نبشتہ کار: سُدیر بلوچ
مرچیگیں وھد ءِ تہ ءَ ترا تئی گوانکو گون اِنت تو ھمے گوانکو ءَ شریں وڑے ءَ کارمرز بہ کن ئے تو وتی ماتی زُبان ءَ ونت کُت کن ئے ، پرچا کہ ترا اولی سر ءَ تئی ماتی زُبان وانگ ءُ دربرگی اِنت۔ ما بہ چار اِیں نودربر پہ دگہ جاہ ءُ دیاراں وانگ ءِ واستا رو اَنت ، ھمے مئے ماتی زُبان ترا تئی گوانکو ءِ تہ ءَ وانینگ بوگ ءَ اِنت تو بائِد اِنت بہ وان ئے۔
وتی وھد ءَ ھجبر زوال مہ کن اِت ؟ پرچا کہ ترا چُوشیں وھد ءُ موہ ھچ نہ رس اِیت ، بلوچی وانگ پہ بلوچ ءَ سکا ارزان اِنت۔ تو بلوچی گپّ کنگ ءَ زان ئے بائِد اِنت تو بلوچی نبشتہ کنگ ءَ اُوں بہ زان۔ تو بلوچی وانگ ءَ بندات بہ کن ئے سَے ھپتگ ءِ تہ ءَ تو یک شرّیں جُھدکارے جوڑ بہ ئے۔
بلوچی دگہ جاہ ءَ وانینگ بوگ ءَ نہ اِنت، بلکیں ھمے تئی جند ءِ گوانکو ءِ تہ ءَ وانینگ بوگ ءَ اَنت۔ وتی ماتی زُبان ءَ بہ وان اِت ءُ دگہ وتی سنگتاں ھم شریں وڑے ءَ سرپد بہ کن اِت۔ ما دگہ ملکانی مردماں بہ چار ایں وتی زُبان ءِ سر ءَ چینچو دیمروئی کُتگ ، ما بائِد اِنت انچوش دیمروئی بہ کن اِیں۔
یک جاھے ءَ بانُک کریمہ گْوش اِیت: ” راج ءَ زندگ دارگ ءِ واستا زُبان ءَ زندگ بدار اِت“۔ زُبان مارا ھرچ وڑ ءَ دیم ءَ آرگی اِنت، دگہ ملک ءِ مردماں بہ زان اِت اِیشاں وتی زُبان ءِ سر ءَ چون دیمروئی کُتگ؟
مرچی مئے چمانی دیم ءَ انچیں راجدوست ءُ زُباندوستیں مردم بیگواہ کنگ بوگ ءَ اَنت ، پرچا بیگواہ کنگ بوگ ءَ اَنت ؟ تو گْوش ئے منی زُبان گار ءُ بیگواہ مہ بیت، گُڑا وتی زُبان ءِ سر ءَ کار بہ کن۔ وتی راجی زبان ءِ وانگ ءُ دربرگ ءِ جُھد ءَ پْروش مہ ور اِت، بلکیں بلوچی دَرونت ءُ راجدوستی ءِ نبشتانکاں وانان ءَ بلوچی راست نبیسّگ ءِ جُھد ءَ برجاہ بہ دار اِت گُڑا وھد ءِ ھمراھی ءَ وت زبر بَہ اِت۔
سلامت بات اِت شالا! راجی زُبان ءِ جُھد کار ءُ ھزمتکار بِہ بات اِت۔ بلوچ راج شالا یکمُشت ءُ ھمدست بات ، بلوچ ءُ بلوچی شالا دیمروی بہ کنات۔
