سرگْوست

نبشتہ کار: گواڈَگ بلوچ

شپ ءِ 1:30 ءَ منی گوانکوه ءَ توار کُت من چہ واب ءَ پاد اَتک آں داں چار اِت سنگت میرو من ءَ پون کنگ ءَ اِنت، من پون گِپت ھلو کُت، سنگت ءَ سلام ءُ دُروت ءَ پَد گُشت ما چاگَلی جاه ءَ ایں، ما ورد ءُ وراک لوٹیں ءُ سیکل ءِ یک ٹیوبے هم لازم اِنت۔ تو اَتک کن ئے اگا نہ من پسّو دات، چنچو سنگت ءِ ورگ آں بیارا گوں، سنگت ءَ پسُّو دات چار سنگت ءِ ورگ ءَ بیار دیر مہ کن ءُ سمبالی سر ءَ بیا ءُ ٹیوب ءَ بیهال مہ کَن۔

من چہ تهت ءَ ایر اتک آں دیم پا مات ءِ نیمگ ءَ شُت آں،اما ءُ اما تو آگاہ ئے؟، پاد ءَ لهتیں سنگت اتک ءَ ورگ لوٹ اَنت۔مات پاد اتک ءُ من ءَ جُست ئِے کُت چنچو سنگت اَنت ؟ من گُشت چار، مات ءَ پدا جُست کُت کُج ءَ اَنت؟ من گُشت چاگلی جاه ءَ ،مات پُووو تو انی چاگلی ءَ راوے پوج انی گْوست شُت اِشاں آرام نیست تئی جند ءَ بے بلا بِگنداں گُڑا ؟ من گُشت اما ادا هچ نیست پوج گوستگ شُتگ انی راه ساپ اِنت سنگت یک ٹیوبے هم لوٹگ اَنت، دوکان بند اَنت،نزانا چوں کن آں، مات گُشت تئی پت ءِ سیکل ءِ ٹیوب ایر بیتگ من رواں چاران ئِے، تو برو داں آرت ءَ تَر کن لهتیں نارُشت ھست دوشیگیں سنگتاں بس بنت، من گُڑا شُتاں آرت تَر کُت داں مات ءَ ٹیوب زُرت ءُ اتک، مات ءَ نان پتک من نان ءُ نارُشت یک جاه کُت اَنت ءُ سیکل ءَ بوتاں، مات ءَ پہ هلوت گُشت ترا وتاس گون اِنت، سیکل ءَ پیٹرول مان ؟ من بچکندگے جَت ءُ گُشت هو اما جان بس دعا کن من رواں انشا الله بامسار ءَ کایاں، مات ءَ من ءَ دست بَڈّ ءَ جَت من دیم پا سنگتاں رھادگ بوتاں۔

سپر دراج اَت من گوں شپ ءِ تهاری ءَ سیکل ءِ لیٹ کُشتگ اَنت، دیم پا چاگلی ءَ روگ ءَ اِتاں بلے اے تهاری من ءَ سک وش بوگ ءَ اَت ءُ ایوکی ءُ بے تواری بس دور چہ بازار ءَ کُچکانی لهتیں آواز منی گوشاں کَپّگ ءَ اَت، بلے من گوں وتی جند ءَ وتی زمین ءِ هیالاں گوں دلگوش اِتاں، من ءَ وهدے سنگتاں کارے بستگ من سک گل بیتگ آں، من وَ مُدام وداریگ بیتگ آں کہ کَد ءُ کُج ءَ وتی زمین ءِ هک ءَ ادا کنگ ءَ دست ءَ مان بہ کن آں ءُ وت ءَ پہ راج ءَ پہ زمین ءَ کُربان بہ کن آں، همے هیالاں گوں من ءَ مات گپ یاد اتک پوج انی گوستگ۔

من سیکل داشت ءُ گوانکو کَش اِت، سنگتے ءَ پون کُت ..سلام سنگت هال کن جاور چُتور اَنت؟ مَردم راه ءَ گْوست کَنت اگا نہ؟ سنگت ءَ جواب دات ساهِتے ءَ پیسر پوج گوستگ شُتگ الله بزانت راهانی سرا نشتگ اگا نہ تو چو کن سنگتاں بُگش توک راه ءَ برو اِت من گُشت سنگت گْوزگ ءَ نہ اَنت، من روگ ءَ آں،سنگت هاں بلے گُڑا توک راه ءَ برو اے پنجاپیاں هچ بروسا نیست من پون بند کُت سیکل ءِ دیم تَرّینت توک ءِ کِشک گپت سے ساهت ءَ پَد من چاگلی ءَ سَر بوتاں۔

