ڈیھ ءِ مریدیں میرل

سیھمی بھر:

نبشتہ کار: ھلیل بلوچ

مئے وَ آزاتی ءِ مُزّ ھمیش اِنت سباؔ

دانکہ ھوناں گوں ماتیں زمین ترّ نہ بیت

(نِسار سباؔ)

ٹکّری ءِ گِندگ ءَ گوں منی میٹر شاٹ بوت، من ھمے پھم اِتگ اَت کہ مئے سنگت ھم ریاست ءِ ھُنراں سرپد نہ بوتگ اَنت ءُ کمبر ھان ءِ گْوشتن ءِ پُشت ءَ ٹکّری اِش پناہ داتگ۔ من کُوکار ءُ جاک ءَ لگّ اِتاں کہ “اگاں مروچی ٹکّری ءَ مرید ءِ سر ءَ تیرگْوار اِتگ، باندا روچ ءَ مئے سر ءَ ھم باک نہ کنت۔ من چوشیں مردُماں گوں یکجاہ نِشت نہ کن آں۔”

مُلّا ابراھیم منی تَب ءَ سرپد اَت، دمان ءَ چہ دیوان ءَ پاد آتک ءُ من ءَ اشارھے دات کہ بیا، من ءُ مُلّا ابراھیم یک نیمگے شُت ءُ نشتیں۔ مُلّا منی سر ءَ سکّ بْرانز گِپتگ اَت، گْوشت ئِے: “ترا چنچو روچ اِنت سَپر ءَ بوتگ ئے؟”

من گْوشت: “دیر اِنت، کم ءُ گیش ماھے بیت۔”

آئی ءَ درّائینت: “گُڑا ترا چے مالوم اِنت کہ اِد ءَ چے بوتگ، انچو وتسر ءَ وَت شُرو بوتگ ئے، دومی سنگتانی زھناں ھراب کن ئے۔”

من گْوشت: “آیا ھمے ٹکّری ءَ گوں کُشندہ ٹولی ءِ ھَمراھی ءَ مرید ءِ سر ءَ اُرش نہ کُرتگ کہ شُما انگت آؤرتگ ءُ بگل ءَ نادینتگ؟”

مُلّا ءَ گْوشت: “میرل جان ءَ وتی جان ءِ پرواہ نہ داشتگ ءُ شُتگ چہ کمبر ھان ءِ اوتاک ءَ کشّ اِتگ ءُ آؤرتگ، دومی ٹکّری ءِ آرگ ءَ مرید ءِ جند ءِ رزا ھم گون بوتگ۔ اسل ءَ ٹکّری ءِ جِند ریپینگ بوتگ، بس نوں اے گَپّاں یلہ دے من شَپ ءَ گون تو کسّھاں کن آں، بلے ٹکّری ءِ دیم ءَ چوشیں گَپّے مجن کہ دلے ھراب مہ بیت۔”

مُلّا جان ءِ گَپّاں منی زھر جھل کَپت اَنت من ھما کہ اول سر ءَ گَپّ ءِ گوشدارگ ءَ تیار نہ اِتاں، نوں بے توار بوت آں۔

اے وھد ءَ شورّ سرجم ءَ بدل بوتگ اَت، اے بلوچستان ءِ ھما کوہ بوتگ اَنت کہ چونیں ھم وھدے ءَ مردُم ءَ سَپر بہ کُتیں شْوانگے ءِ لیکو ءِ توار گُوشاں کَپت کہ گوں بُزگل ءَ کوھانی شَم ءَ رھادگ اَت۔ مردُمے بہ دیستیں وتی بُزے دُشت اَنت چاھے ٹھینت، بلے اے وھد ءَ نہ شْوانگے گِندگ بوت نیکہ رمگے گْواہ اِت۔ اِد ءَ اگاں چہ گِدانے ءِ کش ءَ کسّے بہ گْوستیں گِس ءَ مردین مہ بوتین گُڑا ھما زالبول ءَ الّم ترا چو مات ءِ وڑ ءَ مھر دات ءُ چاہ ءُ منتگیں شیرے ترا دات، بلے اے وھد ءَ گِدان پش نہ کپتگ اَت۔

 بڈّو ءِ کَور ءِ تہ ءَ زمیندارانی ھکّل اَت، کوٹگ اَت، انگور ءُ انار اَت، اھمد ءُ شبیر ءِ دکّانانی دیم ءَ مُترانی (سائیکل) ڈیرّ ءُ ڈارّ اَت، بلے اے وھد ءَ زمینداراں وتی پتّر پیتکگ اَت ءُ بے نامیں دیاراں رپتگ اِت اَنت۔ زمین ءُ گِس اِش بانڈُم اِت اَنت، نا اھمد ءُ شبیر ساڑی اِت اَنت ءُ نیکہ آھانی دُکّان سلامت اِت اَنت۔

 بلوچستان ءِ دگہ ھند ءُ دمگاں 2015 ءَ سرنڈری پیز ءَ چہ رَند ھالت بدل بوتگ اِت اَنت، بلے شورّ ءَ 2016 ءَ کمبر ھان مینگل ءِ گوں ریاست ءَ ساز ءُ باز ءَ رَند ھالت ناگیگ اِت اَنت۔

بلے! میرل جان ءِ وڑیں مُھکم پِگریں رھشون ساڑی ءُ سلامت اِت اَنت کہ ھر وڑیں ھالت ءِ تہ ءَ پہ وتی سنگتاں راھے درگیتک اِش۔ مئے دُرائیں سنگت ھمود ءَ اوتاک ءَ اِت اَنت، بلے میرل زاھِر نہ اَت۔ ما نان وارت ھرکس ءَ پہ وت ءَ جاھے چار اِت ءُ شُت پہ وپسگ ءَ، بلے من ءُ بارگ نِشتگ اِتیں کہ مُلّا جان ءِ دیوان ءَ گِریں۔ ملّا ابراھیم سامان جاہ ءُ جلّ کُت اَنت ءُ آتک۔

روان اِنت۔۔۔۔۔۔