نبشتہ کار: آسیہ بلوچ
ششُمی بھر:
جنگ آماچیں بلوچستان ءِ سر ءَ اگاں نبشتہ کارے پہ دلجمی چمشانک بہ دنت ءُ وتی کلم ءَ پہ نبیسّگ ءَ کار بہ بند اِیت ھزاراں کسّہ پہ نبشتہ بوَگ ءَ سرکشّ اِیت، ھمے رنگ ءَ جنگ آماچیں آواران وتی باتِن ءَ ھزاراں درد ءُ تورشتانی داستانے پہ نبیسّگ ءَ ھُدوک اِنت۔ یک نودربر ءُ نوکباھَندے ءِ بستار ءَ منی دل لوٹ اِیت کہ من آواران ءَ ھوار ماتیں گُلزمین ءِ توامیں تک ءُ پھناتانی بابت ءَ نبشتہ بہ کناں، بلے منی زانت ءُ کلم ءِ توان آ کچّ ءَ نہ اِنت کہ من جنگ آماچیں ڈگار ءِ توامیں جیڑہ ءُ جنجالاں زُبانے بہ دیاں، بلے بلوچ زانتکار ءُ کواسانی راجی زمہ واری اِنت کہ آ وتی آس ءَ سُتکگیں ڈگار ءُ ایردستیں ڈگار ءِ کسّھاں زُبانے بہ دے اَنت ءُ آیوکیں پدریچ ءَ شیوار ءُ سرپد بہ کنت کہ ترا پہ راجی درد ءُ دورانی درمان ءَ چے کنگی اِنت۔ پرچا کہ کواس ءُ زانتکاریں سر راج ءِ رُوژنائیں چمّ زانگ بہ اَنت، ءُ اے رُوژنائیں چمّ مئے کواس ءُ زانتکاریں سر اَنت کہ آ وتی راجی زمہ واری ءَ سرپد ءُ آگاہ بہ بہ اَنت۔
ھمے رنگ ءَ مئے زھرشانی برجاہ ءُ ما مشکے ءِ کِراس بند کُرتگ ءُ نِشتگ اِت اِیں کہ مشکے تنک ءِ دو جاہ مِنندیں مردُم کراچی ءَ چِہ دیم پہ وتی ھند ءَ روگ ءَ اَت، بلے راہ ءِ بند بوَگ سبب ءَ ھمد ءَ زھرشانی ءَ ھوار بوت اَنت۔
زھرشانی برجاہ ءُ شپ وتی نیم بھر ءَ گُوستگ اَت، تھاری ھر نیمگ ءَ سنگر ءُ گوریچ سُبکّ سُبکّ ءَ کشّگ ءَ اَت ءُ ما آس ءِ سر ءَ نِندوک اِت اِیں۔ سیاہ چاھے اِشکران ءُ گار ءُ بیگوائیں مردُمانی سر ءَ گپّ ءُ تْران اَت۔چہ ھمے مردماں یکّے ءَ گْوشت: ” مشکے بُنڈکی ءَ پِلان مردُم (آیاں نام گپت، بلے من ءَ یات آیگ نہ اِنت) سالے ءَ بُرز اِنت کہ بیگواہ اِنت۔ بائِدیں مردُم بیا اَنت ءُ گپّ بہ کن اَنت “۔
ھمیشی جند ءِ ھمراہ ءَ پسو دات ءُ گْوشت: ” اے تاکتوراں مئے زُبان بُر اِتگ، مئے اِلاکَہ ءِ میر ءُ مُتبر ھم ھِچ گپّ نہ کن اَنت، آواران ءَ بہ گِر تاں مشکے ءَ سر بہ ئے اے راہ ءِ سر ءَ دْرچک ،گز ءُ پیش سک باز اِنت۔ اے جنگل ءُ راہ ءِ کش ءُ گْور ءِ میتگ (منگُلی میسکی ، دائرہ، بُنڈکی ، تنک) ءِ مھلوک دُرس سُھب تہ بیگاہ وتی ملکُ ءُ مالاں گوں دزگٹّ اَنت ، بلے اے راہ ءِ دْرچک ، گز ءُ پیشانی گُڈگ ءِ واستا ھپتگانی ھپتگ بے پگار ءَ اِد ءِ مھلوک ءَ را ءَ کار گِرگ بیت۔ اِد ءِ مھلوک کار ھم کنت، اِشانی بدئیں زاہ ءُ بداں برداشت کن اَنت، بلے ساہ نہ کشّ اَنت “۔
دمانُکے ءَ پد آئی پد ءَ درّائینت ءُ گْوشت: ” انوں شر اِنت مارا کمو ھمے موکل ھست کہ ما وتی مُلک ءُ کَور ءِ نزّیک ءُ گْور ءَ پہ دار ءُ پیش ءَ شُت کناں ، یک وھدے ما تنک یا مشکے چہ آواران ءَ اتکگ اِیں ءُ مئے واستا اے ھژدری بوتگ کہ بیگاہ ءَ ساھت سَے (3) ءَ پیسر منگُلی ءِ چیک پوست ءَ کِراس بہ کن اِیں، اگاں کسے دیر ءَ سر بوتگ گُڑا آ مردُم واتر آواران ءَ دیم دَیگ بوتگ۔