سیکل بند کُت ءُ ورد ءُ وراک من چہ سیکل ءِ کیس ءَ کَش ات اَنت، وتاس من دست ءَ کت دیم پا کَبّڑ ءِ نیمگ ءَ رھادگ بوتاں،سنگت میرو ءَ توار جَت تو کئے من پسُّو دات گواڈَگاں پُلُّو،سنگت ءَ پا مسکرا گُشت درد گواڈگاں،انچو دیر مئے لاپ ءِ روت چو پوکستان ءِ اسمبلی وڑا شُور کنگ ءَ اَنت،من کند اِت اڑئے من توک ءِ کِشک ءَ اتکگ آں، ناپاک انی گوستگ پمشکا میرو ءَ پسُّو دات پا مسکرا تو گُڑا بہ جتیں نابُود ..من کند اِت ءُ گْوشت هو کہ من ءَ مزنیں تپنگے گو، منی مال ءُ مت اتک ءَ پٹان چوپیں وتاسے بارے آس بارت کہ انہ، من پکّا اشی اوست ءَ جَنگ نہ کناں، سنگتاں دُروست آں یک جاه کَند اِت۔

دگہ سنگتے ءَ گُشت تو ڑے سُوچ میرو ءَ مارا شُد ءَ نی بے هاٹیگ کُتگ، بیا جلدی بُرز ءَ من شُت آں بُرز ءَ سر بیت آں، سلام دُروت ءَ پَد میرو ءَ گُشت ترا نندگ نیست ما ورگ وریں تو برو سنگتے جاه ءَ گاٹ دار سنگت بِلے کیت نان وارت گوں، من شُتاں سنگت ءِ توپک ءُ سنگر دست گپتگ اَنت۔ من ءَ اے ساهت سک وش بوگ ءَ اَت، بے برمش ءُ بے توار یک کوهے ءِ سرا شپ ءِ چار بج ءَ من وتی زمین ءَ پهازگ ءَ ساڑی ءُ زمین گوں وتی سُرمگیں کوهاں من ءَ پجاآرگ ءَ اَت ءُ وتی کنگ ءَ اَت، اے وشیں کُوش من ءَ شهیدانی کُربانیانی یاداں پِرّینگ ءَ اَت، من وتی دست ءِ توپک چار اِت هیال کُت باریں کُجام شهید ءَ اے گون بیتگ، داں گُڈّی ساه ءَ جَنگے کُتگ ءُ شهید بُوتگ، گُڑا من توپَک چُک اِت ءُ سینگ ءَ داشت ءُ من گوں وت ءَ کول کُت داں گُڈی ساه ءَ من جنگ کن آں بلے لگور نہ باں، وڑ وڑیں هیال منی مَجگ ءَ آیگ ءَ اَت، پد ءَ من هیال کُت انی پوج بئیت جَنگ بہ بیت من شهید بہ باں پَد ءَ من ءَ بابا کازی ءِ شیئر یاد اتک (شهیدی لئیب لئیب ءَ کیسگ ءَ نئیت )۔

همے هیالاں گوں میرو ءَ پہ مسکرا دیم منی نیمگ ءَ کُت ءُ گُشت، سک وشّ اَنت، ورگ من زانا اما جان ءَ هاس منی واست ءَ بناهینتگ اَنت،من چَک تَرّینت گُشت اِنہ واجہ اے دوشیگیں ورگ اَنت، سراتکگ اَنت گُڑا سنگتاں میرو ءِ سر ءَ سک کند اِت۔

