت ءَ گیشّینگ ءُ مَنّارینگ ءَ اِنت۔ ماہ ھما مَکّار اِنت پہ ادارُکی روچ ءِ دیم ءَ رُژنے ءِ وام ءَ میلانک ءَ کیت۔
کَولیگاں! چو مہ بیت ھمے وام زُرتگیں رُژن، ماہ ءِ رنگ ءَ مۓ دلاں زِر ءِ چول ءُ تْیابی اومالاں مان بہ گیشّین ایت۔ وتی مِسکیں ھاک ءِ اِشک ءِ دیداں شانک بہ دے اِت، ھمود ءَ کہ تھاری اِنت، چَرائی ءِ روتگاں اَنچیں رَنگ پہ ادارُکی رُژن ءِ داب ءَ مۓ دیم ءَ آرگ بوتگ کہ آیانی جاہ آرگ اَلّمی اِنت۔۔۔
اے ھما اَنت کہ مۓ دیم ءَ راستی ءَ چیر دَے انت، وتی لوٹانی آسر بوگ ءَ پد دْروہ اَنت، داتگیں زبان ءُ امانتانی پاسدار نہ اَنت، میشانی پوست ءَ گُرک اَنت، دودیمی ءَ شمارا میڑین اَنت ءُ تماشہ چار اَنت۔۔۔
گیشتر! مۓ بے ھیالی ءَ وتی سِلّیں کاراں دیم ءَ بَر اَنت، پد ءَ روچے ساھگے تَچ اَنت، من ءَ ھال رَس اِتگ کہ شما ھمیشانی گِلَگ ءَ کَنَگ ءَ اِت؟ بْیا پیریں کماشانی سر گُوستاں دمانے سَیل کن ایں، داں ما اے دْراجیں جَنگ ءَ وت ءَ گیشّینت ءُ سوبین کت بہ کنیں۔۔۔۔
(روان اِنت)
