نبشتہ کار: سرباز وپاؔ
راجی زرمبشتانی تہ ءَ لھتیں انچیں کرد بہ اَنت کہ آ چہ وتی جند ءِ دیم ءَ آرگ ءَ ابید پہ راجی جھد ءَ جھدکار ودی کن اَنت، جھدکارانی توکل ءُ دلبڈی بہ اَنت۔ آ وت ءَ اے گھگیری ءِ پڑ ءَ مردمانی دیم ءَ چیر دیگ لوٹ اَنت ءُ بلے آیانی گوھریں کرد الم گندگ بہ اَنت۔ بلے گوستانک اے وڑیں کارستاں بے نام بوگ ءَ نیل اِیت، بلکیں آیاں الم وھد ءِ لوٹانی ھساب ءَ دیم ءَ کار اِیت ءُ پیش دار اِیت کہ راجی جنز ءِ پڑ ءَ اے مردم ءِ کرد چے بیتگ۔
اگاں اے بابت ءَ مردم پولگ ءِ جھد ءَ بہ کنت اے دابیں کارست گیشتر شیرزالیں ماس اَنت کہ آ وت ءَ دیم ءَ نیار اَنت، بلے ھما گْرانیں بار ءَ وتی کوپگاں زور اَنت ءُ جھدکاریں بچّ ءُ جنک ودی کن اَنت ءُ آیاں پہ وتی راجی جنزانی پڑ ءَ جھد کنگ ءِ سکین ءَ دے اَنت۔ بلے چہ راجی جنزاں ابید پہ زھگانی رودینگ، ھیلکاری ءُ شریں اِنسان جوڑ کنگ ءَ ماسانی ھما کرد اِنت کہ من سرپد باں جھان ءِ تہ ءَ چونیں ھم نبشتہ کارے پہ ماس ءِ سرجمیں دیمونیانی سر ءَ نبشتہ کنگ ءِ جھد ءَ بہ کنت آ گوں ماساں اِنساپ کرت نہ کنت۔ چی ءَ کہ ماس پہ زھگ ءَ یک لبزے نہ دنیایے، آ گوں بے تواری ءَ ھر پیمیں سکّی ءُ سوری ءَ اوپار کنت، بلے وتی زھگاں گمیگ بوگ ءَ نیل اِیت۔ پمیشکا ماس پہ زھگ ءَ یک انچیں پناہ جاھے کہ آ ھمک درد ءُ رنجاں ھلاس کنت۔
ماس تھنا یک سْیادی یے نہ اِنت بلکیں یک مارشتے، آئی یک نیک دوائی یے ھمک وھد ءَ گوں زھگ ءَ ھمراہ اِنت۔ ماس ءِ پادانی چیر ءِ ھاک پہ زھگ ءَ جنت اِنت۔ ماس پہ وتی زھگانی ھزمتگاری ءَ کدی ھم دم نہ بارت، آ شپ ءُ روچانی ھزتمگاری ءَ ابید ھم کدی زھگانی گلہ ءَ نہ کنت۔ اگاں یک زھگے چنچو باسما، لائک ءُ جْوانیں کردے ءِ واھُند بہ بیت، گڑا آئی پُژدر ءِ درسیں کردار ماس ءُ پس ئیگ اِنت۔
سلام اِنت ھما شیرزالاں کہ آ وتی زھگاں تھنا لولی نہ دے اَنت، بلکیں توکل ءُ ھمّت دے اَنت۔ بلکیں چہ اے وڑیں ماسانی پادانی چیر ءَ جنت نہ، یک راجی زرمبشتے ودی بیت ءُ پہ لکّ ءُ ھزاراں بچّ ءُ جنکاں دلبڈی ءُ سکینے بیت۔ آ ماس پہ وتی واھشتانی پیلو کنگ ءَ ابید راجی لوٹ ءُ گزرانی پیلو کنگ ءِ جھد ءَ کن اَنت ءُ ناھکّ ءُ زوراکیانی بگیری ءَ جھد کنگ ءِ سکین ءَ دے اَنت۔ اگاں مردم راجی جنزانی بابت ءَ بہ چار اِیت گڑا باز کم ماس تچک ءَ جھد ءِ پڑ ءَ گندگ بیت، بلے گیشتریں ماس گھگیری کنوکیں راجی جھدکارانی توکل ءُ دلبڈی ءِ سوب جوڑ بہ اَنت ءُ وت ءَ چہ جھان ءِ چماں چیر دیگ لوٹ اَنت۔