کمُو وهد ءَ رند ورگ هلاس بوت اَنت، سنگتے اتک من ءَ گْوشتے تو برو من نان وارتگ گُڑا من اتکاں میرو ءِ کَش ءَ نِشت آں، میرو گُشت شُوم مَردم چو وَ بے ازّت نہ کنت، تو بہ گُشت ایں هو تئی واست ءَ ورگ بناهنتگ اَنت، گُڈا دگہ سنگتے ءَ پسُّو دات میرو مزاک مسکرا بہ نہ هل اَنت، تو هال کن دمگ ءَ چی هال ءُ هبر ھست، اِش کنگ ءَ شُمے بازار ءَ بازیں سنگتے جُهد ءِ شُوک ءَ دار اَنت، جُهد ءَ هوار بوگ لوٹ اَنت، من گُشت هو ماشا الله مُچ اِنت بلے سمبالگ لوٹ اَنت، جوان اَنت جزباتی پیسلہ زور اَنت، من گُش آں سنگت دمگ ءَ کار بہ کَن اَنت، کوه ءَ اِنچو کار نیست، سنگت ءَ پسّو دات بلکل جگر، کوه ءَ چے شھر تہ ءَ گیشتر کار ھست، مارا زیاده دمگ ءَ سنگت لازم اِنت، تو اِشاں سمبال ءُ زهنی هوالا تیار اِش کن، من گُشت جی سنگت بے پکر بی اے کار ءَ، سنگت ءَ گُشت تو ٹیوب ءَ مارا بدے تو برو تئی جاه دیر انت ءُ بامسار بوگ ءَ اِنت، روچ در آیگ ءَ پیسر ترا وت ءَ گس ءَ سر کنگی اِنت، من گُشت جی الّم میرو برّیں ٹیوب من سیکل ءَ بیهال کُتگ، تو بیارے من رو آں پد ءَ میرو ءَ وتی توپک بَڈّا کُت من سنگت اجازت کُت اَنت، من ء‍ُ میرو جهلاد بیت ایں سینکل نیمگ ءَ۔

میرو گُشت هال کن باریں تو زامات نهے من گُشت اننا جگر چی ءَ وتسرا دگہ مردمانی چُکاں بزگ کنائین ایں، ما وت هچ نزان ایں کد کُج ءَ چے وڑ ءَ جنگ بئیں یا گار ءُ بیگواه کنگ بئیں، میرو پسُّو دات پهو پهو پاٹی وتن سالونک بیت من کند اِت ،هو اڈے منی واهش ھمیش اِنت هما روچ ءَ دژمن ءِ رَمے تیر منی سینگ ءَ پیوند بیت گُڑا منی زند ءِ سجئیں واهش سرجَم بنت۔ آ روچ منی زندگی ءِ وشتریں روچ بیت کہ من شهید باں، منی زمین منی راج پَد ءَ اے گِلہ ءَ کُت نہ کنت کے من کُربانی نہ داتگ، من یکین آ روچ ءَ زمین من ءَ پا پهر وتی سینگ ءَ جاگہ دنت، تو زان ئے میرو الله ءِ 99 ایں نامانی تها شهید نام مان اِنت، شهیدی یک بلاهیں درجہ ئِے، باریں مارا نسیب بیت یا نہ، میرو ءَ پا سِتک گُشت انشا الله بی جگر تو وتی پت ءِ هالاں کن چون اِنت، ڈاکٹر چی گْوش اَنت یار ابا جُست ءَ مہ کن پوج ءَ سے شپ ءُ سے روچ ءَ دراتکگ جتگ گُرده سرین هراب اَنت، اینگو دمان نہ بیگ ءَ اَت اما ءَ سُھر پُروشت اَنت کراچی ءَ دیم داتگ، نی ھمیش اِنت کمو بھتر اِنت، بلے تئی پت کُجام سوب ءَ پوج ءَ گپتگ، چی واست ءَ گپتگ، چوں تئی پت کسہ نہ کنت من پسُّو دات اڑئے میرو تو هم لئیب کن ئے پوج کدی سوب لوٹ ایت، گَشتّے روگ ءَ بیتگ ابا گوں سے دگہ مردماں آوار جتگ اَنت ئِے، پانزده روچ ءَ پد یل داتگ اَنت ئِے، بلے سک ازّیت کُتگ انت ئِے، میروپسُّو دات هاں بلے اشی کار انت جگر بلوچی ءَ بتلے جَن اَنت (دست هر ءَ نہ رس ایت کُرّگ ءَ پالام کَنت) جنگ جاه ءَ وتی چِرک ءَ بیهال کنت تچ ایت، بازار ءَ بے گناهاں گیپت ءُ لٹ دنت لجّود،
هو میرو راست اَنت، شر پُلُّو من رواں کہ مات منی ودار ءَ نشتگ، من دیر بہ کناں گنتر پریشان بیت، بزیر ٹیوب اِنت، میرو پسُّو دات مهربانی جگر بہ بکش ما ترا راهے سرا دات، من پسُّو دات مهربانی ءَ وتی کیسگ ءَ کن ترا دیم ءَ کار دانت ءُ اے وڑیں راه انگت باز بُرّگی اِنت من ءَ، شر گُڑا گپّے چیزے وش نہ لگتگ پهلی لوٹ آں، میرو پسُّو دات نہ جگر تئی گپ ءُ هبر من ءَ سک وش بنت من انگت ترا کلاگ زُرتگ پهل کن پُلّی، من پسُّو دات شر جگر هواریں زندگ بیں گِندگ بیں۔