نبشتہ کار: لیاکت بلوچ
من لھتیں دانک نبشتہ کنگ لوٹ آں پہ وتی گُلیں راج ءَ ، انچوش کہ شُما سرپد اِت کہ بلوچ ءَ را زندمان نیست۔ پرچا کہ بلوچ یک ایردست ءُ گلامیں راجے، چہ نوزدہ سد ءُ چل ءُ ھشت ءَ پاکستان ءِ دست ءَ ایردست کنگ بوتگ ءُ انگت ایردست اِنت۔ ھمے واستا بلوچ چو بزگ ءُ لاچار اِنت، پہ نان ءِ چُنڈے ءَ اے ھپتاد ءُ شش سال اِنت کہ بلوچ وتی جند ءِ گُلزمین ءِ سر ءَ گلام اِنت۔
اگاں آجوئی نہ بوت بلوچ ءَ را ھچ نیست، ءُ بلوچ ءِ مال ءُ مڈّی چٹّ پاکستان، چین ءُ ایدگہ مُلکاں وتی دست ءَ کُرتگ اَنت۔ بلوچ راج مرچی آپ ءِ پِٹّے ءَ لاچار اِنت، ءُ بلوچ ءِ زھگاں پُچ ھم نیست پہ گْور ءَ کنگ ءَ۔ مرچی مئے دُژمن انچو نزور ترّ اِتگ کہ تِپلیں زھگاں ھم کُش اِیت ءُ دَور دنت۔
بلوچستان ءِ انوگیں جاورال ءَ بہ چار ھرروچ بلوچ بیگواہ کنگ بوگ ءُ آیقنی زانگولیں جون ماں کوہ ءُ جنگلاں دور دَیگ بوگ ءَ اَنت۔ بلوچ ءِ زھگ پہ وانگ ءِ واستا لاچار اَنت، وھدیکہ بلوچ ءِ زھگ پہ وانگ ءِ واستا رو اَنت گڑا آ بیگواہ کنگ بہ اَنت۔ پرچا کہ مئے دُژمن ھمے سرپد بیت کہ اگاں من بلوچ ءِ زھگ پہ وانگ ءِ واستا اِشت ، گُڑا بہ زان کہ آ منی دُژمن جوڑ بیت۔ آ ھمے واستا بلوچ ءَ را پہ وانگ ءَ نیل اِیت دانکہ بلوچ وتی گلامی ءِ بابت ءَ سرپد مہ بیت۔
پہ بلوچ ءِ واستا دگہ ھچ راہ ءُ در پش نہ کپتگ بید ءِ چہ وانگ ءَ، اگاں مرچی شُما نہ ونت گُڑا بہ زان کہ شُما وتی گلام بوَگ ءَ تیار اِت۔ چوش کہ ھرروچ مئے برات ءُ پت برگ بوَگ ءَ اَنت، مئے مات ءُ گْوھار دگانی سر ءَ کپتگ اَنت پہ وتی تنگوئیں بچّانی آجو کنگ ءِ واستا۔
لشکر انچو زالم بوتگ کہ مئے مات ءُ گْوھاراں دگانی سر ءَ گِرّان ءُ گُشاناں دُور کنت۔
منی راج ءِ یلیں ورناھاں!
پمّا شُما دگہ چے پش کپتگ بید ءِ جنگ ءَ؟، ءُ وانگ ءَ
تئی مات ءِ سر ءِ گُشان چِکّگ بوتگ، تئی ازّت ءِ سر ءَ اُرش کنگ بوتگ، تئی برات ءِ جون دَور دیگ بوتگ، پہ تو چے پش کپتگ نوں۔۔۔۔۔۔؟
تئی گِس ءُ جاگہ سوچگ بوتگ اَنت، تئی زُبان لگتمال کنگ بوَگ ءَ اِنت، ءُ تئی مات ءُ گْوھار دگانی سر ءَ کپتگ اَنت۔ اگاں مرچی نہ جیڑ اِت ءُ راجی جز وتی نہ کُت، باندات تورناک بیت۔
