شھید کپٹن میران

نبشتہ کار:  گواڑگ بلوچ

نہ زاناں کجام لبزاں گوں من میران ءِ کرد ءِ بابت ءَ نبشتہ بہ کناں، من ستر نبشتہ بہ کناں بلے کرد لبزانی  تہ ءَ نئیت ءُ ناں کہ میران ءِ کرد منی لبزانی مُھتاج  اِنت۔ بلے اِنچو گْوش آں کہ میران جھد ءِ پیگمبر اَت، یک سرجمیں سرمچارے اَت، جنگ ءِ رِپک ءُ هُنر ءُ دژمن ءِ پندلاں سرپد اَت۔ جنگ ءَ دُرستاں پیسر اَت، جنگول ءُ تمردے اَت۔ هرچ کار ءَ پیسر ءُ مَرگ ءِ هیال ءَ نہ اَت، بلکیں مرگ ءَ میران ءِ کِرّ ءَ تُرسگ ءَ اَت ءُ جنگ ءِ میدان ءَ اَت۔ اوتاک ءَ نندوک اَت وت ءَ چہ گیش سنگتانی هیال ءَ اَت، هرچ سنگت ءِ هیالے گْور اَت۔ زمستان ءِ سارتیں شپ باں یا گرماگ ءِ آسگواریں گرم، پہ وتی زمین ءِ پھازگ ءَ مُدام ساڑی اَت۔ نہ شپ چار اِت نہ روچ، دژمن ءِ لاچار کنگ ءَ مُدام سپر ءَ اَت۔ وتی زمین ءَ باز سرپد اَت، مدام همے گپے جت کہ جنگ ءِ واستا سے چیز همُک سرمچار ءَ زانگ لوٹ اِیت، یکے زمین، دومی دژمن ءِ تاگت، سیمی موسم، ابید ء ایشانی زانگ ءَ اگاں ما جنگ کُت تاوان ور اِیں۔

میران ءِ باز سنگت پیسر ءَ شھید  بیتگ، بلے سنگتانی یات وتی دل ءَ کل کتگ اَنت ءُ همُک سنگت ءَ گوں وش لسان بیتگ۔ میران ءِ وش لسانی ءَ هرچ سنگت هُدوک بیتگ، کمانڈر بیتگ بلے سنگتاں کدی اے نہ جیڑ اتگ کہ میران کمانڈرے۔ اَنچو هور ءُ تور بیتگ اوتاک ءِ هرچ کاراں گون بیتگ، کدی هم وت ءَ مزن نہ لیک اِتگ۔ هرچ سنگت ءَ وهد داتگ گپ ءُ تران کُتگ، اِنچو زمہ واریاں ابید اگاں شھر ءِ گونڈلے ءَ تواربندے یا کلوھے کُتگ ھما  وهد ءَ پسّویے داتگ۔ هرچ سنگت میران ءِ لوٹوک بیتگ، هرچ سنگت ءِ واهگ بیتگ کہ ما میران ءِ همراه بہ بہ اِیں ءُ میران ءِ  وڑ ءَ بہ بہ اِیں۔ سنگتاں میران انچو دوست بیتگ، میران ءِ نام دوستی ءَ ما لیلہ کُتگ۔ انچوش کہ مجنون ءَ لیلہ دوست بیتگ، انچو مارا میران دوست بیتگ۔

میران یک اسنیپر مینے اَت، سکیں ٹِک تیرے اَت۔ دژمن اسنیپر ءِ سر ءَ انچوش لاچار کُتگ کہ دژمن ءَ پیشاپ وتی مورچاهانی تہ ءَ کتگ۔ آپ ورگ ءَ در نہ اتکگ اَنت، انچوش لاچار بیتگ اَنت۔ میران سے سے روچ گوں اسنیپر ءَ بہ گِر شریں ورد ءُ وراک ءَ دژمن ءِ کیمپانی سر ءَ وتی نِگاہ ایر کتگ ءُ اسنپیرینگ کُتگ، باز جاه ءَ پوج ءَ مورچہ یل داتگ اَنت ءُ لڈّ اِتگ ءُ بازیں پوجیاں وتی جاه ءَ بُت مِک کُتگ انچوش لاچار بیتگ۔ ده ده روچ پَند بُر اِتگ پہ یک اسنپیر ءِ تیرے ءِ جَنگ ءَ، کدی هم اوتاک ءَ نندوک نہ بیتگ۔ مُدام دژمن ءِ لاچار کنگ ءَ ساڑی بیتگ، اسنیپر ءَ ابید مین کاری ءُ اے دگہ سجیں تُپنگانی رِپک ءُ ھنراں زَبر ءُ بلد بیتگ۔

دشت ءِ مھلبیں پُلک بہ باں سیائجی ءِ سرٹُلیں هسار، دڑامب ءِ وش کوشیں گوات ءُ مزنبند ءِ نیلگیں چمّگ، سجیں جاهاں زَبر اَت۔ مُدام همے گپے کُت سیائجی ءَ من یک پاد ءَ گول آں، دشت ءَ منی ناپگ کل اِنت ءُ مزنبند منی شھیدانی جاه اِنت ءُ دڑامب منی نیلیں زر اِنت چو ساه ءَ من ءَ دوست بیت۔ بلوچستان ءِ همُک زهگ ءُ کماش، پیر ءُ ورنا، درچک ءُ دار من ءَ سک  دوست باں، ءُ اے کوه، اے جنگل، اے مُرگ ءُ جانور دُرست من ءَ پجّا کار اَنت، پرچا کہ من پہ اِشاں جنگ کنگ ءَ آں۔

