نبشتہ کار: مھروان کمبر
ماھو!
نومبر ءِ ماہ اِنت، اے ساھت ءَ کوھانی دامن ءَ روچ وتی گُڈّی دْروت ءَ گران ءُ اِیر روان اِنت ءُ تاکریچ ءِ موسماں گیپتگیں درچکانی زردیں تاک زمین ءِ سر ءَ شنگ ءُ تالان بوھان اَنت۔ گوات ءَ اَنچیں سارتی یے ھوار کپتگ کہ بدن ءَ چہ گیش ارواہ ءَ بوسگ دیان اِنت۔ گُمان بیت ساچ ءَ وتی ساہ داشتگ ءُ سرجمیں بلوچستان جُھلیں درد ءُ اندوھانی موتکاں آرگ ءَ اِنت۔
ماھو!
تاکریچ ءِ موسم تھنا درچکانی موسم نہ اِنت بلکیں یاتانی ھم موسم اِنت، ءُ ھما شوکیں دیمانی کہ یک وھدے مئے نیام ءَ اِت انت۔۔۔۔۔۔کندگ ءَ اِت انت، جُنزگ ءَ اِت انت ءُ زندگی کنگ ءَ اِت انت، بلے مروچی آ بس یاتانی دروشم ءَ پش کپتگ اَنت۔
من ھردیں زردیں تاکاں کپگ ءَ گنداں گُمان بیت کہ اے شھیدانی یات اَنت چہ آزمان ءَ کپان ءُ زمین ءِ دلبند ءَ شنگ ءُ تالان بوھان اَنت۔ ھر تاک یک کسھے، اے کسہ ھما ڈیھ پھازیں سرانی اَنت کہ آ تیھُریں ماتکوھاں رَپتگ اِت انت ءُ آیاں وتی ھوناں چہ وتن ءِ سیمسر رَنگ داتگ ات۔
ماھو!
بلوچستان ءِ آزمان ءَ ھردیں روچ اِیر بُک ایت، گُڑا گوات شھیدانی ھونانی وشبوھاں سرجمیں ھلک ءُ میتگاں آتار ایت۔ ماھو بلوچستان ءِ کوہ گواہ اَنت ھما ورناھانی کہ آیاں وتی ٹھک ءُ بچکند پہ وتن کُربان کُتگ اَنت۔ آیاں ھمے گْوشتگ اَت کہ “ما مِر اِیں بلے مئے وتن زندگ مان ایت”
تو زان ئے اے زردیں تاکانی موسم من ءَ مُدام ھما کوھستگانی یاتاں پرین ایت کہ اُود ءَ جنگ ءُ تیرانی توار ءِ میان ءَ روچ ءَ وتی سر کش اِتگ۔
ماھو!
من برے برے جیڑاں کہ تاکشان ءِ موسم وت شھیدانی موسم اِنت۔ اَنچو کہ درچک وتی تاکاں چنڈ اَنت ءُ زمین ءَ سیر ءُ آباد کن اَنت، ھمے داب ءَ شھید وتی ساہ ءُ سراں ندر کن اَنت ءُ وتی راج ءَ نوکیں زندے بکشاینت۔ اے زردیں تاک تھنا تاک نہ اَنت، بلکیں مئے شھیدانی داتگیں دیمھونیانی نشان اَنت کہ گوات آیاں بال دنت ءُ مارا ھمے یاتاں بکشائیت کہ اے زمین تھنا ھاک ءِ زمینے نہ اِنت، بلکیں ھوناں گون نبشتہ بیتگیں یک گوستانکے۔
ماھو!
تو گْوشتگ اَت کہ تاکریچ بس ابیتکیانی موسم اِنت بلے من پھم آں کہ اے موسم ابیتکیانی موسم نہ اِنت، بلکیں یاتانی موسم اِنت۔ اے مارا ھما سرانی یاتاں پرّین اِیت کہ آ پہ بچکند نمیران بیتگ اَنت۔ اے موسم مارا ھمے درس ءَ دنت کہ زندگی ءِ گْواچنیں نیاد تھنا زندگ بوَگ نہ اِنت، بلکیں کرد ءُ امل اِنت۔ زندگی ءَ اَنچیں کارے بہ کن کہ ترا وھد ءِ تْرندیں گْورگند پروش دات مہ کنت۔ مئے نمیران بیتگیں سراں اَنچو کُتگ۔ آ وھد ءِ تاکانی سراں نہ، بلکیں مئے دلانی تہ ءَ نبشتہ بیتگ اَنت۔
ماھو!
