سرگوْست:زندان نبشتہ کار میرک بلوچ

اولی بھر

گاڑی ئے توار ءَ من ءَ چہ واب ءَ پاد کُت، موبائل چار اِت گوربام ئے پنچ 5 بج اَت، گیٹ ءَ توار کُت من کوٹی ءَ چہ درتک آں کہ چاراں چونیں گاڑی ئے، گیٹ دومی کوٹی ءَ اندیم کُتگ من سئے گام دیما شُتاں کہ گیٹ ءَ چاراں داں گاڑی ھم درا بُوت چہ آرمی ئے گاڑی، چدو پیسر کہ من واتر بُرواں کوٹی ءَ گاڑی چہ یک یک ءَ سپائی جُپ کنان اَت آں یکّے ئے تپُنگ چیمبر کُت ءُ آواز دات;; ہاتھ اُپر کرو ورنا گولی مار دوں گا;; من ھم دست چست کُت اَنت، داں دگہ سئے گاڑی ءَ ھم گیٹ ءَ دور کُت ایندگہ سپائی اینگو آنگو کوٹی آں پٹّگ ءَ بُوتّ اَنت ءُ دو سپائی اَت منی سرا تپُنگ ءِ داشت ءُ گُشت ئے، گٹنوں پر بیٹھ جاؤ ب**** ;; زاہ ءِ اِش کنگ ءَ گوں منی دماگ گرم گیپت اَنت یکبرے دلا اَت وشّیں لگّتے جنانے بلے پدا اُستاد ءِ گپ یاد اَتک کہ گوریلا ئے مستریں زور برداشت اِنت ءُ من لُنٹ گٹ چِت اَنت ءُ ھاموش بُوتاں، کونڈ زمین ءَ سک کُت اَنت ءُ دست بُرزا اَت، یک یکّ ءَ درستاں چہ کوٹی ءَ کشّگ ءَ اَت منی مستریں برات ءُ کستریں براتے آؤرت اَنت ءُ منی کرّا نادینت اَنت، مات ءُ گوْھار گریوگ ءَ اَت اَنت کہ مئے زھگاں بیگواہ مہ کَنت، اناگت ءَ سپاھی یے اتک ءُ گُشی;; تیری الماری کا چابی کدھر ہے;; من گُشت کمیس کی جیب میں ہے:;; اے واتر بُوت ءُ کساس سئے منٹ ءَ پد آوازے دات;; سر یہ دیکھو یہاں سے کیا نکلا ہے;; من ھیران بُوتاں کہ منی کوٹی ءَ و ھچ نہ بُوتگ ایشاں چی دیستّگ، ساھتے ءَ پد سپاھی یے اتک من ءَ پُشت ءَ چہ کُنداکے جتے من زمین ءَ کپت آں پدا من ءَ مُوداں گیپت ئِے ءُ پاد کنان ءَ گُشت ئِے;; مادر***** یہ کیا ہے؟;; من چم چست کُت اَنت داں آزاد بلوچستان ءِ بیرک اِنت;; نُوں منئےیاد اتک کہ اُستاد ءَ منا بیرک ءِ کلوہ کُتگ اَت من گوستگیں شپ ءَ زبیر ءِ کرّا چہ دست گپتگ اَت ءُ من ءَ اُستاد ءِ کرّا سر کنگی اَت ءُ من پلاسٹک ءِ توک ءَ پیک کُتگ اَت ءُ کوٹی ئے چت ءِ سیلنگ ءِ پُشت ءَ چیر داتگ اَت بلے ھیران بُوتاں کہ من اداں چوں چیر داتگ، من پسّہ دات مجھے نہیں پتا یہ کہاں سے آیا ہے;; ایشی ءَ پدا من ءَ شھماتے جت ئِے من چہ بالاد ءَ کپتاں پدا سئے سپاھی ءَ من ءَ گوں بلائیں بُوٹاں لگت ءَ مان بست مات ءُ گوْھاراں میدان کُت کہ منا پچ گراں بلے اے بے پت آں مات ءُ گوھار داشت اَنت من ءَ ھما وھد ءَ جت داں من سُرگی نہ بُوتاں، بس گِندگ ءَ اَت آں بلے لگتّانی درد من ءَ سما نہ بُوگ ءَ اَت اَنت، بُوت کَنت جان واب گپتگ اَت بلے گندگ ءَ اَت کہ مات ءُ گوْھار سک گریوگ ءَ اَت اَنت،  کیپٹن ءَ آواز ئِے دات ءُ گُشت ئِے” کپڑا لیکر آؤ اسکی ہاتھ اور آنکھیں بند کر کے گاڑی میں ڈال دو” یک کسّے ءَ منی کوٹی ءَ چہ منی چادر آؤرت ءُ دگرے ءَ منی مات ئے گُشان پچ گیپت ءُ آؤرت منی چادر ءِ سرا چم اِش بست اَنت ءُ گُشان ءِ سرا دست اِش بست اَنت ءُ گاڑی ئے توکا برگ ءَ اَت اَنت، من مات ءُ گوھارانی گریوگاں اِش کنگ ءَ اَت اوں بلے لٹاں من ءَ انچو ژند کُتگ اَت کہ مات ءَ آوازے بہ دئیان ءُ بگوشاں کہ اما پریشان مہ بُو من باندا واتر کایاں، ایشاں منا گاڑی ئے توکا بُرت ءُ دور دات منی ھم چم بند بُوتّ اَنت ھوش شُت۔۔۔۔۔۔

روان اِنت