سپرے گوں اپسانہ ءَ

نبشتہ کار: هسابجار
بنداتی بھر

داکتر ءِ گدار ” افسانہ ” ءِ بندات گوں یک آزمانکے ءَ بیت کہ کارست ابید کہ گدار ءِ بیان کنوک اِنت ءُ چہ بُنکی کارستاں هم یکے ، بانگ ءَ ریل ءِ ودار ءَ اِنت ءُ همے آزمانک ءَ نبشتہ کنگ ءَ اِنت –
داکتر چہ همد ءَ ابید ءَ ابید وتی گدار ءِ دومی کارست ءَ گوں یک زیبا ءُ کسہ ساچیں دابے ءَ ماں آ آزمانک ءِ تہ ءَ انچش کار ایت کہ آ کارست ءَ اوشت آماچی ءَ نیل ایت-
( گوں کسہ ءَ من ء هسا ءِ یک گونڈیں سیادی یے هست ، چہ وسّریں دانشوری ءَ گهتر انت کہ من وتی گپ ءَ بکن آں ; کسہ منی نز ءَ چتور بہ بیت یکے ءُ پہ کسہ ءَ چے پکار اِنت دو ، من اول دومی تک ءَ وتی ٹٹو ءَ تاچان کہ کسہ ءِ بُنکی لوٹ ءُ آئی ءِ سوبمند کنوک ءُ نزورکنوک ردانی سازگ ، کارست ءِ بیان کنگ ، ندارگ ، لیکہ ، درشانداب ءَ هوار آئی ءِ سَوّب انت گوں همے سوب ءُ کڑیاں کسہ وتی پند ءَ بُرّ ایت ، من همے چیزاں دیم ءَ ایر کناں ءُ داکتر ءِ گدار ءَ چاراں۔

اول کارست ءِ سر ءَ گپ کناں – کارست چو چیدگ ءَ بیت یا تو بگش چو مسیت ءُ چرچ ءِ ٹُل ءَ بزاں ٹِک ءُ نشان بیت – کارست انچو سازگ بہ بیت کہ تو چہ آئی ءَ همینچک سانمند بہ بئے تئی واب ءَ بیت – پہ چونیں گدارے ءَ کارست ءِ پجارینگ آئی ءَ رنگ ءُ روگن کنگ ، آئی ءِ کد ، اُمبر، آئی ءِ سُر ءُ پُر هیل ءُ آدت ، کل شے آں ترا انچو بیان کنگی اِنت کہ ٹک ءُ نشان بہ بیت دومی مانا ءَ آ ترا دوست ءُ نادوست، درآمد ، همساهگ یا دُژمن ءُ سنگت ، داں آ ترا وتی همرا کت بہ کنت یا تو پہ آئی ءِ همراهی ءَ بہ تُشک ئے سکیں سانمند ءُ پزورینے بہ بیت شر یا هراب پیر یا ورناه کجام کہ دروشم ءَ بہ بیت۔
کسہ ءِ رُوه کارست انت تو کہ کارست گیشینت ءُ بیان کت ، کت داں هدّے ءَ مان ات ئےِ کت – بزاں تو سوبین ئے –
هنیپ شریپ اے کار ءَ چہ بُن ءَ سُوبین انت ءُ چو کہ هنیپ شریپ یک تامرساچے هم ءُ همے کار داکتر ءَ اود ءَ هم وش کتگ۔

