سمی سانکلاں پْروش دنت

نبشتہ کار: اِنایت ساھل

چوناھیا گلامی سانکل مئے ھرچ بلوچ ءِ دستاں بندوک اَنت، من ناگت ءَ دست ماں وتی گْوانکو ءَ بُرت ءُ پَچ کُت ءُ چار اِت کہ کلوھے (میسجے) اتکگ اَت کہ ”سمی دین پولیس ءَ چِست کُرتگ ۔“

 اے ساھت ءَ منی دل ءَ تْرندناکیں دردے ءَ باھند کُت ءُ ھیالاں وڑ وڑیں جیڑگ ءُ مارشتاں سرکشّ اِت۔ بلے اے ھبر راستے کہ زوراک ءِ دیم ءَ کہ کسے میلانک بیت گڑا آ گوں وتی زوراکیاں رنگ رنگیں زوراکی کنت، پمیشکا اے ھبر بژن نہ بیت کہ ناشرکاریں ریاست ءِ پولیس ءَ پرچا سمّی پہ زورانسری گِرّان ءُ وتی گاڑی ءَ سوار کُتگ۔

چوش کہ اے دردیگیں ندارگ من گوں وتی چمّاں چار اِت نہ کُرت، بہ گند ئے اے منی نزوری اِنت یا کہ منی جیڑگ ءُ مارشتان من ءَ پہ چارگ ءَ مکن کُت، بلے من پہ راستی گْوش آں کہ منی نزوریں بالاد ءَ برداشت نہ کُرت۔

 من زاناں کہ پہ یک نزوریں مردمے اے گْرانیں بار ءِ وتی کوپگاں زرت نہ کنت، بلے چہ دل ءَ یک مزنیں دردے چِست بوت۔ چرے درد ءَ پد من سمی بلوچی دستانی سانکل کہ دیست اَنت یک اُمیتے منی کِرّ ءَ پیداک بوت۔

آئی گوں دست ءِ سانکلاں بچکندگ پہ من یک بلاھیں توکلے، من چار اِت کہ سمی ءِ چمانی تہ ءَ ھمے گندگ بیت کہ آ گْوشگ ءَ اِنت من اے ملک ءِ ک٘رّ ءَ ھمے اِنساپ لوٹ اِتگ کہ منی شانزدہ سال بندیگیں پت ءَ آجو بہ کن، دژمن سربتگ ءُ بلے آ انگت بچکندگ ءَ اَت ءُ دُژمن ءَ را ھمے پیشدارگ ءَ اَت کہ تو من ءَ پہ اے سانکلاں نزور کرت نہ کن ئے۔

سمی یک انچیں جنکے کہ من آئی کجام گپ ءَ بیاراں، بلکیں منی کِرّ ءَ لبز نیست کہ من آئی کرد ءَ گوں لبزاں بیان بہ کن آں۔ من تامُرے دیست کہ سمی بلوچ چہ پولیس ءِ گاڑی ءِ ایر کپگ ءَ اِنت آئی دست گوں سانکلاں بندوک اَنت، بلے آ بچکندگ ءَ اِنت۔ یک یک ءَ سلام دیگ ءَ اِنت۔ آ دژمن ءَ را ھمے پیشدارگ ءَ اِنت کہ من ءَ تو سانکل دست ءَ دات کن ئے بلے منی راجی جیڑگ ءُ مارشتاں کید ءُ سانکلاں جت نہ کن ئے۔

نوں دژمن پہ سِدک بہ زانت کہ بلوچ ءِ ھرچ لوگ ءَ سمی درکپ اِیت۔ ھرچ لوگ ءَ مھرنگ درکپ اِیت۔ من دژمن ءَ را اے گْوش آں کہ تو چنچو سمی گوں زمزیلاں بندیگ کن ئے، چنچو مھرنگ برے ءُ زندانی کن ئے، دِگہ ھزاراں سمی ءُ مھرنگ پہ زمین ءَ پاد کئیت ءُ تئی زندان ءُ سناکلاں پْروش اِیت، بلے بلوچ راج چہ وتی راجی گھگیری ءَ کدی پدکنز نہ بیت داں وتی منزل ءَ سر نہ بوتگ۔