آواران: جاؤ ءَ زورگریں پاکستانی لشکر ءَ سے شمبے ءِ روچ ءَ زھگ ءُ جنینانی سر ءَ تیرگواری کرتگ۔
اھوالکار ءِ رد ءَ ڈولیجی کچ ءَ پاکستانی لشکر ءَ زھگ ءُ جنیانی سر ءَ ھما وھد ءَ تیرگواری کرتگ کہ آ وتی گسانی نزیکیں کور ءَ دار ءِ چنگ ءَ شتگ اَنت۔ تیرگواری ءِ آسر ءَ دگہ جانی تاوان ءِ ھال نیست۔
تیرگواری ءَ پد کچ، ڈولیجی ءُ نرمگی ءِ میتگانی مردم مچ بوتگ اَنت بازیں کچے ءَ زھرشانی ءَ پاکستانی لشکر ءِ بنجل ءَ شتگ اَنت۔
پاکستانی لشکر ءَ گوشتگ کہ مئے بنجل ءِ کِر ءُ کشاں زھگ ءُ جنیناں ھوار درسیں مردمانی سر ءَ پابندی اِنت کس تر ءُ گرد مہ کنت۔
ھندی مردمانی گوشگ اِنت کہ ما وتی گسانی نزیک ءَ دار چنگ ءُ پہ آپ ءَ مہ رو ایں گڑا کج ءَ بہ رو ایں؟ ڈولیجی کوہ مئے پسانی چراگجاہ ءُ کور مئے آپ جاہ اِنت، اے جاھاں ھندی مردمانی سر ءَ پابندی جنگ ناھکی یے۔
یات بہ بہ اِت کہ ڈولیجی ءَ چہ پاکستانی لشکر ءِ زوراکیانی سوب ءَ گیشتریں مردم پہ لڈ ءُ بار کنگ ءُ ھب چوکی ءُ آدگہ جاھاں روگ ءَ لاچار بوتگ اَنت۔
