ابدمانیں کارست شھید جنرل اُستاد اسلم بلوچ

نبشتہ کار : رگام بلوچ

سُرچکیں دورت ھما راجی بامرداناں کہ

 آیاں پہ گلزمین ءِ رکینگ ءِ واست ءَ  وتی گِرانبھائیں سر داتگ  بلے واتن اِش نہ داتگ۔ مرچی ھمایانی دیمونیانی بَرورد انت کہ  راجی جنز اے اھد ءَ اَتک ءَ سر انت ءُ دیم پہ روژنائیں ءُ وشدلیں باندات ءِ  واست ءَ رھادگ انت۔گُڑا اے مئے شُمئے دُرستانی پَرز انت کہ وتی راجی بامرداں ءُ شھیداں مُدام گِیر بیاریں ءُ یات بہ کن ایں پرچہ کہ ھرچ راجے ءِ راجدپتر گوں بامرد ءُ  شھیدانی سُرچکیں ھون ءُ کُربانیاں گوں پیوست انت۔

 وھدے ما بلوچ راجدپتر ءَ   بہ چاریں گُڑا اے وڑیں سرمچنڈیں سر مارا ھزارانی ھساباں دست کپ ایت کہ آیاں وتی ھر زاتی واھشت  ببا داتگ پہ زمین  ءُ  آؤکیں پدریچ ءِ  واست ءَ  تا گُڈی ساہ  ءَ جنگ کُتگ  ءُ وتی نام اِش گوں سُرچکیں ھوناں راجدپتر ءِ  تہ ءَ  نکش کُتگ ءُ نمیران ءُ ابدمان بُوتگ اَنت۔

ھمیں بامرد دورشمیں سرا چے یکیں   اُستاد جنرل اسلم بلوچ انت۔ اُستاد ھما کارست ءُ راھشون انت کہ آئی کرد پہ گوں چار لبزانی نویسگ ءَ  درشان کنگ نہ بیت بلکیں ھزارانی ھساباں کتاب اُستاد ءِ کرد ءِ  سرا نبشتہ بہ کن ئے اَنگت کم انت۔ پرچہ کہ اُستاد یک دلیر ءُ  نہ تُرسیں جنگولے ءَ ھوار یک لیکھے بُوتگ۔ داکتر چی گُوش ایت کہ ”انسان  مہ بو زندگی مہ کن بلکیں یک لیکھے بُو بُو زندگی پہ کن”پرچہ کہ انسان مُرت ءُ ھلاس بُوت کنت بلّے لیکہ ءِ  بالاد کدی ھم  نہ مر انت، بلکیں لیکہ  روان بہ بیت پدریچ در پدریچ  ءُ آیانی راھشونی ءَ  کنت۔ مرچی اُستاد ھما  بے دروریں لیکھے کہ وتی تنگوئیں یکیں بچّ  ءَ پہ زمین  ءُ آؤکیں پدریچ ءِ  واست ءَ  کُربان کنت۔ ھما بچّ کہ اُستاد  ءُ  لُمہ یاسمین ءِ لاڑوک بیت کہ آیاں پہ چَم ئے چارگ ءَ دل نہ بیت  ءُ آرا پہ واھگے رودین انت ءُ  ھزارانی کّچ ءَ  واھشت پہ ریھان جان ءِ  واست ءَ دار انت، بلّے وھدے کہ زمین رکینگ ءِ گپ بہ بیت گُڑا اُستاد اے نہ جیڑ ایت کہ منی یکیں بچّ انت ءُ  لمہ یاسمین ھم مُوتک نہ یار ایت بلکہ لُمہ یاسمین ریھان جان ءَ وت بلوچستان ءِ  بیرک ءَ بّڈ ءَ  دنت  ءُ اُستاد ریھان جان ءِ  پیشانی  ءَ  چُک ایت گُوش ایت کہ برو پہ ھما مات ءَ  ندر بو کہ جوریں بَدا لگتمال کُتگ۔

  مرچی  اُستاد ءُ ریھان جان ءِ   کُربانیانی بَروردیں  کہ ھزارانی ھساباں سر مچنڈیں  ءُ شیدائیں سر ریھان ءِ راہ ءَ راون  ءُ راھی انت۔ پمشکہ جنرل اسلم  اُستاد گُوشگ  بیت کہ آئی ءَ بلوچ راج ءَ ھما راہ ءُ در پیشداشتگ کہ بلوچ راج ءِ ھستانک گوں ھمے راہ ءُ دراں بندوک انت۔ پمشکہ اُستاد جاھے گُوش ایت کہ ”دژمنے کہ اتکگ مئے سر ءَ  نشتگ ھرچی کہ مئے ھست اِنت آیاں لُٹ ءُ پُل کنگ  ءَ  اِنت  ءُ  مئے مھلوک  ءَ  جنگ  ءُ  کُشگ  ءَ  اِنت اشی ءِ  دارگ  ءِ  واست ءَ مارا پاد آھگی اِنت  ءُ  جُھد کنگی اِنت۔ مارا وتی ڈیھ آجو کنگی اِنت  ءُ وتی راج رکینگی اِنت”۔ ھمے سوب بیت کہ اُستاد انچیں وھدے ءَ راجی جنز ءَ  را مُھکم کنت  ءُ  نوکیں رنگ ءُ دورشمے ءِ نیمگ ءَ کار ایت کہ ھمے وھد بیت کہ راجی جنز ءِ تہ ءَ بازیں وتگڑیں جیڑہ سر ءَ چست کن انت۔ بازیں مُردمے لگور بیت، بازیں مُردمے، دلپروش بیت ءُ راجی جنزاں چے پد کنز  بنت،بّلے اُستاد چو کوہ ءِ البرز ءَ مُھکم بیت۔ اُوشت ایت ءُ درسیں وتگڑیں جیڑاھانی توجیل  ءَ ساز ایت ءُ راجی جنز  ءَ را چو بولانیں کوھانی وڑا دوبر مُھکم کنت۔

 چوناھا بلوچستان ءِ  ھُمک سنگ ،درچک ،دار ،کُوچگ  ءُ کوہ دُرست چہ ءَ کسّہ ءَ سر ریچ اَنت من جزم گُوشاں کہ اَگہ اے کسّہ ءِ آرگ ءَ  بندات بہ کن انت گُڑا  پیسر ءَ جنرل  ءِ کسّہ ءَ کار انت۔ پرچہ کہ اُستاد ھمشانی پَلوا رُستگ  ءُ زندگی کُتگ  ءُ ھمیشانی رکینگ ءِ  واست ءَ گوں بد کردیں دژمن  ءَ  جنگ کُتگ۔

25 دسمبر 2018 ھما روچ بیت کہ جنرل گوں وتی سرمچنڈیں ھمراھاں بلوچ راجی جنز ءَ را گوں وتی وشبوئیں ھوناں سینگار ایت  ءُ نمیران ءُ ابدمان بیت۔ پمشکہ من جزم گُوشاں کہ گلزمین ناز کنت اُستاد  ءِ  وڑیں  بچّانی سر ءَ بلکیں پہ پھر ءُ شان گُوش ایت کہ من بے وارس نیاں، داں کہ اُستاد ءِ وڑیں تامردیں گُواڑگ منی پھازوک اَنت۔