کراچی: دو مارچ بلوچ دود ءُ ربیدگی روچ ءَ کراچی ءَ زھرشانی رونک ءَ زور بیگواھیں شبیر بلوچ ءِ گھار سیما ءَ تران کرتگ ءُ گوشتگ کہ منی برات شبیر ءَ ھشت سال اِنت زوراکاں گار ءُ بیگوہ کرتگ من پہ شبیر ءِ درگیجگ ءَ ھم روچ دگانی سر ءَ در کپگ ءَ آں۔ منی گواہ منی راج اِنت کہ من کجام شھر ءَ نہ شتگ ءُ توار چست نہ کرتگ۔ اے ھشت سالانی تہ ءَ ھرام بات کہ یک شپے ءَ وشیں واب ءَ نہ وپتگاں۔ مرتگیں مردمانی ھال کیت آیانی کھول دجم بنت، بلے زور بیگواھیں مردمانی کھولاں کئے ھال بہ دنت کہ آ پہ اوستے ءَ زندگ اَنت۔
آئی ءَ گوشتگ کہ زور بیگوھیں مرد م زندانانی تہ ءَ وڑ وڑیں آزار سگگ ءَ اَنت، اے سرکار ءُ آمیدگسانی کول بے مانا بوگ ءَ اَنت۔ گڑا ما چے بی کن ایں انچو بے تواری ءَ بہ نند ایں؟ وتی زور بیگواھیں برات، زھگ ءُ پتاں بے ھال بہ کن ایں؟ ۔ من وتی لاڈوکیں شبیر ءَ بے ھال بہ کناں اے وڑ بوت نہ کنت۔ من دانکہ زندگاں وتی شبیر ءَ بے ھال کرت نہ کناں چی ءَ کہ اے رستر ءَ مئے دیم ءَ آئی چم بستگ اَنت ءُ گوں وت برتگ۔
سیما ءَ گوشتگ کہ من گوں شما ھمے دزبندی ءَ کناں اے زوراک ءِ زوراکیاں بے ھال مکن اِت ءُ ھمک زوراکی ءِ بگیری ءَ توار چست بہ کن اِت۔ اگاں شمارا بلوچ، بلوچ ءِ دود ءُ وتی باندات رکینگی اِنت گڑا گھگیری ھژدری اِنت۔ پہ یک روچے ءِ پیشدارگ ءَ تو وت ءَ وتی دوداں رکینت کرت نہ کن ئے، ترا ھم روچ اے زوراک ءِ دیم ءَ چو کوہ ءَ مک بوگی اِنت ءُ ھمک روچ اے دگانی سر ءَ گھگیری کنگی اِنت، گڑا تو وتی باندات ءَ رکینت کرت کن ئے۔
آئی ءَ گوشتگ کہ اگاں تو یکیں روچ ءَ پیش دار ئے من بلوچے ءَ آں، بلوچی پچ ءُ پوشاک گورا کن ئے ءُ مزنیں شلوار ءُ باگ بندئے باند ءَ پد ءَ بے ھال بہ ئے کہ من زی بلوچی پوشاک پوش اتگ ءُ وت ءَ یک بلوچے گوشتگ۔ پہ یکیں روچ ءِ پیش دارگ ءَ تو بلوچے نہ بہ ئے ءُ دومی روچ ءَ تو ھم وشھال نہ بہ ئے، تو ھم چست کنگ ءُ اے زندانانی تہ ءَ بندیگ کنگ بہ ئے۔ گھتر ھمیش اِنت کہ تو مرچی پاد بیا وتی مات ءُ گھارانی توار جوڑ ببو ءُ گھگیری بہ کن،اگاں تو ھمک روچ گھگیری کن ئے گڑا تو بلوچے لیکگ بہ ئے وتی جند، دود ءُباندات ءَ رکینت کن ئے۔
