چارمی بھر
نبشتہ کار : نودان بلوچ
پہ وتی زند ءِ گوازینگ ءَ کمال ءَ وتی دپتر پچ کُتگ اَت ءُ وتی کاراں دست گٹ اَت، لشکر ءِ لشکر کشی ءِ جاور ھالاں نبشتہ کنگ ءَ اَت کہ کماش ءَ گشتگ اِت اَنت نبشتہ ئِے کت اَنت ءُ شت اَنت۔ آدگہ روچ ءَ کمال ءَ وتی سنگت ءَ را توار جت ءُ گوشت ئِے وت ءَ تیار کن من وتی کاراں ھلاس کنان ءُ کماش ءِ کر ءَ رو ایں، سنگت ءَ گوں زیپیں توار ءَ گوشت مرچی منی تبیت شر نہ اِنت من آتک نہ کناں، تو اگاں رو ئے گڑا مرچی ساری ءِ راہ ءَ مہ رو، ھما دومی نیمگ ءِ راہ ءَ برو کہ من ترا سوج داتگ اَت، چی ءَ کہ دلّارے سوبین مہ بیت۔
کمال ءَ وتی کار ھلاس کُت اَنت ءُ دیم پہکماش ءِ گِس ءَ رھادگ بوت، چہ کماش ءَ کمال جست گپت باریں مرچی چونیں کسھے؟ کماش ءَ درائینت اے بد کسمتیں میتگ ءِ کنڈ کنڈ ءُ لوگ لوگ ءَ ترا یکے نوکیں کسھے دست کپ اِیت، پد ءَ کماش ءَ درشان کنگ بندات کُت، اے انچیں ملک ءُ ریاستے کہ اِد ءَ مردماں ھچ نندگ ءَ نیل اَنت، وھد گوازان اَت ءُ وھد ءِ ھمراھی ءَ میتگ ءِ جاور ءُ ھالات ھم وتی رنگاں مٹ کنگ ءَ اِت اَنت، مردم ھم تنگ ءُ لاچار بوت اَنت، ھمے وڑ ءَ روچ پہ ھپتگ، ھپتگ پہ ماہ، ماہ پہ سالاں مٹ بوان اِت اَنت، ھمے نیام ءَ بازیں مردم گار ءُ بیگواہ کنگ بوت ءُ بازینے کشگ ءُ چگل دیگ بوت، میتگ لشکر ءِ زلم ءِ چنگُلانی چیر ءَ اَت، ھر روچ یکے بہ گر ءُ بہ بر ءُ بہ کُش ءُ دور بہ دے، میتگ ءِ مردم سک تنگ اِت اَنت۔
سھب ءِ سر ءَ لشکر ءِ سپتے گاڑی میتگ ءِ ھر نیمگ ءَ شنگ اِت اَنت، لشکر ءَ میتگ ءَ وتی لشکر کشی بندات کُت، ھر کس کہ وپتگ اَت یا نان ءِ ورگ ءَ اَت ھچی نہ چارت ءُ گوں وت ءَ بیست ءَ چہ گیش مردم ئِے برت ءُ (ٹرک) ءَ ئِے کُت اَنت، کمال ءِ چم در اَتکَگ اِت اَنت ءُ گوش دارگ اَت، ھمے نیام ءَ، تہ ءَ دور کُت ءُ گوشت کہ درستیں مردم ئِے برت اَنت ھچ کس آجو ئِے نہ کُت؟
بلے لھتیں آجو کُت ءُ لھتیں گوں وت ءَ برت ئِے، کماش ءَ پسہ دات، ھمے مردمانی آوار جنگ ءِ ھمراھی ءَ لشکر ءَ میتگ ءِ یک مردمے چہ دکان ءَ آوار جت، مرد سبزی ءُ نیوگ ءِ دکان ءَ اَت، لشکر کیت ءُ مردم ءَ چہ دکان ءَ آوار جنت ءُ روت، یکے چہ کار ءَ، یکے چہ نان ءَ یکے چہ واب ءَ، کمال ءُ کماش دوئین ھاموش اِت اَنت، کمال ءَ جست کُت گڑا دیم ءَ ؟ کماش ءَ گشت بازیں ماتانی چم پہ وتی چکانی ودار ءَ مدام راھیگ اَنت ءُ اے لشکر ءِ سسب ءَ بازیں لوگاں موتک آرگ ھم بندات بوت، بازیں چُک چہ وتی پت ءَ گستا، بازیں ماتانی سالونکیں چک گوں سانکلاں بندیگ کُت اَنت،
لھتیں لوگاں موتکانی آواز انگت ءَ گوشاں کپ اِیت ءُ ھما کہ گوں زمزیلّاں ھمگرنچ اَنت آیانی ماتانی چم مدامی راھی اَنت۔
روان اِنت۔۔۔۔
