نبشتہ کار : نوھان بلوچ
نودی جان من ءَ پھل کن ھمبلو چنچو رند ءَ من ند دست ءَ کتگ ھما روچیگیں کسّہ ءِ نبشتہ کنگ ءِ واستا بلے من !
آ روچی یک کسّھے ءِ دروشم ءَ نبشتہ کت نہ کتگ
ھما روچ ترا یاد بیت من زاناں تو آ روچ ءَ شمشت نہ کن ئے، چی ءَ کہ من ءَ نادراھجاہ ءِ گُد گور ءَ ات اَنت
31 رمس اَت شَمبے ءِ روچ اَت 2021 اَت زمستان ءُ گرماگ جَنگ ءَ ات اَنت چیزے روچ ءَ رند زمستان ءَ گرمگ شکست دات سھب ءِ سر ءَ من واب اَتاں چار اِت گوانکو منی گوانکو گوانک جنگ ءَ اِنت،من چم ءُ دو چم بوتاں دست مشت کت گوانکو چست کُت تا چار اِت نوکیں درپ نہ بوتگیں لمبرے۔۔۔
یکبرے من ھبکہ ءَ بوتان ءُ جیڑ اِت اے کے بوت کنت ؟
اے سھب ءِ سر ءَ رنگ دیگ ءَ انت مُردنی کمو من پریشان بوت آں دیراں رنگ ءِ بند بوگ ءَ پیسر من جیڑ اِت
بوت کنت اے نودی اِنت، پد ءَ منی ھیال ءَ اَتک نودی ءَ دو سے روچ پیسر گشتگ اَت من کایاں یک ءُ دو روچ ءِ توک ءَ گڑا من زوت زوت ءَ پون چست کُت ۔۔۔
من : ھلو
پسو ئِے دات : ھلو پل چی ھال اِنت ؟
من : من وش ءُ جوڑ آں، تو وش ءُ جوڑ ئے؟
گُشت ئِے : ھیر انت پلو تو وش جوڑ ئے؟
من : اڑے نودی تو ئے پلو ؟
تو من ءَ بِرّ کتگ جگر تو ھال کن وش ئے جان ؟
نودی : ھاھاھا ھو منی جگر توار شمشتگ زاناں؟
من : اناں جگر تئی توار ءَ چون شمشت کناں جان
بلے آواز کمو تئی گران انت تبیت تئی وش انت ؟
نودی: ھیر انت جگر دگہ وش انت، آواز زاناں موسم ءَ جتگ۔۔۔۔
من : گڑا جگر کوٹ ءُ سوٹرے گورا بہ کن نو موسم بدل بوتگ
نودی : اناں جان داں آؤاز بدل مہ بیت گڑا مردم ءَ سما نہ بیت کہ موسم بدل بوتگ جان۔۔۔
من : ھو جان گڑا تو سر بوت ئے میتگ ءَ ھالاں دے ؟
نودی : ھو جگر من وت ءَ سر کُت تو اگاں اَتک کن ئے وھدے کش بیا اگاں دست بند نہ ئے ؟
من : چش چون بوت کنت تو انچش پند بہ جن ءُ بیا من پہ تئی دیدار ءَ وھد کش آن ءُ اتک مہ کناں کالو۔۔
نودی : ھاھاھا اے تئی مھر اَنت جان
نودی: شر جگر منی گوانکو ءَ چارج مان نیست تو کدی اَتک کن ئے ؟ بوت کنت گوانکو بہ دروہ اِیت بند بہ بیت من پلان ءُ پلان جاگہ ءَ آں مُرتگیں کھیرے کرّ ءَ روتاپ ءَ نشتگ آں۔۔
من : شما جگر بہ نند اِت من پہ شما وردن ءِ وڑ ءُ پیم ءَ کناں ساھتے دو ساھت ءَ تئی کر ءَ سر باں
ترا سنگت دگہ گوں ؟
نودی : ھو یک شیتانے گون انت۔۔۔۔
بیا ترا چارگ لوٹ ایت مدام تئی نام ءَ گپت شر چیز ھاھاھا۔۔
من : ھاں اے نگبھت گون انت گوں بس شریں پل من وت ءَ زوت سر کناں۔۔
من : زوت زوت پاد اَتکاں دست دیم کُت چاہ ءُ لھتیں وردن زُرت موتر ءِ گونا کُت اَنت۔۔۔
گڑا چہ گِس ءَ در کپتاں دیم پہ کالو ءِ نشان داتگیں جاہ ءَ
جنزان بوت آں۔۔۔
ساھتے ءَ رند من سر بوتاں چاراں
