بلوچ وومن پورم ءِ سروک ڈاکٹر شلی بلوچ ءَ ماں رسانکدر ءَ وتی شنگ کرتگیں درشانے ءَ گوشتگ کہ بلوچ جھد ءِ دم نہ بُرتگیں کارست ماما کدیرچہ ھما ناماں یکے کہ آئی ءَ مزنیں پندے بُراِتگ ءُ وتی زند ءِ ھمک ساھت پہ بلوچ راج ءَ ندْر کُتگ، پیر مرد بگندئے جان ءَ نزور اِنت بلے آئی ءِ پگر مھکم اِنت استانی ھچ وڑیں پندلاں پروش دات نہ کُتگ۔ چوناھا مردم سلامتیں زند ءَ سھب سر ءَ واب ءَ پاد کاینت وتی وانگ ءُ ڈیوٹی ءُ کارانی نیمگ ءَ رھادگ بنت بلے اے پیر مرد ءِ سھب گوں پہ گار ءُ بیگواھیں مردماں جتگیں بُنجل ءَ گوز ایت۔
آئی ءَ گوشتگ کہ پہ گار ءُ بیگواھیں مردماں جتگیں بُنجل ءِ گدان ءِ تہ ءَ اے پیر مرد ءِ مزنیں ارزشتے ھست، ماما پہ گار ءُ بیگواھیں کھولاں یک اُمیتے، ھمک بلوچ چُک ، پت ءُ ماتانی تمردیں کوپگے۔ اگاں ایش گدان ھالیگ بہ بیت گڑا بیت کنت ما نی آئی ءِ ارزشت ءَ پوہ بہ بہ ایں۔ یک نیمگے استانی زوراکی گوں ترندی ءَ برجاہ اِنت۔
ڈاکٹر شلی بلوچ ءَگوشتگ کہ ھمک روچ گار ءُ بیگواھیں بلوچ پُسگانی ژانگولیں کُنٹانی دست کپگ ءُ آیانی جوناں بے کس کنڈ کنگ ءُ بلوچ پُسگانی گار ءُ بیگواھی ءِ لڑ روچ پہ روچ گیش ودان اِنت ءُ دومی نیمگ ءَ بی وائی سی ءِ سنگتانی زندانی ءُ پدا استانی گپ اِنت کہ مارا بھر ءُ بانگ کنگ لوٹ ایت ، مارا استانی گپ ءِ رد ءَ روگی نہ اِنت بلکیں استانی درشان نزور کنگی اِنت وتارا مھکم دارگی اِنت مارا ھمک بلوچ گل ءُ بلوچ جھدکار وتی کنگی اَنت اے جاورانی تہ ءَ مارا وتی ھمک مردم ءِ ارزشت پوہءُ سرپد بوگی اِنت پما ھچ مردم کسان ءُ مزن نہ اِنت ھمک بلوچ کہ پہ بلوچ جھد ءَکسانیں ھم کارے کنگ ءَ اِنت مارا آ زندگی ءَ دوست دارگی اِنت مارا وتی مردمانی کدر زندگی ءَ کنگی اِنت ۔
آئی ءَ گوشتگ کہ بلوچ ایر دست اِنت باید اِنت وتی ءُ وتی مردمانی کدر ءِ کنگ ءَ بہ زانت، چہ مرگ ءَ پد ھر کس وتی کنت اے کُچلیں راستی یے۔
