بلوچ وومن پورم ءَ ماں رسانکدر ءَ وتی شنگ کرتگیں درشانے ءَ گوشتگ کہ شھید بانک کریمہ بلوچ ءِ چارمی سالروچ ءِ درگت ءَ آواران ءُ کولواہ ءِ جتائیں ھنداں دیوان برجم داشتگ۔ اے دیواناں جنین ءُ زھگاں ھوار باز مردماں آتکگ۔ ءُ شھید بانک کریمہ دروت ندر کرتگ۔
آئی گوشتگ اے دیوان تیرتیج، مالار، ڈنڈار ءُ بَلور ءَ برجم داشتگ اَنت۔ آواران ءُ کولواہ ھما ھند اَنت کہ ادا بانک کریمہ ءُ آدگہ سیاسی جھدکاراں وتی شپ ءُ روچ ھمد ءَ گوازینتگ اَنت۔ آیاں مردم یکجاہ کرتگ اَنت۔ شھید بانک کریمہ ھمے ھنداں شُتگ کہ اود ءَ زند ءِ گوازینگ ءِ ھچ آسراتی نہ بوتگ ءُ ھما ھلک ءُ دمگاں وتارا سر کُرتگ کہ اود ءَ پہ روگ ءَ راہ ءُ در نہ بوتگ۔ بانک مُدام سپر ءَ بیتگ ءُ پند بُرّ اِتگ آئی ءِ جوزگ ھنچو مھکم بیتگ اَنت کہ ھچ وڑیں زور ءُ زوراکیاں پروش دات نہ کُرتگ۔
آئی گوشتگ بانک کریمہ ءَ وتی ھمپگریں سنگتانی جون دیستگ اَنت ، وتی سنگتانی زندانی بوگ دیستگ۔ لوگ ءِ مردمانی جون بانک ءَ را سوگات کنگ بوتگ بلے آ چو باتیل ءِ کوہ ءَ تمرد بیتگ۔ بانک کریمہ ءَ گوشتگ کہ منی واھشت بوتگ من یک آرٹسٹے یا سائیکولوجیسٹے بہ باں بلے من یک انچیں زمین ءِ سر ءَ چم پچ کرتگ انت انچیں جاور ھالانی تہ ءَ زند گوازینگ ءَ آں کہ من چہ اے چیزاں گِستا بوت نہ کناں چہ منی واباں گیش جھد ارزشت داریت، بانک کریمہ ءَ وتی زند ءِ ھمک واھشت گُٹگیر کرتگ ءُ ھمک آسراتی ءَ یل داتگ ءُ وتی آسودگیں زند ءَ یل کرتگ ءُ یک انچیں راھے گچین کرتگ کہ آ راہ ءِ تہ ءَ ابید مرگ ءَ دگہ ھچ نیست۔
آئی گوشتگ کہ اے دمگ ءَ ریاست ءِ زوراکی وتی گڈی سیمسراں ءَ سر بیتگ کہ مردم ترس ءِ آماچ بیتگ اَنت انچو زوراکیاں ابید مردم در کپتگ ءُ مراگشاں ھوار بیتگ اَنت۔
آئی گوشتگ کہ شھید بانک کریمہ ءِ چارُمی سالروچ ءِ درگت ءَ اولی مُچی تیرتیج آواران ءَ برجم دارگ بوتگ کہ اے مراگش ءِ بندات چہ راجی سوت ءَ بوتگ ءُ مراگش ءِ تہ ءَ گُشتانک، بانک ءِ زند ءِ سر ءَ ٹیبلو ءُ اے دگہ بھر ھوار بوتگ اَنت گُشتانک ءِ تہ ءَ بلوچ وومن پورم ءِ سروک ڈاکٹر شلی بلوچ، بلوچ وومن پورم ءِ بُنجاھی پتر ءِ باسک زکیہ بلوچ، مھرُک بلوچ ءُ زرینہ بلوچ ءَ تران کُرتگ۔
ڈاکٹر شلی ءَ تران کرتگ ءُ گوشتگ کہ مرچی من پھر پنداں کہ من انچیں سرزمینے ءِ سر ءَ اوشتاتگ آں کہ ادا بانک کریمہ ءُ رزا جھانگیر ءِ وڑیں سیاسی راھشوناں شپ ءُ روچ گوں سیاسی چست ءُ ایراں گوْازینتگ آواران ءِ لس مھلوک سیاسی درس داتگ ءُ دگہ بازیں انچیں گمنامیں سراں پہ گلزمین ءِ ھاتر ءَ وتی ھید ءُ ھون ریتکگ اَنت وتی زاتی واھشت کُشتگ اَنت، بازیں انچیں گمنامیں سراں کہ ما چہ آیاں آشنا نہ ایں بلے مارا آیانی جُھد ءُ دیمونیانی سر ءَ پھر اِنت۔ ءُ من ءَ اُمیت اِنت کہ اے سرزمین دیم ءَ ھم چشیں سر ودی کنت کہ آ بلوچ ءِ زمین، دودمان ءُ پجار ءِ رکینگ ءِ ھاتر ءَ ھچ وڑیں دیمونج دئیگ ءَ چک ءُ پد نہ بنت۔