اِد ءَ و کس نیست من لمبر جت چاراں بند اِنت
گڑا من دیراں چہ پَد چاراں گزّانی پشت ءَ پاد برمشی یے ءِ آواز انت۔۔۔
چک تَرّ اِنت چاراں کامران جان پنام نودی انت
ناسی رنگیں گُد ئِے گور ءَ ءُ ھاک رنگیں شالے مان پوشتگ ئِے چک ءُ پد اِنت۔۔۔
لھم لھم ءَ گام جنان اِنت پیداک اِنت۔۔
من : یار کالو انچش تُرس ھم شر اِنت تو چک ءُ پد ئے
ھمنچوک ءَ منی کر ءُ رس اَت۔۔۔
من زُرت ءُ امباز کُت داں دیراں بگل ءَ کُت
منی چمانی ارس دراَتک اَنت کالو منی دیم ءَ چارگ لوٹگ ءَ اَت بلے من امبازاں یلہ نہ کُت ۔۔۔
من نہ لوٹ اِت منی چمانی ارساں بہ گند اِیت۔۔
داں ھما وھد ءَ من داشت ارس ھشک بوت اَنت۔۔
گڑا من کالو ءِ دیم چار اِت ءُ پیشانیگ چُک ات۔۔
ھمے دمان ءَ استاد ! من دوستی ءَ کماش گُشان ئِے پُشت ءَ دَرا بوت۔۔
نودی ءَ کند اِت ءُ گُشت استاد یار مئے ھم دوست داروک ھست گڑا من گوں کماش ءَ دروت ءُ درھبات بوتاں بلے کماش ءَ نکس ءَ منی دل بند ءَ دو ٹینٹں مُشت جَت۔۔
نودی : تو گونڈل کُشت کھرکپتگ مردم چشیں مشت جَنت اے نازُرک اِنت۔۔۔۔
کماش: اناں اڑے بلّے درکیت۔۔۔۔
من : کماش تئی دستاں من سَگّ اِت کناں واللّہ کہ ساہ بند بیت۔۔۔۔
گڑا من نودی ءُ کماش ھم دیوان بوت ایں، نودی ءَ منی گور ءِ اسپیتیں گُد دیست اَنت،منی دست ءِ ھِنی ءِ ٹِک ئِے دیست گڑا من ءَ گُشت ئِے تو وتی گم گوازینت۔؟
من کندگے جت ءُ گشت ھو من ترا داوت دات بلے تو آیگ ءَ دیر کُت پد ءَ کماش ءَ گشت من دیر نہ کُتگ ترا وت اِشتاپ بوتگ ، بیکوب کماش ءَ جت گپ مارا کندینت۔۔۔
پد ءَ کماش ءَ مارا گشت شما بہ نند اِت من رواں سنگتے پیداک انت چاران ئِے کایاں۔۔
کالو جان : شر بلے سنگت ءَ کمو گستہ بہ دار چو مہ بیت سالونک ءَ بہ گند اِیت شر نہ اِنت جگر
کماش : پوہ سالونک کاکاکا
اُستاد کندان بوت ششت سنگت ءِ نیمگ ءَ گڑا من ءُ کالو شریں ساھتے ءَ گپ ءُ تران ءَ کپت ایں۔۔
منی چم اچانگ ءَ کالو ءِ پیشانگ ءَ کپت کمو ٹَپ اَت۔۔
من: کالو پیشانگ ءَ چون بیتگ جگر
کالو : اے یار دَریگ ءَ لگ اِتگ دیریں نو وش انت بلے ٹپ انگت نہ روت پلو
گڑا دیراں باد گُش اِیت میتگ چون انت ؟
من : میتگ پلو ھمیش انت من ءَ چے شرتر تو وت سرپد ئے
نودی : ھو جگر
نندگ ءُ دیوان ءَ وھد باز گْوست نودی ءَ گشت بیا رویں سالونک ساھگ ءَ سیاہ بیت۔۔۔
کماش ھم پیداک ءَ کندان اَت
گُشت ئِے سالونک من تئی سیر ءِ بَٹ نہ وارتگ مرچی تو مر ئے کہ مارا گوں دستاں بہ وارین ئے۔؟
من : شر وت ءَ مہ کش بیا نو بہ نند سھب ءِ ئیگ ءِ یتچگ ءَ ئے تو بزّگ۔۔
گڑا من پاد اَتکان ءُ من کالو ءَ گشت گڑا من رواں بازار ءَ شمے چیزے ءِ موڑ انت چے ور اِت؟
نودی : من نزاناں ھما چیز ترا وش لگّ اِیت !
