نبشتہ کار: مھناز بلوچ
آجوئی یک انچیں گْرانبھائیں مڈی یے کہ ایشی ءِ ارزشت ءَ ھما راج یا مردم زان اَنت کہ آیاں گلامی ءِ درد ءُ اندوہ، گْرانیں ساھت ءُ لاچاری گوں وتی چماں دیستگ اَنت۔ آجوئی نہ ایوک ءَ مردم ءَ زند گْوازینگ ءِ ھکّ ءَ دنت، بلکیں وتی واب ءُ واھشتانی پیلو کنگ ءِ توکل ءُ ھاٹیگ ءَ بکش اِیت۔ آجوئی مردم ءِ ارواہ ءِ تاھیر اِنت کہ آئی کس بندیگ کرت نہ کنت، مردم وتی زندمان ءَ وتی دل ءِ تب ءَ گْوازین اِیت۔ وھدے کہ مردم ءِ آجوئی پچگرگ بہ بیت گڑا زندمان ءِ ھمک ندارگ بے تام ءُ بے مانا بیت۔
گلامی ءِ جنجال نہ تھنا گوں مردم ءِ جند ءِ بندیگ کنگ ءَ بندوک اِنت، بلکیں مردم ءِ ھیال، مارشت ءُ گوں زُبان ءَ ھمگرنچ اِنت۔ یک آجوئیں چاگردے ءَ ھمک مردم وتی ھیالاں وتی دل ءِ تب ءَ درشان کُت کنت، وتی کار ءُ جنز ءِ گچین کنگ ءُ وتی زندگی ءِ پیسلہ کنگ ءِ ھکّ آئی جند ءِ دست ءَ بیت۔ وھدے کہ چہ مردم ءَ اے آجوئی پچگرگ بہ بیت، گڑا انسان وتی جند ءِ سرڈگار ءِ سر ءَ چو درآمد ءَ زند گْوازینگ ءَ لاچار بیت۔ انچوش کہ اے وھد ءَ بلوچ سرڈگار ءِ سر ءَ درآمدانی بادشاھی اِنت۔
چہ گلامی ءِ سانکلانی پْروشگ ءُ آجوئی ءُ وتواجھی ءِ گرگ ءَ کربانی دیگ لوٹ اِیت۔ گْوستانک گْواہ اِنت کہ مردماں بے کساس دیمونی داتگ، گڑا وتی راجی آجوئی ءِ گرگ ءَ سوبین بیتگ اَنت۔ گڑا مارا ھم اے گپ دل ءَ دارگی اِنت کہ پہ وتی سرڈگار ءِ آجوئی ءِ گرگ ءَ مارا ھر پیمیں دیمونی دیگ ءَ چک ءُ پد بوگی نہ اِنت۔
پہ بلوچ سرڈگار ءِ آجوئی ءَ بلوچ ءِ تنگوئیں بچّ ءُ جنکاں وتی ساہ ءُ سر کربان کُتگ اَنت۔ پہ اے آجوئی ءِ گِرگ ءَ انچیں مردماں وت ءَ کربان کُتگ کہ آ وتی مات ءُ پتانی یکّیں بچّ بوتگ اَنت، بلکیں اے آشوب ءِ دور ءَ بلوچ ماتاں وتی بچّ وت نیک دُوائی کُتگ ءُ پہ سرڈگار ءَ نمیران بوگ ءَ دیم داتگ اَنت۔
پہ اے سرڈگار ءِ آجوئی ءَ بلوچ ءَ نہ ایوک ءَ ساہ ءُ سرانی کربانی داتگ، بلکیں تنُ ءُ شُد، چہ گساں لڈ ءُ بار کنگ، گرم ءُ سارت، دُژمن ءِ زاہ ءُ بد کنگ، بلوچ بچّاں ابید بلوچ ءِ جنکانی بیگواھی ءُ زندانی بوگ، شھید ءُ کمشرپ بوگ دُرست ھوار اَنت۔
پہ اے سرڈگار ءِ آجوئی ءَ نہ ایوک ءَ بلوچ راج ءِ سپاھی ءُ سیاسی کارکناں دیمونی داتگ ءُ شھید بیتگ اَنت، بلکیں بلوچ راجی رھشون ھم شھید ءُ زندانی کنگ بیتگ اَنت۔ اے دُرسیں کربانی بلوچ راج ءَ پمیشکا داتگ اَنت کہ آجوئی ءِ ارزشت سکا مزن اِنت ءُ گلامی پہ راجاں یک لانتے۔
بیا اِت ما ءُ شُما ھمے مرچیگیں روچ ءِ درگت ءَ کول کن اِیں ءُ وتی راجی شھیدانی دیستگیں واب ءَ گوں راستی ءَ مانا کن ایں، چی ءَ کہ مارا وتی پلیں شھیدانی کاروان داں گُڈّی منزل ءَ سر کنگی اِنت۔ اگاں ما پہ گْواچن وتی ابدمانیں سرانی دیستگیں واب ءِ مانا کنگ ءَ مادنیں دگ ءَ درکپت اِیں، گُڑا پہ سدک آیوکیں پدریچ آجوئیں زندمانے ءِ واھُند ءُ وتی ماتیں گُلزمین ءِ پہ مدامی وتواجہ بیت۔ پرچا کہ آجوئی مئے وابانی گْواچنیں مانا اِنت، پرے واستا مارا بلوچ پُسّگ ءِ بستار ءَ وتی راجی زمہ واری ءِ شُناس بہ بیت داں گْوستانک ءَ شرپدار ءُ راجی ھستمان پہ دائمی بہ رکّ اِیت۔