دیمتر ءَ زکیہ ءَ تران کرتگ ءُ گوشتگ کہ بلوچ چاگرد زورگپتی ءِ آماچ اِنت، یک چاگردے ءِ دستیگ کنگ چہ جھان ءِ گنتریں کاراں یکے، زوراکی تئی درستیں چیزانی سر ءَ سان دور دنت تئی دود ءُ ربیدگ ءِ سر ءَ اسر دور دنت چاگرد ءِ تہ ءَ مزھبی پرک ،زبانانی پرک ءُ نسلی پرک آرگ بیت۔ ھما چیز کہ مارا یکجاہ کناں یک راجے ءِ جوڑ کنگ ءِ ھما بنیادی ھشت ھست اَنت آ پروشگ بنت دانکہ ما شما یک راجے جوڑ مہ بہ ایں بلکہ بھر ءُ بانگ بہ بہ ایں۔ پرچا کہ راج دوستی ءِ بنیاد یکجاھی اِنت۔
آئی گوشتگ کہ یک انچیں چاگردے کہ آ پہ بلوچ زالبولاں تنگ اِنت ءُ اے وڑیں چاگرد ءِ تہ ءَ یک جنکے در کپیت ءُ درسیں چیزانی دیمپان بیت ءُ بلوچ مھلوک ءَ یک سیاسی لیکھے دنت گڑا آ شھید بانُک کریمہ بوتگ۔
دیمتر ءَ مھرُک بلوچ ءَ تران کرتگ ءُ گوشتگ بانک کریمہ ھما پگر اِنت ھما ھیال اِنت کہ ھمک بلوچ ءِ دل ءَ زندگ اِنت، بانک گوں مھکمی ءَ وتی جھد ءَ برجاہ دار ایت گڑا دژمن بانک ءَ را برداشت نہ کنت ماں درانڈیھ ءَ شھید کنت، بلے زوراک چہ اے گپ ءَ سرپد نہ اَت کہ بانک کریمہ تھنا کریمہ نہ اَت آئی ءَ ھزاراں بانک کریمہ پیداک کُرتگ اَت کہ مرچی آ جُنزان اَنت۔
پروگرام ءِ ھلاسی ءَ پد ڈاکٹر شلی بلوچ گوں لس مھلوک ءِ ھواری ءَ نمیرانیں رزا جھانگیر (شے مرید) ءِ مانش ءِ سر ءَ شُتگ ءُ رزا ءِ جھد دْروت ندر کرتگ۔
ھمے وڑ ءَ شھید بانک کریمہ ءِ یات ءَ دومی مراگش آواران ءِ ھند مالار ءَ بلوچ وومن پورم ءِ سروک ڈاکٹر شلی بلوچ ءِ سروکی ءَ برجم دارگ بوتگ کہ اے مراگش ءِ تہ ءَ بازیں کچے ءَ مھلوک ءَ بھر زرتگ۔
مراگش ءَ ڈاکٹر شلی بلوچ ءُ مھرک بلوچ ءَ تران کُرتگ ءُ گوشتگ کہ آواران ھما ھند اِنت کہ اے ھند چہ زند ءِ ھمک آسراتیاں زبھر اِنت ، بیست ءُ یکمی کرن ءَ اود ءِ مردمانی کر ءَ زند گوازینگ ءِ ھچیں آسراتی نیست اَنت۔
ڈاکٹر شلی گوشتگ کہ بلوچ گوستانک ءِ مھکم داروک، مھناز ءُ گراناز ءِ پگر ءَ دیم ءَ بروک، بانڈی ءِ وڑ ءَ براتانی رِد ءَ اوشتوک کریمہ اِنت۔کریمہ بوھگ ارزان نہ اِنت مزنیں درد ءُ پند ءِ بُرّگ ءَ پد مردم ” مات "لُمّہ”جوڑ بنت پمیشکہ آ ماتے بُوتگ آئی ءَ ھُمک مردم ءِ گم پر بُوتگ۔
