کچ: مند ءِ میتگ مھیر ءَ پاکستانی لشکر ءِ کارمندانی گسانی دستیگ کنگ ءِ بگیری ءَ زھرشانی ءَ چار روچ انت کہ برجاہ اِنت۔ زھرشانی ءَ جنین ءُ زھگاں ھوار مردم بازیں کچے ءَ نشتگ اَنت۔
زھرشانی ءَ نشتگیں مردمانی گوشگ اِنت کہ مئے زھرشانی داں ھما وھد ءَ برجاہ بیت دانکہ پاکستانی لشکر ءِ کارمنداں مئے گس ءُجاہ یل نہ داتگ اَنت۔
پہ زھرشانی ءَ نشتگیں مردمانی گون ءَ گپ ءُ تران ءَ ھَندی واکدار ءَ ھوار آدگہ میر ءُ مھتر ھم اتکگ اَنت ءُ ھمے لوٹ اِش کرتگ شما زھرشانی ءَ ھلاس بہ کن اِت ما یک ماھے ءِ تہ ءَ پاکستانی لشکر ءِ کارمنداں چہ شمئے گساں ءَ در کن ایں۔
اے باروا زھرشانی ءَ نشتگیں مردمانی گوشگ اِنت کہ اے وڑیں بے سریں آسر ءَ مارا مدام دیگ بوتگ اَنت ما ایشانی سر ءَ ھچ بیسہ کرت نہ کن ایں دانکہ لشکر ءَ مئے گس یل نہ داتگ اَنت ما وتی زھرشانی ءَ برجاہ دار ایں۔
