سُھر چکیں دْروت
آزمانکار: میا بلوچ
بیگاہ ءَ وتی پتر پیتکگ اَت، بلے آ تنیگا تیاب ءِ لمب ءَ نشتگ اَت ءُ روچ ءِ پرشتگیں بْرانزاں چارگ ءَ اَت۔ چوناھا آئی ءِ دوستریں رنگ اسپیت بوتگ، بلے مروچاں آئی ءَ سُھریں رنگ ءَ گوں دگہ دلے مھر ءُ ھُبّے ھست۔ آ گْوشے زان ءَ کسے ءَ ٹوھینت ءُ پاد کت، بلے آئی ءِ چم انگت روچ ءِ پرشتگیں بْرانزاں سک اِت اَنت کہ نوں نِزور بیتگ اَنت، آئی ءَ سگریٹے روک کت، یک ءُ دو دم جَنگ ءَ پد سگریٹ ءِ آس ءَ گوں گوشے زان ءَ گپ ءُ دیوانے ءَ دلمانگ اَت، بلے آئی ءِ پاداں آ ھال دات کہ لوگ ءَ روگی اِنت۔
پد ءَ آئی ءَ پاد تیاب ءِ لمب ءِ میار کت اَنت ءُ روگ ءَ اَت، اِے وھد ءَ آئی ءَ سما کت کہ آ اِے دنیا ءِ یک ءُ تھنائیں مردم اَنت، بلے کسے آئی ءِ نزیک ءَ اَتک ءُ آئی ءَ گْوشت ئِے “دْروت واجہ” ءُ آئی ءِ ھمراہ بوت۔ نوں آئی ءِ لوگ اُوں نزیک اَت، بزاں کبرستان ءِ نزیک ءِ کنڈگ ءَ سر کپ ءُ بُرز ءَ آئی ءِ لوگ اِنت۔ پد ءَ آئی ءَ سما کت کہ کسّے منی ھمراہ اِنت، گڑا آئی ءَ یک نگاھے وتی ھمراہ سر ءَ داں پاداں شریں رنگے ءَ چار اِت بلے آئی ءِ تہ ءَ سُھریں رنگ ئے نہ دیست۔
گُڈسَر ءَ آئی ءِ چماں کہ پد ءَ چم ئِے کپت اَنت تاں دیست ئِے کہ آئی ءِ چم سُھر اَنت، گڑا گل بیت ءُ گْوشت ئِے” سُھرچکیں دْروت کامریڈ” پد ءَ کبرستان ءِ کنڈگ اَتک، آ کہ کنڈگ ءَ سرکپت گڑا آئی ءِ چماں آ ھال دات کہ کامریڈ گون نہ اِنت، آئی ءَ پہ کامریڈ ءَ پُشت ءَ چک نہ جت کہ پُشت ءَ شپ ءِ تھاری ءَ ابید دگہ ھچ نیست اَت۔
آئی ءَ کبرستان گْوازینت ءُ اے سھت ءَ وتی کوٹی ءَ نشتگ اَت ءُ چراگ ءِ رُژناھی ءِ سُھریں رنگانی ندارگاں گوں گپ ءَ اَت، پد ءَ آئی ءَ وتی سگریٹ یاد اتک، چراگ ءَ گوں دمانے وتی گپ ئِے مھتل داشت اَنت ءُ دلمانگ اَت کہ وتارا بہ گْوش اِیت “سُھر چکیں دْروت کامریڈ” پد ءَ گْوشے کمے ترس اِت کہ” سُھرچکیں دْروت کامریڈ” گوشگ ءَ گوں چوش مہ بیت، من اُوں چو کامریڈ ءَ گار بہ باں۔