استاد : ھائی ءَ چی وش لگّ اِیت آ مئے کر ءَ نہ ورت بزّگ تئی دل چے لوٹ اِیت بہ گُش ئِے من واہ چاول ءُ نان دوئیں لوٹاں۔۔
نودی : تو کہ چاول ءُ نان دوئیناں لوٹ ئے
منی لوٹگ ءِ زروت نہ انت۔۔۔
نودی : جگر منی واستا جی ایم ءُ شیکر بیار گوں اگاں تئی دست ءَ بیت گڑا امب ءِ شربتے ھم بیار گوں
من : شر جگر
من شتاں بازار ءَ وردن درست زرت اَنت ءُ دات اَنت بنائینگ ءَ من سرجمیں دکاناں تران ءُ چاران نودی ءِ تلب کتگیں امب ءِ شربت ءِ چارگ ءَ بلے دست نہ کپت
من سک باز بژنیگی بوت آں ،نو ھیران اِتاں چون بہ کناں
پد ءَ شتاں وردنانی نیمگ ءَ تاں چاراں تیار اَنت۔
وھد ھم شتگ نی اے دگہ دکان نزیک ءِ درست بند اَنت
من نودی ءِ لمبر جت چاراں بند اِنت
گڑا من پاور بنکے زرت
پہ ھیرانی موتر زُرت وردن زرت اَنت، دیم پہ بُنجل ءَ جنزان بوت آں ،گڑا من سر بوتاں چاراں پد ءَ استاد ءُ نودی اِد ءَ نہ اَنت،بلے اے وھد ءَ من زانت ھمد ءَ آں
چی ءَ کہ نودی ءِ کَلّیگ ایر اَت، من نودی ءِ کلّیگ ھمے واست ءَ پجاہ آؤرت کہ کلّیگ ءِ سر ءَ بلوچ نبشتہ کتگ اَت ئِے۔۔
من کمو نشتاں ودار کُت چاراں منی پشت ءَ بُستگے ءِ برمش بوت، من چک تَرّینت ءُ چار اِت کماش انت تِریپگ ءَ دور ئِے کُت چہ پَل ءَ۔۔۔
من : تو منی جند دل تَرک کُت تو ھچبر مزن نہ بہ ئے۔۔۔
کماش : تو وت کپتگ دلیں بچکے ئے مدام تئی ءُ نودی ءِ دل کپتگ اَنت۔۔۔
من : بھتاور من ءَ گُش ئے بہ گُش بلے نودی تئی ھمراہ انت۔۔
من : کماش نودی کج اِنت ؟
کماش : اود ءَ سنگتے اَتکگ گوانکو ءَ چارج کنگ ءَ اِنت ئِے نو کیت۔۔۔
من : گُشت بیا من پاور بنکے شوکیں آؤرتگ گوں ھمد ءَ چارج بہ کن گونکو ءَ۔۔۔
گڑا من نشتگ ات آن ءُ نودی اَتک۔۔
من : نودی جان شدیگ نہ ئے ؟
نودی : اُپ یار !