میران ءَ گْوشتگ دژمن مارا پہ تپنگ ءِ زور ءَ جَنگ ءَ نہ اِنت، آ گوں بازیں رپک ءُ هُنراں مارا جَنگ ءَ اِنت۔ مارا نشہ ءِ آماچ کتگ، مارا دین ءِ سر ءَ میڑینگ ءَ اِنت، مارا وانگ نیلگ ءَ اِنت، یکے کار ءُ بار، گُڑا مارا هم دُژمن هرچ پڑ ءَ تاوان دیگ لوٹ اِیت۔ ءُ لازم نہ اِنت همُک بلوچ تُپنگ بڈّ ءَ بہ کنت، جنگ هم هزار وڑ ءَ کنگ بیت۔ مستریں چیز مئے جنگ ءُ جُھد ءِ دیم ءَ برگ اِنت، ما هما کار ءَ بہ کن اِیں کہ مئے جنگ دیم ءَ بہ روت۔ کسے اگاں کوه ءَ نشتگ جنگ کنگ ءَ اِنت، کسے اگاں شھر ءَ، کسے اگاں ڈنّ ءَ مارا کمک کنگ ءَ اِنت یا کسے مارا راشن ءُ دگہ مالی کمک کنگ اِنت، دُرست سرمچاراں ءُ دُرست جنگ ءَ هوار اَنت۔ انوں جنگ شھر ءَ اِنت، مارا گیش ءَ چہ گیش شھر ءَ نیٹورک لوٹ ایت ءُ شھر ءَ جنگ کنگ لوٹ اِیت۔

میران ءَ مُدام اے گپ جَت نوں اے جنگ مارا پنچاپ ءَ سر کنگ لوٹ اِیت، پرچا کہ بلوچستان ءِ تہ ءَ گیشتر بلوچ مِرگ ءَ اَنت۔ دلاری ءَ یا شھید بوگ ءَ اَنت۔ پد ءَF C ءُ Army ءَ پٹان ءُ سندهی ءُ دگہ کوم برتی کتگ ءُ اِنت ءُ بلوچستان ءَ دیم داتگ اَنت پہ جنگ ءَ، اگاں ما بہ چار اِیں مئے جنگ ءَ گیشتر پٹان، سندی ءُ بلوچ مِرگ ءَ اَنت۔ پنجاپی کم مِرگ ءَ اِنت، اگاں اے جنگ پنجاپ ءَ سر بیت گُڑا  اُود ءَ هر یک مِروکے پنجاپی بیت۔ ایجنٹ باں یا کہ اپ سی ءُ آرمی یا کہ رهگوزے بیت، گڑا  پنجاپیانی مات ءُ گْوھار زان اَنت کہ جنگ چی یے، آ اے ھم زان اَنت کہ بلوچ چون بزگ اَنت۔ وهدے کہ وتی لوگ ءَ آس کپ اِیت، وهدے وت روڑانی سر ءَ درکائینت، گڑا الّم  زان اَنت کہ بلوچ پرچا چوش  روڑانی سر ءَ بزّگ ءُ وار اَنت۔

میران ءَ مُدام گْوشت مئے اِے هون پہ آجوئی ءَ سک کم اَنت، آجوئی ءِ واستا هزاراں سر کُربان کنگی انت ءُ مارا جریدگ بوگی انت پہ کُربانی ءِ دیگ ءَ۔ میران ءَ گْوشت من وانگ ءَ بوتگ آں اے ناپاکیں ریاست ءَ مارا وانگ ءَ نہ اِشتگ، منی همراه کمبر چاکر ءُ الیاس نزر وهدے شھید کُت اَنت، گُڑا  منی چماں آس دات ءُ زمین چہ منی پادانی چیر ءَ در اتک۔ من هما روچ ءَ زانت مئے دژمن دگہ هچ زُبان ءَ سرپد نہ بیت، ابید ءِ تُپنگ ءَ۔ وهدے کہ من تپنگ بڈّ ءَ کُت دُژمن ءِ دل ءَ آس روک کناں انچوش کہ منیگ ءَ روک اِنت، میران ءَ وتی کول سرجم کُت اَنت۔ دژمن ءِ دل ءَ آس روک کُت، دشت، گوادر، مند ، تربت ، بلیده ، زامران هرچ کُج ءَ دژمن میران ءِ سُھر سریں تیراں لاچار کُتگ اَت۔ دژمن میران ءِ نام ءِ اش کنگ ءَ گوں لرز اِتگ، مرچی اگاں میران شھید بیتگ بلے دژمن انگت تُرس ءَ لاچار انت، آ زانت کہ میران ءَ دگہ هزار میران پیداک کُتگ کہ آ من ءَ بے واب کن اَنت۔