اولی بھر:
”وپا“ اے ھما لبز اِنت ھمک مردم ءَ دوست بیت کہ کسے من ءَ وپا ءُ وپادار بہ گوش اِیت ، بلے اے لبز ءِ پرز ءِ پیلو کنوکیں مردم باز کم بہ اَنت۔ چی ءَ کہ وپا ءِ ھک ءُ اگبال پہ یک دمان ءُ یک ساھتے ءَ پیلو کنگ نہ بہ اَنت ، بلکیں داں زند ءِ گڈی دمان ءَ پیلو کنگ لوٹ اِیت۔
بہ گند ئے مردم پہ وپاداری ءَ سسی ءُ پنو ، شیرین ءُ پرھاد ، لیلا ءُ مجنون ، شے مرید ءُ ھانی ءَ ھوار ایدگہ آشکانی کسھاں بہ یار اَنت کہ آ وپا دار بوتگ اَنت ءُ داں زند ءِ گڈی دمان ءَ گوں وتی دوستداراں وپاداری اِش کرتگ۔
اے ھم راستے کہ مردم ءَ را پہ وتی زندمان ءِ وشان کنگ ءَ دوستدار ءِ گچین کنگ ءُ گوں آئی ءَ وپاداری کنگ ھژدری اِنت ، بلے ھاک ءِ شیدائیں سر وتی زند ءِ ھما تماہ ءَ کربان کن اَنت ءُ گوں وتی سرڈگار ءَ اشک کن اَنت۔ اگاں کسے پہ وتی سرڈگار ءَ شیدا بوت ، گڑا آئی ءَ سرڈگار ءِ سر ءَ رستگیں ھمک شے ءَ گوں مھر بیت ءُ وپا کنگ ءِ جھد ءَ کنت۔
بلے! ھمے راجی جھدکارانی تہ ءَ لھتیں انچیں کردار بہ اَنت کہ آ وتی زند ءَ وت ءَ پیش نہ دار اَنت چہ آیانی روگ ءَ پد کرد وت آیانی درسیں شریاں درشان کنان کنت ، بلے لھتیں انچیں جھدکار بہ اَنت کہ چہ آیانی شھیدی ءَ پیش مردم آیانی کرد ءِ سر ءَ سانمند بہ اَنت ءُ آیانی رندگیری ءَ کن اَنت۔
درساں چہ مستریں کرد ھمیش اِنت کہ مردم وتی زند ءَ راج ءُ لس مردمانی بیسہ ءَ بہ کٹ اِیت۔ مردم چہ آئی نمیرانی ءَ پیش آئی سر ءَ ستک ءُ باور کنت کہ اے مردم مارا نہ دروہ اِیت ءُ وتی کولاں پیلو کنت۔ وھدے کہ راج ءُ لس مردماں کسے ءِ سر ءَ بیسہ کرت ءُ آئی ھمک گپ من اِت ءُ آئی رندگیری کرت ، گڑا آ ناں تھنا یک جھدکارے گْوشگ بیت بلکیں یک راجی سروکے زانگ بیت۔
بہ کول واجہ استاد واھد کمبر ءَ آ وتی یک گلگدارے ءَ گوش اِیت کہ ” مرچی اے جنگ ءِ پڑ ءَ راجی سروک یک ءُ دو نہ اَنت ، بلکیں بلوچستان ءِ ھمک دمگ ءَ راجی سروک ساڑی اَنت آیاں وتی جنگ داشتگ ءُ جنگ ءِ پڑ ءَ راج ءُ آدگہ جھدکارانی سروکی ءَ کنگ ءَ اَنت “۔
پہ دلجم! چہ ھمے وتن شیدائیں سراں ، راجی جھدکار ءُ لس مردمانی بیسہ ءِ کٹوکیں سروکاں یکے ابدمانیں میجر آسمی وپا پنام ء شھداد اِنت۔ آئی نہ ایوک ءَ گوں یک مردمے ءَ وپا کرتگ ، بلکیں آئی گوں وتی سرڈگار ، ھمبل ءُ دوزواہ ، سرجمیں راج ءَ گوں وپا کرتگ ءُ اے وپاداری داں زند ءِ گڈی دمان ءَ برجاہ داشتگ ءُ نمیران بوتگ۔
چوش کہ من گوں شھید میجر آسمی وپا ءَ باز رند ءَ ڈیک وارتگ ، بلے من گوں آئی ھمسپر یا باز روچاں یکجاہ نہ بوتگ آں کہ آئی ءِ بارو ءَ گیش بہ زان آں۔
بلے! من یک نزوریں نبشتہ کارے ءِ بستار ءَ گوں وتی اے چاریں دانکاں آئی کرد ءِ سر ءَ گپ جنگ ءِ پرز ءَ ھم پیلو کرت نہ کن آں ، بلکیں من آئی زند ءَ چہ آئی ھمبلانی دپ ءَ ھما ھبر کہ اش کرتگ اَنت تھنا ھما ھبراں درشان کنگ لوٹ آں۔
من آئی زند ءَ چہ آئی ھمراھیں ھمبلانی دپ ءَ اے ھبر مدام اِش کرتگ کہ وپا مھروانیں سنگتے ، آئی اے امر ءَ چہ مزنیں جپاکشی یے ءَ پد مردمانی بیسہ کٹ اِتگ ءُ مردم وپا ءَ سکا دوست دار اَنت ءُ آئی پرمان ءِ رد ءَ آئی ھمک کار ءَ پہ شان کن اَنت۔
روان اِنت۔۔