تو من ءَ امّا سپیا ءِ ترانگ ءَ برت
من : نو تو اَتکگ ئے شپ ءَ بہ رو بہ چار ئِے ترا ءُ کماش ءَ نیک دواھی کنت پد ءَ چوناھا تئی زھیراں زُرتگ
ما گپ ءَ اتیں کماش گوش دارگ ءَ اَت
ما کمو ھاموش بوت ایں۔۔۔
کماش : شمئے گپ ھلاس بوت اَنت۔۔
من : ھو مئے گپ ھلاس بوت اَنت اگاں ترا گپے ھست تو بندات اش کن۔۔۔
کماش : نودی پرزونگ ءَ پچ کن من شُدیگ آں
چوناھا بے وھد اِنت سالونک روت لوگ ءَ
سھبگین انت بزّگ نو اَسُرے بانگ بیت۔۔۔
نودی : ھو دستاں شود ۔۔
ما بسم اللہ کُت پرزونگ پچ کُت بلے ما سے ئیں شُدیگ اتیں
ما ورگ ءَ اتیں مئے گوشاں موترے ءِ برمش اَتک۔۔
کماش: اڑے موترے ءِ برمش نہ اِنت ؟
نودی : ھو برمش انت بلے نزیک ءَ برمش انت۔۔۔
اے چونینے۔؟
من : ھو نزیک انت بلے زاھر نہ انت راھگوزے بیت۔۔
کماش : بوت کنت راھگوزے بلے کمو ھمدیم بہ اِت۔
کماش زوت زوت ءَ پاد اتک وتی مڈی ءُ ساز ءُ سامان ئِے بڈ ءَ جت اَنت۔۔۔
گونڈیں بِیٹے ھست اَت۔۔
نشت وتی سنگر ئِے گپت۔۔
نودی ءَ من ءَ گشت بیا منی ھمراہ بو
من ءُ نودی کمو اے دیم تر ءَ سنگر گپت ءُ نشت ایں۔۔
چار اِت موتر بند بوت مردم ھم زاھر نہ بوت اَنت۔
من نو استاد ءَ چارگ ءَ اَتاں کہ
استاد سُر پُر ءَ نہ انت بس نشانگ ئِے کتگ ھما برمش ءِ نیمگ ءَ کش ءُ کر ءَ چارگ ءَ انت۔۔
نودی بزاں من ءَ کشوکائی چارگ ءَ اِنت۔۔
نودی : سالونک ترا تُرسگ ءَ انت؟
من : نودی من چوناھا کپتہ دلیں مردمے آں بلے انو دو تھمردیں جنگولیں سرمچارے ءِ ھمراہ آں۔۔
تُشے تُرسگ ءَ نہ آں باور کن۔۔
نودی : ھو جگر تُرسگی نہ انت اگاں تو ھک ءَ ئے۔
نودی گپ ءَ اَت موتر پد ءَ چالو بوت مئے نزیک تر ءَ آیان اَت۔۔
استاد ءَ اشارہ کُت گیگ بوت
استاد ءَ سنگر گپتگ اَت گیگ اَت۔
نودی ءَ موتر دست زوت زوت ءَ دورگند زرت ءُ چارگ ءَ لگّ اِت۔
نودی : یار سالونک اے دگہ وڑینے گُشہ مئے بازارے نہ انت۔
من : پد ءَ دورگند ءَ من ءَ دے چاران ئِے۔
من چاران چاران نودی ءَ گشت بوت کنت تو شر چار اِت مہ کن ئے ئِے دورگند منی چمانی لمبر ءِ سر ءَ انت
من ھرت ھرت ءَ چار اِت گونڈل ءَ دست چہ
دورگند جھل کُت۔
من : نودی استاد ءَ بہ گُش ایرانی مدام کیت پسانی واست ءَ ٹال بُر اِیت۔۔
نودی ءَ استاد اشارہ کُت کہ توپگ ءَ جھل کن ایرنی
موتر ءَ پد ءَ واتر کُت ءُ شُت۔۔۔
ما پد ءَ پچیں پَرزونگ ءَ شُتیں۔
کماش : ایشی ءَ موڑے مات بند کُت ورگ سرد بوت اَنت
نودی : ھو گند ئے باز وھد ءَ رَند گرم گرمیں ورگے ورگ ءَ ات ایں۔۔
ما ورگ وارت ھلاس کُت کمو پشت کپت۔
کماش : نودی ایشاں بہ زور ءُ یکجاہ اِش کن ءُ بند سپر دور انت، کار دیاں شُد گیپت ورین اش۔۔
نودی : اناں ایشاں بل اے سالونک ءِ پکنک ءِ سبوت اَنت، لوگ ءِ مردم بزان اَنت پکنک ءَ بوتگ۔۔