مروچی سیزدہ نومبر اِنت۔ سیزدہ نومبر ھما نمیران بیتگیں سرانی روچ اِنت کہ ما آیاں شموشگ بہ لوٹ ایں ھم گوستانک آیاں شموشت نہ کنت۔ میر مھراب ھان ءُ آئی ءِ ھمراھاں بہ گر داں گُمنامیں ورناھاں در ءَ کہ آ نہ کتابانی تاکانی سر ءَ نبشتہ بیتگ اَنت نیکہ پریمانی تہ ءَ بند کنگ بوتگ اَنت، بلے آیانی داتگیں دیمونی ءُ رِتکگیں ھونانی وشبو مئے زمین ءِ بَھر اَنت۔ ھردیں من شال ءِ سارتیں گواتانی تہ ءَ ساہ زیراں یا کہ مکران ءِ تیاب ءِ چولاں چاراں گُڑا من ءَ گُمان بیت کہ اے بلوچستان ءِ شھیدانی ھلوت اَنت۔ آ ھمے گْوشگ ءَ اَنت کہ ما وتی ھون پمیشکا رِتکگ اَنت کہ زمین ءِ ھاک وشبوھاں سرچکار بہ بیت، ما وتی جان پمیشکا ندر کُتگ کہ بلوچ وتی سرڈگار ءِ وتواجہ بہ بیت۔ ما وتی داتگیں دیمونیاں چہ گوستانک نبشتہ کُتگ شُما اِشی ءَ زندگ بدار اِت۔
ماھو!
بلوچ شھید ھما ابدمانیں کندیل اَنت کہ داں کرن بَل اَنت۔ وھدے بلوچ ماتے وتی ورناھیں بچے ءِ لاش ءِ پیشانی ءَ بوسگ دنت ءُ گْوش ایت کہ منی بچ ءَ وتی ھاک ءِ وام اَدا کُتگ اَنت گُڑا زمین نہ لرزیت، بلکیں پہ پھر ءُ شان آ بچاں وتی امبازاں زور ایت۔ اے روچ مارا گریوائین ایت ھم ءُ پاد کنت ھم۔ اے روچ مارا ھمے گْوش اِیت کہ راج ھمایانی مِنّت ءَ زندگ بنت کہ آ وتی زندگی ءِ بیگاھاں کُربان کن انت ءُ راج ءَ یک نوک ءُ دْرپشوکیں سُھبے دے اَنت۔
ماھو!
مروچی کہ ما شھیدانی یات ءَ سر ءَ جھل کن این ءُ بے توار اُوشت ایں گُڑا اے یک مُوتک ءُ گمے ءِ درشان کنگ نہ اِنت بلکیں یک کول ءُ کرارے کہ ما ھما واباں ناسرجم بوَگ ءَ نیل اِیں کہ آیانی واستا مئے شھیداں وتی ھیشی سر داتگ اَنت۔ ما ھما وابانی مُنجار اِیں کہ آ واب بلوچ سرڈگار ءِ آجوئی ءِ واب اِت انت۔ اے ساھت ءَ ما شھیدانی رتکگیں ھونانی سوگند ءَ زیرین ءُ ھمے اَھد کن ایں کہ مئے زبان ءِ ھر لبز، مئے ھر پاد ءُ کدم، مئے دل ءِ ھمک دْریکگ پہ بلوچ ءُ بلوچستان ءِ ھاتر ءَ ندر اِنت ءُ ما شھیدانی دیستگیں وابانی وارس ایں۔
ماھو!
تو ھردیں بلوچستان ءَ اَتک ئے گُڑا گندے کہ چے پیم روچ کوھانی دامن ءَ وت ءَ شھیدانی رِتکگیں ھوناں چہ رجین ایت ءُ رُولہ ءَ نوکیں رَنگے دنت، گوات شھیدانی نام ءِ ورد ءَ کنت ءُ بے تواری لوٹ اِتگیں دوایے جوڑ بیت گُڑا تو پھم اِت کن ئے کہ اے زردیں تاکانی موسم چنچو پاک ءُ پلگار اِنت۔ اے موسم مارا ھمے یاتاں پرین ایت کہ زندگی گْوز ایت ءُ ھلاس بیت، بلے دیمونی ناں۔۔۔۔۔آ چو درچکی روتگ ءَ زمین ءِ دلبند ءَ اِیر کپ ایت ءُ راجاں سر سبز ءُ شاداب کنت۔