چوش کہ مشکے تہ آواران ءِ راہ، کڈّ ءُ کَور ، پْرشتگیں راہ ، کوھانی تہ ءَ چِہ کئیت سک ھراب اِنت۔ دو سَے کلاک ءَ سپر کن اَنت ءُ کاینت ، بلے ھمے پند جَنگ ءَ پد ساھت سَے ءَ پد ءَ واتر بوَگ ءُ رَوگ سکا گْران اِنت۔ ھمے شُکر اِنت کہ ساری ءِ وڑ ءَ نہ اِنت، نوں ما روچ برکت ءَ چہ پیسر شُت کن اِیں “۔
چر اے گپّاں پد آئی ھمراہ ءَ کندگے جت ءُ گْوشت: ” اے شُوم ءَ را اگاں لٹّ دَیگی بیت میتگ ءِ کماش ءَ پون کنت ءُ ما رَو اِیں، اگاں کارے گِرگی یے بیت پون کنت ءُ ما رَو اِیں۔ اے شُوم ءِ کِرّ ءَ ما وتارا گُنگ ءُ کُور کُرتگ، بلے انگت چینچو مردُم بیگواہ بیت “۔
چہ اِشانی گپّ ءُ کندگاں من گوں وتی نِزوریں زانت ءَ ھمے مار اِت کہ اے کندگانی تہ ءَ درد ، بزّگی ءُ لاچاری ، ایردستی ءُ بے وسی چو دریا ءَ چَول جَنگ ءَ اِنت، بلے تُرس ءُ بیمّ ءَ ھاموش ءُ بے تواری یے ودی کُتگ اَت۔ اگاں ما انچو بے توار ءُ ھاموش بوت اِیں، گُڑا پہ سِتک بہ زان اِیں کہ مارا اے گُنگ ءُ بے تواری چو ھونواریں رستر ءَ وارت ءُ بے نِشان کنت۔ گھتِر ھمیش اِنت کہ ایردستیں بلوچ راج اے زُلم ءُ زوراکیانی ھِلاپ ءَ پاد بئیت ءُ گھگیری بہ کنت، پرچا کہ گھگیری ھما سِلاہ اِنت کہ راجاں زندگ بوَگ ءِ تاکت بکش اِیت ءُ زندگ کنت۔ اگاں ما زندگ بوَگ لوٹ اِیں، گُڑا پہ ما الم اِنت کہ ما گھگیری ءِ دودمان ءَ زندگ ءُ برجم بدار اِیں دانکہ باندا وتی آیوکیں پدریچ ءُ گْوستانک ءِ تاکاں ملامت ءُ میارِیگ مہ بہ اِیں۔
ھمے گپّ گپّ ءِ تہ ءَ اے دوئیں مردِکانی ھبرانی دلگوش دَیگ ءَ پد من ءَ گیر پیداک اِنت کہ ھاسِل بلوچ (حاصل بلوچ) نامیں بلوچ پُسّگے لشکر ءَ بُنڈکی کیمپ ءَ لوٹائینتگ ءُ پد ءَ گار ءُ بیگواہ کُرتگ ءُ پنچ ماھے بیت۔ مئی 2024 ءَ ھاسِل بلوچ ءِ کھول ءَ یک روانکے تنک ءَ بہ گِر تاں مشکے ءِ مزنیں پَوجی بُنجل ءَ ھاسِل بلوچ ءِ آجوئی ءِ واستا کشّ اِتگ، بلے مردُم تُرس آماچ ءُ بیھار دَیگ بوتگ اَنت۔
چوش کہ ھندی مردُماں سکا کم اے کھول ءَ گوں ھمراھداری کُرت ءُ دومی مزنیں جیڑہ انٹرنیٹ آسراتی نہ بوَگ ءِ سبب ءَ اے زھرشانی ءِ سوشل میڈیا ءَ یک دو تامُر ءَ ابید گیش دلگوش ءُ کوریج دَیگ نہ بوتگ۔
ھمے زھرشانی ءِ ھلاس کنگ ءِ ھاتِر ءَ ھندی میر ءُ مُتبراں جلدی جلدی کُرت ءُ مردُم دُروگیں تسلّا دات اَنت۔ ھمے دُروگیں تسلّا ءِ پُژدر ءَ سَے روچ ءِ تہ ءَ اے زھرشانی ھتم کُرت، بلے بیگوائی ءِ دْرچ انگت برجاہ اِنت۔
پمیشکا مارا گوں یکمُشت ءُ ھمدستی ءَ اے جُنز مُھکم ءُ وتی گار ءُ بیگوائیں مردمانی آجوئی ءِ واستا گیش ءَ گیش جُھد کنگی اِنت، اگاں ناں اے زُلم ءُ زوراکی بلوچ ءِ ھر گِس ءَ سر بیت ءُ رندے پشومانی ھِچ درد نہ وارت۔
روان اِنت۔۔۔
