نبشتہ کار: مھناز بلوچ
اگاں ما وتی جند ءِ چاگرد ءِ بابت ءَ گپ بہ کن اِیں، گڑا آ وھد ءَ زالبولاناں وانگ ءِ موکل دیگ نہ بوتگ۔ اگاں کسے ءَ ونتگ پنچ جمائت ءَ برز نہ ونتگ، آیاناں دیم ءَ وانگ ءُ دگہ شھراں وانگ ءِ موکل دیگ نہ بوتگ۔ چی ءَ کہ آیانی مجگ ءَ ھمے گپ نادینتگ شما بس گس ءَ بہ نند اِت ءُ وتی مات ءِ کمک ءَ بہ کن اِت۔ اے راستے کہ وھدے اِلم ءُ زانت نہ بیت گڑا زنگ آماچ ءُ پدمنتگیں چاگرد دیمروئی ءِ بدل ءَ گیش پدمنتگی ءِ نیمگ ءَ سپر کنت، پمیشکا زالبولاناں چہ گس ءَ ڈن ھچ جاگہ روگ ءِ موکل نہ داتگ ءُ نہ بوتگ۔
بلے! ما انوں وتی چاگرد ءِ زالبولاں بہ چار اِیں ھرچ پڑ ءَ گوں مردین آدماں ھمدست ءُ ھمکوپگ اَنت، مرچی پہ وانگ ءُ زانگ ءِ ھاتر ءَ ھم چہ وتی گس ءَ ڈن درکپتگ اَنت۔ ھر گس ءِ تہ ءَ ترا ڈاکٹر ءُ استاد یا دگہ پڑے ءَ گوں ھمگرنچ گندگ ءَ کئیت۔ ھمے زانت ءُ زانگ ءِ برورد ءَ مرچیگیں وانندگ ءُ شیواریں زالبول چہ مردین آدماں ھچ رنگ ءَ نزور ءُ کمتر نہ اَنت۔
پہ درور چاگرد ءِ کجام پڑ ءَ چمشانکے بہ دے ترا زالبول گوں وتی بے مٹّیں کرد ءَ گندگ ءَ کئیت، آ لیب ءُ گوازی، چاگردی چست ءُ ایر، لبزانک ءُ راجکاری (سْیاست) ءِ پڑ بہ بیت یا کہ جنگ ءِ پڑ مرچیگیں زالبول گوں وتی جود ءُ زھگ، برات ءُ کماشاں یکیں لڑ ءَ اُوشتوک اَنت، چو شاری ءُ سُمیا، ماھل ءُ ماھکان ءِ داب ءَ پہ بدواہ ءَ کھر جوڑ بوتگ اَنت۔
اگاں ھمے رنگ ءَ ما وتی چاگرد ءِ اندر ءَ راجی آجوئی ءُ گھگیری راجکاری (سْیاست) ءِ سر ءَ کسانیں چمشانکے بہ دے اِیں شیرزالیں بانُک کریمہ مارا چو دْرپشوکیں اِستالے ءَ گندگ ءَ کئیت، بانک کریمہ یک راجکار ءُ وانندگیں زالبولے بوتگ، آ یک راجدوست ءُ باسمائیں شیرزالے بوتگ۔ آ وتی اندر ءَ شھزانت ءُ راجی سما ءُ سسّا ءِ ھُدابُندیں شیرزالے بوتگ، پمیشکا آئی وھد ءُ زمانگ ءِ ھچ رنگیں گپّ ءُ ھبر، تژن ءُ شِگان، دُژمن ءِ تیلانک ءُ تْرندیں ییھار دہم ءَ نیاؤرتگ اَنت ءُ پہ پدمنتگیں چاگرد ءِ سینگارگ ءَ درکپتگ۔
چوش نہ اِنت کہ چہ کریمہ ءَ پیسر بلوچ راجدپتر ءَ شیرزال نہ بوتگ، بلے کریمہ وتی اھد ءِ ھما شیرزال اِنت کہ آئی پدمنتگ ءُ گُنگیں چاگرد ءَ را زُبانے دات۔ آئی بے ھاٹیگیں زالبولانی بدن ءَ ارواھے مان کُت، آئی کْوھنیں دود ءُ ربیدگ گوں نوکیں رنگے ءَ گوناپ دات۔ مرچی ھمائی ءِ کرد ءِ مُزّ ءُ برورد اِنت کہ مئے مات ءُ گْوھار دگانی سر ءَ اتکگ ءُ پہ وتی ھکّ ءِ پدجَنگ ءَ توار جَنگ ءَ اَنت۔
ھمے راستی ءِ گْوانک ءُ توار ءَ دُژمن اُوپار کُت نہ کنت ءُ آیانی سر ءَ تیرگْواری کنگ ءَ اِنت، بلے آ گوں کریمہ ءِ پلسپہ ءُ دیدانک ءَ اے کلیں سکیاں اُوپار کنان ءُ انگت دیم ءَ جُنزان۔ چی ءَ کہ آیانی تہ ءَ گُلامی ءِ مارشت ودی بوتگ، ھمے مارشت ءِ پُژدر ءَ آ پہ وتی راجی زندمان ءِ پولگ ءَ درکپتگ اَنت۔
مرچی بانُکیں مھرنگ، بیبو، گُلزادی ءُ ایدگہ کہ دُژمن ءِ زندان ءَ کید ءُ گوں سانکلاں بندوک اَنت، آ کریمہ ءِ دگ ءَ سپر کنوکیں مساپر اَنت۔ ھمے سپر ءَ کریمہ ءَ وتی ارواہ پہ راجی باندات ءِ ھاتر ءَ کُربان کُرت ءُ مارا ھمے درونت دات کہ چد ءُ گیشتر کربانی دیگی اِنت، پمیشکا بلوچ راج ءِ ھر بچّ ءُ جنک گوں زانت ءُ زانگ ءِ ھمراھی ءَ پہ وتی راجی زندمان ءِ واستا جھد ءِ پڑ ءَ ھوار ءُ ھر رنگیں کربانی ءِ دیگ ءَ ساڑی بہ بیت۔
چوش کہ اے راستی مرچی مارا منّگی اِنت کہ کریمہ ءَ پد بلوچ زالبول ھچبر ھاموشی ءِ نیمگ ءَ واتر نہ بوتگ اَنت، آیاں ھم زلم ءُ زوراکی ءِ ساھتاں گس ءَ نندگ پہ وت ءَ لج ءُ میارے زانتگ۔ ھمے واب ءِ مانا کنگ ءَ کریمہ ءَ وتی ارواہ پہ ماتیں گلزمین ءَ بکشات، ھمے رنگ ءَ مارا ھم چو کریمہ ءَ ساڑی بوگی اِنت۔ مرچیگیں جاورانی رِد ءَ بلوچ چاگرد ءِ نوکیں رنگ ھمیش اِنت کہ مئے شُمئے دیم ءَ پدّر اِنت کہ بلوچ زالبول نوں بے توار نہ اَنت ناں کہ بہ اَنت، بلکیں مھکم ءُ رھشونی کنگ ءَ اَنت۔
جزماں! راجدپتر وت ءَ پہ آیوکیں پدریچ ءِ واستا نوکیں رنگ ءُ گوناپے دنت کہ آئی زیبائیں تاکانی کارست بلوچ زالبول بیت ءُ وتی براتانی ھمکوپگی ءِ داستان ءَ دوبر نوک کنت۔