سپر ءِ واستا اما سپیا وت وڑ کنت۔۔
کماش : ھو چو شر انت گڑا سالونک ءَ موکل کن ایں نو بے وھد اِنت روت مگرب بوت۔۔
نودی : ھو سالونک تو روئے جگر ترا موکل اِنت ما ھم جاگہ ءَ بدل کن ایں نو شپ انت۔۔
منی دل ءَ نہ اَت چہ نودی ءُ کماش ءَ چہ بسد آں بلے وھد شتگ اَت۔۔
نودی : بہ بکش سالونک ما ترا باز تکانسر کت مرچی۔
کماش : ھو پل بہ بکش ءُسھبیگین مُشتاں ھم پھل کن بلکیں درد بوتگ ئے۔۔
من : ھمد ءَ تُرو پاد کیت نشار ءَ جَنت۔۔
نودی ءَ پِریشت کُت کندگ۔۔
گڑا من نودی بگل ءَ کُت موکل گپت۔
نودی : شر جگر زندگ بہ ایں گندگ بہ ایں۔۔
کماش : ھیال ءَ بہ دار پلال گڑا ھواریں۔۔
من : شر پُلاں برو اِت ھدا شمے پشت ءُ پناہ بات۔
بلے من نودی ءُ کماش ءِ دستاں چہ دوئینانی نشانی نشانی پچ گپت
گڑا من اجازت کت اَنت۔۔
من نودی ءَ چارگ ءَ اتاں گش ئے نودی ءِ دل لوٹگ ءَ اَت بیاں گوں بازار ءَ بلے من بے ھیال نہ آں تاں نودی ءِ تلب کتگیں امب ءِ شربت من ءَ دست نہ کپت۔
من پشت پر کُت منی ارس رتک اَنت پد ءَ من پشت ءَ نہ چار اِت کمو دور شتاں چک جَت چار اِت کماش ءُ نودی من ءَ چارگ ءَ اَنت۔
پد ءَ دو سال ءَ برز مئے گند ءُ نند نہ بوت۔
یک روچی بیگاہ ءِ وھد ءَ سنگتے ءَ من ءَ ھال کُت
11 اگست 2023 ءَ ءُ یک اکسے روان ئِے دات گُش اِیت
سنگت ءَ مارا یل دات من ھبکہ بوتاں بس اکس ءَ چارگ ءَ اتاں ، تاں دومی کلو اَتک یار نودی شھید بوت۔!!
من چہ ھوش ءَ در شتاں دیراں رند چم پچ بوت اَنت چاراں گوانکو یک کرّ ءَ کپتگ دیم ئِے سیاہ سیاہ انت، لیٹ ئِے بند اِنت ،پد ءَ من گوانکو دست ءَ کت پچ بوت
نودی ءِ شھیدی ءِ اکس پد ءَ منی دیم ءَ کپت
پد ءَ وٹسپ ءِ اسٹیٹس چاران، کت اَنت باز سنگتاں نبشتہ کتگ رُکست اُپ ھوارُن سنگت۔
سرجمیں سنگتانی پروپائل اکس سیاہ اَنت
من ءَ ھمے گپ نودی ءِ یاد اتک گشت ئِے زندگ بہ ایں گندگ بہ ایں۔۔
نودی جان من ءَ پھل کن جگر تئی آکری دیدار ءَ اَتک نہ کُت ھما مُرتگیں کھیرے چیر ءَ ءُ مچلدگ ءَ
من اتکاں ترا دیدار کُت برز ءِ مسیت ءِ کرّ ءِ ھما وامگجاہ ءِ کرّ ءِ کبرستان ءَ ترا شھید بابا گلام مستپی ءِ بگل ءَ داتگ ءُ شما واب اِت۔۔
نودی جان من تئی پیشانیگ چُک اِت نہ کت بہ بکش
بلے من تئی سر ءَ دست سمار اِت کرباناں گلّہ مہ بو ھمبلو
بلے نودی جان تئی دژمن انگت تئی بیم ءَ بے واب انت،
انگت کونشکلات ءَ کیت تئی ءُ امداد جان ءِ تُرس ئِے دل ءَ انت۔
چی ءَ کہ شمئے توپُگ ھاموش نہ اَنت سنگتانی بَڈ ءَ اَنت
برے کلبر ءَ گرندگ ءَ اَنت ءُ برے مزن بند ءُ سائجی ءَ
دژمن ءَ بدنی شمارا جتا کت بلے پگری ھوالہ ءَ شما مئے ھمراہ اِت
مئے تُوکل ءُ ھمّت ات۔۔۔
بھشت ءَ بات ئے۔۔