آئی گوشتگ کہ من تو ترسینگ باں دانکہ من تو وتی پت ءُ پیروکی جاہ آں یل بہ کن ایں بلے من ءَ ترا اے ھلک ءُ میتگ یل کنگی نہ آں ھمے زوراکانی دیم ءَ اوشتگی اِنت ءُ پسہ دیگی اِنت ، کہ اے منی سر ڈگار اِنت ما ایشی ھکیگیں وارس ایں ءُ بلوچ ایشی وارس اِنت تو کئے کہ تو من ءَ ترسین ءِ۔ اے چوکی کہ جوڑ کنگ بوتگ اَنت اے پہ مئے دلسیاہ کنگ ءِ ھاتر ءَ جوڑ کنگ بوتگ اَنت، تو کئے کہ من ءَ جست کنے اے منی جند ءِ سرزمین اِنت اے ھاک، کوہ ،درچک ءُ دار من ءَ پجّا کار اَنت من پرچا وتی پجار ءَ ترا بہ گُشاں ، ھمے زمین ءَ من تو وتی چم پچ کُرتگ اَنت ،اے زمین ءَ من ءَ ترا رودینتگ من ءَ ترا یک پجارے داتگ، اے پجار من ءَ ترا زندگ دارگی اِنت ، اے زمین درچک ءُ دار من ءَ ترا گوانک جنگ ءَ اَنت کہ من ءَ چہ سانکلاں آجو بہ کن اِت۔
آئی گوشتگ کہ من اے گپ ءَ اے راستی ءَ شر سرپد آں کہ من یک سرپدیں بلوچے آں یک روچے منی جون ھم منی لوگ ءَ سوگات کنگ بیت۔ بِلّے من وشیں باندات ءَ نہ گِنداں ، بِلّے من آجوئی ءَ گوں وتی چمّاں نہ گنداں ، بَلے اے گپ ءِ سر ءَ من ءَ یکین اِنت کہ اگاں من بہ باں یا نہ باں بَلے اے جھد بلوچ راج ءَ وشیں بانداتے دات کنت، اے منی سِتک ءُ ایمان اِنت اگاں اے واب ءَ ما نہ گند ایں گڑا مئے آؤکیں پدریچ گند ایت، جھد ما اے ھاتر ءَ کنگ ءَ اِیں کہ جھد پہ آؤکیں پدریچ ءَ کمیں کمتر بہ بیت آ مارا اے شگان ءَ مہ جن اَنت کہ ما ھچ نہ کُرتگ۔
ھمے وڑ ءَ بانک کریمہ ءِ چارمی سالروچ ءِ درگت ءَ سیمی مراگش بلوچ وومن پورم ءِ سروک ڈاکٹر شلی بلوچ ءِ سروکی ءَ ماں بلور ءَ برجم دارگ بوتگ ءُ اے پروگرام ءِ تہ ءَ لس مھلوک ءَ مزنیں کساسے ءَ بھر زرتگ۔ یک کسانیں وھدے ءِ تہ ءَ ما کہ بلوچ مھلوک گوانک جتگ گڑا مھلوک ساڑی بوتگ اے لس مھلوک ءِ مھر اَنت کہ گوں وتی رھشون ءُ گوں وتی زمین ءَ۔اے مراگش ءَ ڈاکٹر شلی بلوچ ،مھرک بلوچ ءُ ستار سمد ءَ تران کرتگ۔
ڈاکٹر شلی ءَ گوشتگ کہ شمے مھر ،ھمت، جوزگ مارا گام گام ءَ دیم ءَ جُنزگ ءِ سکین ءَ دینت، شمے کہ ھمراہ داری بیت ما دیم ءَ جُنز اِت کن ایں ،ھمے مھر اَنت کہ مارا گام گام ءَ کُربان بوگ ءِ سکین ءَ دے اَنت۔ کریمہ سرجم ءَ یک آشوبے ءِ اَت آئی ءِ تہ ءَ مارا زگریں آشوب گندگ ءَ اَتک، پرچا کہ آئی ءَ پہ وت نہ جیڑ اتگ پہ وتی زات ءَ نہ جیڑ اتگ بلکیں پہ بلوچ راج ءَ جیڑ اِتگ، آئی وتی زند پہ بلوچ راج ءَ ندر کرتگ۔
آئی گوشتگ کہ مرچی مھر ءِ دروشم مٹ بوتگ ،مرچی سمو ءُ مست توکلی، ھانی ءُ شے مرید ءِ مھر ءِ دروشم مٹ بوتگ اَنت، مرچاں شے پہ ھانی ءَ کربان نہ بنت ،مرچاں شے پہ وتی سرزمین ءَ کُربان بنت۔