کارست سازگ ءَ ابید ” افسانہ ” بنداتی ءَ دو دودمان ءُ زندگزران ءِ میان ءَ سپر کنگ ءَ انت ءُ هنیپ ءَ یک دودمانے ءَ مان آیگ ءُ پد ءَ گشادی ءَ چود ءَ درکپگ ءِ کار باز گوں زیبائی ءَ کتگ-
( هنیپ شریپ ءِ چہ چگرد پل ءَ سپر کنگ داں افسانہ ءَ بیا اے میان ءَ هنیپ ءِ زند درآمدیں دودماناں سپر کنان بیتگ ءُ کئیت ، هنیپ انچو وتی چیریں زندان ءِ سپر ءَ ماں چگرد پل ءَ گوں کسهی رپک ءُ هنراں هوار گیج ایت تا دومی درانڈیهی ءِ هما چاژ ءُ مولماں کہ هنیپ زنزرینتگ تا آ اد ءَ باز گوں زیبائی ءَ همسنگ ءُ همروانی ءَ ابید ءِ زبان ءَ بیان کنگ بیتگ انت
اگاں هنیپ درانڈیهہ مہ بیتیں پہ کاپکا ءُ شیکسپیئر ءِ وانگ ءَ اے شِیریں مُج ءُ بانگ ءِ سُر ءُ پُر اے هدّ ءَ گوں پهتوی ءَ ماں اپسانہ ءَ گندگ نہ بیتگ ات انت -)
ما کارست ءِ سر ءَ گپ ءَ اتیں ءُ هنیپ وتی کارست ءَ چو کسمانکی رنگ ءَ بیان نہ کنت ءُ نہ گیشین ایت بلکیں کسہ ءِ تہ ءَ آئی ءَ کار گیپت ءُ ترا پیش دار ایت پہ درور : ” آ بازار ءَ یلہ اَت ; انچو وتسرا – همئے کہ آئی ءَ چہ شہ نیادی ( هنیپ شریپ اے گدار ءِ تہ ءَ گال ءُ گالبند هم ٹهینگ ءِ جهد ءَ انت ، شہ نیادی ، انگریزی ءِ سُپر مارکٹ ءِ تچک ءَ مانا انت اے گال ءُ گالبند چِہ هدّ ءَ زیرگ بنت مان انت پدی گپے ، بلے همے همت سک ءَ جوانیں کارے کہ کنگ ءَ انت ئےِ – ) ءِ کش ءَ تاب کنگ لوٹ ات ، آئی ءَ مردے دیست پٹکیں مردے – ( ” آئی ءَ پٹکیں مردے دیست ” همینچک وت بس نہ ات ؟ اگاں ردانی گونڈ گرگ ءِ گپ کئیت تا چشیں پِلیس دیگ ائیب انت – بلے اگاں همے پلیس دیگ پہ گپے ءِ زور دیگ ءُ یا پہ دگے مانے ءِ دیگ ءَ کئیت تا هو ! )
هنیپ ءَ اد ءَ همے کار کتگ پہ وتی کارست ءِ ڈیل ءُ داب ءُ دروشم ءِ گیشنگ ءَ ، آئی ءَ مردے دیست ، پٹکیں مردے ، پٹکیں مرد ے سر ءِ مودے کپتگ ات انت ، ( بلوچ گُش انت کہ مید رچ انت ) چوٹ ئےِ تا بہ تا اِت اَنت ; دست ءَ بریپ کیسے ات ئےِ چہ آئی ءِ دیم ءَ شگوست – آ واجہ کمپو ءِ ترانگ ءَ کپت – ( چیزے ءِ گند ءُ ترانگ ءَ کپگ ءِ اے رهبند سک کوهن انت کہ ماں کسہ ءِ ودینگ ءَ کارمرز بیگ انت – اے هنیپ ءِ وتی درشانداب ءِ کمال انت کہ چو لس بیانیہ ءِ مردماں تچک ءَ هما گپ ءَ نزیریت – کمپو ءِ ترانگ ءَ گوں کسہ ءَ دیم ءَ ￴ وَ بارت کہ کسہ بندات چہ همے کمپو ءُ بریپ کیس ءَ انت بلے اد ءَ یلہ ئےِکنت وتی وانوک ءَ پد ءَ هما رش ءِ تہ ءَ دور دنت ءُ گوں کارست ابید ءِ زمین ءُ آئی ءِ دودمان ءُ زندگزران ءِ شپ ءُ روچ ءُ اڑ ءُ جنجلاں پیرین ایت – بس ءِ لگت ندیگ ، دارگ ءُ دلگوش کنگ۔

پُشت ءَ کہ کمپو ءِ هنکین اِنت اود ءَ روچے بسے کپ ایت ، روچے بیست سی دام بیت ءُ ده مریت –
هنیپ گوں زیبائی ءَ گوں ابید ءَ اپسانہ ءِ دومی کارست ءَ بیان کنت پجارینیت ءُ یلہ دنت . گهے ابید ءِ دودمان ءُ گهے واجہ کمپو – همئے گر ءُ چک ءِ تہ ءَافسانہ ودان انت – اپسانہ بازکڑی ئیں گدارے ءُ گوں زیبائی ءَ دیم ءَ ￴ ودان اِنت –

هنیپ کسہ ءِ تہ ءَ کسہ مان دنت ءُ اے کار ءَ چو تُکبندی یا زور کشّاں چِلّی ءَ نہ کنت – اے آئی ءِ درشانداب ءِ بهرے ءِ ￵ هساب اِنت – کہ تچک ءَ یکیں گپ ءَ نزیریت ءُ نہ روت همے تہ ءُ توکاں کہ زند ءِ وتی مانگیشگ ءُ اڑاند اَنت آهاں گوں زیبائی ءَ بیان کنت پمشکا هنیپ ءِ کسہ زندگ انت ءُ ساه زیر انت –

روان انت