راجی مچی

نبشتہ کار:ابنِ زرگل

بزان کہ یکجاھیءُ یکمشتیءُ ھواری۔

مارا بس یکجاہ بوّگی انت پرچا کہ مئے زور ءُ برداشت یکمشتی ءِ تھ ءَ انت، اگاں ما یکجاہ مہ بہ این ءُ یکمشت مہ بہ ایں گڑا ھرکس مارا پروش ایت ءُ دور دنت ءُ مے پروش دیگ اینچُکیں گپے ھم نہ بیت، اگاں ما لوٹ ایں کہ ما پروش مہ ور ایں مھکم بہ بہ ایں گڑا مے یکجاھی الّم انت،اگاں ما اینچو پروشت ءُ پروش ءِ آماچ بوتگ ایں گڑا مے مستریں نزوری یکجاہ نبوّگ بوتگ، بلے ما یکجاہ نہ بیتگ ایں چی ءِ واست ءَ ھور ءُ تہاک نہ بہ ایں۔؟

ما یکجاہ نہ بیتگ ایں اے واستا کہ ما تُرس ءِ آماچ بوتگ ایں۔۔۔

ما یکجاہ نہ بوتگ ایں اے واستا کہ مئے تہ ءَ راجکاری سنچ ءُ زانت نہ بیتگ۔۔

ما یکجاہ نہ بوتگ ایں اے واستا کہ ما گوشتگ کہ مئے سر ءَ  جیڑہ ءُ جنجال مئیت، مئے زھن ھمد ءَ تا بندوک بوتگ کہ پلانی ءِ براس ئِے برتگ یا پلانی پس ئِے  برتگ یا پلانی مردم اش برتگ انت، گڑا من اگاں اے کار ءَ گوں ھوار بہ باں گڑا باندا من ءَ بارت یا منی گس ءَ چہ یکے بارت۔۔۔

بلے مرچی ھرچ گس ءَ چماں شانک دے یک سالونکے  بیگوہ انت، ھر نیمگ ءَ پچار تئی بلوچیں براس گارءُ بیگوہ انت۔۔۔

ھر دمکءُ درا بہ چار آں بس تئی کماشءِ پاگ ایر اِنت ءُ جند ئِے بیگواہ انت، گڑا پمّے واستا بچ اتگیں راہ بس یکمشتی پشکپتگ۔۔

من ءَ ءُ ترا مرچی چے رس اتگ، ابید درد ءُ تکلیپی ءَ گڑا من ءَ ءُ ترا وتی سرجمیں زند اے وڑ ءَ  پہ جنجالی گوزینگی نہ اِنت۔

مارا ھر وھدءَ چکچینی ءِ بگیری ءَ گھگیری لوٹ ایت۔۔۔

داں ما یکجاھ مہ بہ این ءُ گھگیری مہ کن ایں ما وتی منزل ءَ رس ات نہ کن ایں۔۔۔۔