من مرچی یک انچیں بلوچ ءِ شیرزالیں ماسے ءِ بابت ءَ نبشتہ کنگ ءَ آں کہ آئی اے جھد ءِ پڑ ءَ وتی جند کم پیشداشتگ، آئی ھما سکین ءُ دلبڈیاں بلوچ راجی گھگیری ءَ را یک مھکمیں ھاٹیگے بکشاتگ۔ آ شیرزال زور بیگواھیں ڈاکٹر دین مھمد ءِ لوگبانک بی بی نازاتون اِنت کہ بانک سمّی دین ءُ مھلب دین ءِ ماس اِنت۔ بی بی نازاتون ءِ کوھیں کرد منی اے چاریں دانکانی مھتاج نہ اِنت، بلکیں من یک نزوریں نبشتہ کارے ءِ ھساب ءَ پہ آئی نام ءِ سر ءَ وتی مارشتاں درشان کنگ لوٹ آں۔
آئی ءَ چہ بلوچ راجدوستیں سروک ڈاکٹر دین مھمد ءِ زوریں بیگواھی ءَ تھنا گس نہ سَمبال اِتگ، بلکیں یک راجی جنزے ءِ زندگ دارگ ءِ جھد کرتگ۔ آئی چہ ڈاکٹر دین جان ءِ زوریں بیگواھی ءَ پد گس ءِ والینگ ءِ ھواری ءَ زھگانی وانینگ ءُ آیاں پہ وتی پس ءِ درگیجگ ءَ زھرشانی ءُ گھگیری کنگ ءَ سکین داتگ۔
چوناھیا یک گسے ءِ سروک ءِ شھیدی یا بیرانی سرجمیں کھول ءَ یک برے پروش اِیت ءُ گوں جنجالاں دیم پہ دیم کنت، چہ آئی ءَ گنتریں درد زوریں بیگواھی اِنت کہ چہ سروک ءِ کمی ءَ ابید ھمک سھت ءُ دماں جیڑگ پرمائیت آ چون ءُ گوں چونیں جاوراں دیم پہ دیم اِنت۔ یک مردمے ءِ زوریں بیگواھی آ کھول ءِ سرجمیں مردمانی زندگی ءَ چہ وشیاں زبھر کنت ءُ ھمک دمان ءَ درد ءُ رنج بکشائیت۔
بلے! شیرزالیں نازاتون چہ ڈاکٹر دین جان ءِ زوریں بیگواھی ءِ رنجانی اوپار کنگ ءَ ابید وتی زھگانی زندگی ءِ تہ ءَ یک کسانیں کمی یے ھم آرگ نیل اِیت، بلکیں آ چہ وتی زھگانی وانینگ، سکین ءُ دلبڈی ءِ کرد ءَ ھما داب ءَ پیلو کنت کہ آئی جنکیں زھگ سمّی دین پہ بلوچ راج ءَ یک گھگیری ءِ چیدگے جوڑ بوتگ ءُ پہ بیگواھیں مردمانی پدجَنگ ءِ جھد ءِ پُژدر ءَ یک گھگیری ءِ مزنیں دْرچے گندگ بیت، چہ ایشی ءَ ابید آ جھان ءَ ھم نامدار اِنت۔ پد ءَ ھم آ یک انچیں دمگے ءِ جاہ منند اِنت کہ آواران چہ بلوچستان ءِ پدمنتگیں دمگاں زانگ بیت۔ اُود ءَ پہ جنکیں زھگ ءَ گھگیری دوریں گپّے، پہ جنکیں زھگ ءَ آدگہ شھراں وانینگ ءَ دیم دیگ باز جیڑگ بیت۔
مرچی سمّی دین چہ وتی مھکمیں ارادہ ءُ جھد ءَ پہ بلوچ راج ءَ یک پھر ءُ شانیں شیرزالے جوڑ بوتگ، بلے چہ دین جان ءِ زوریں بیگواھی ءَ پد اے گْرانیں گم کئی کوپگاں بوتگ ءُ کئے ءَ اے رنج اُوپار کرتگ اَنت بہ گند ئِے اے نیمگ ءَ کس ءَ جیڑ اِت نہ کرتگ۔
بلے بی بی نازاتون ءِ ھما کوھیں سگ ءُ اُوپار، سکین ءُ دلبڈیاں بلوچ راج ءَ را یک گھگیری چیدگے داتگ۔ بلکیں ھما سکینانی برورد اِنت کہ بیگواھیں مردمانی کھول پہ وتی آزیزانی درگیجگ ءَ زھرشانیانی بھر اَنت، بلکیں بلوچ ءِ پُسّگ جنک ءُ بچک ءِ نام ءَ بھر ءُ بانگ نہ اَنت، یکیں رھبند ءِ سر ءَ گھگیری ءِ بیرک ءَ مِکّ کنگ ءُ دیم ءَ جُنزاں اَنت۔