مئے ماتاں پہ مئے ھاتر ءَ شپ ءِ پاسی اے ھاتر ءَ نہ جتگ کہ ما لگور بہ بئیں ءُ پہ چار کلدار ءَ وتی جند ءِ سرڈگار ءِ گوما دلّاری بہ کن ایں۔ مئے ماتاں مارا گوانزگ ءِ تہ ءَ لیلو داتگ کہ مزن بئے دلیریں بلوچے بہ بو وتی زمین ءِ پاسپان بو، لگور ءَ زند نیست آ ھر روچ مریت بلے ھما کہ بھادر ءُ دلیراں داں ابد زندگ مان اَنت۔
آئی گوشتگ کہ زمین ءِ مھر ءِ کساس چے بوت کنت کہ ما اے راستی ءَ سرپد ایں کہ اے راہ گچین کُرتگ، اے راہ ءَ مرگ ءَ ابید ھچ نیست، ما چہ اے راستی ءَ چہ نابزانت ایں کہ زند یک برے رسیت ،گڑا مھر ءِ کساس چے بوت کنت کہ مات وتی چُکاں یل کن اَنت ءُ پہ زمین کُربان بنت۔ زمین ءِ ھاتر ءَ لاڑکیں جنک کُربان بوگ ءَ اَنت، ھمے زمین ءِ ھاتر ءَ بلوچ پُسگ کربان بوگ ءَ اَنت ۔
ھمے وڑ ءَ بلوچ وومن پورم ءِ نیمگ ءَ چارمی ءُ گڈی مراگش ڈاکٹر شلی بلوچ ءِ سروکی ءَ ڈنڈار کولواہ ءَ برجم دارگ بوتگ ءُ اے مراگش ءِ تہ ءَ مردماں بازیں کچے ءَ بھر زرتگ ءُ اے مراگش سوبمند کُرتگ۔
اے مراگش ءَ ڈاکٹر شلی بلوچ ءَ تران کرتگ ءُ گوشتگ ما کریمہ ءِ تھنا سیاسی سپر ءَ گوش مہ داریں بلکہ آئی ءِ پگر ءَ دیم ءَ بہ بریں۔ اے جھد یکے ءِ جھد نہ اِنت ، اے جھد یک زاتی جھدے ءِ نہ اِنت ، اے یک راجی جھدے اگاں اد ءَ نندوکیں مردم درست سرپد بہ باں کہ اے یک راجی جھدے ءُ ایش مارا وتی کوپگاں زورگی اِنت ،گڑا من پہ ستک گوش آں کہ ما چو ایردست نہ بئیں ،پہ بلوچ ءَ منزل سک نزیک بیت اگاں اد ءِ نندوکیں مردم وتی زمہ واریاں بہ زاناں۔
آئی گوشتگ کہ من شمرا مرچی ادا نندوکیں کُلاں یک گپے سرپد کنگ لوٹ آں، ما کہ کتاباں وانیں راجی جنز ءَ وانیں تہ گِندیں کہ دنیا ءِ تہ ءَ ھما راجاں دیمروئی کرتگ ھما راج سوبمند بیتگ اَنت کہ آیاں وتی ھک وتی وت واجھی ءِ ھاتر ءَ توار چست کرتگ، گھگیری کرتگ، مرچی ھما راج دنیا ءِ تہ ءَ وشھالیں زندے گوْازینگ ءَ اَنت، اگاں ما بلوچاں پہ وتی ھکانی ھاتر ءَ توار چست نہ کرت یکجاہ نہ بیتیں، تہ ما مدام ھمے وڑ ءَ تھاروکیں زندے گوازین ایں ءُ مئے آؤکیں پدریچ ھم مئے بے تواری ءُ گُنگ بیگ ءِ سزا ءِ آس ءَ سُچ ایت۔ پمشکا وتی ھاتر ءَ وتی زمین ءِ ھاتر ءَ وتی باندات ءِ ھاتر ءَ توار چست بہ کن ایں، زوراکی ءِ دیم ءَ بوشت ایں بے توار مہ بہ ایں اے بے تواری مارا گار کنت۔
آئی گوشتگ کہ بلوچ تھنا مرچی نشانگ کنگ بوگ ءَ نہ اِنت بلکیں ھما زانت، نشانگ کنگ بوگ ءَ اِنت کہ مرچی ریاستی زندانانی تہ ءَ بلوچ وانندگیں سرانی مزنیں لڑے زندانی اِنت ،وانندگ یک راجے ءِ دیمروئی ءِ مانزمان بنت یک راجے ءَ شوکیں بانداتے دات کناں پمیشکہ گار ءُ بیگواھی ءِ تہ ءَ مزنیں لڑے وانندگیں سرانی اِنت۔
مئے شھیدانی رتکگیں ھون ، زندانی بیتگیں مردمانی درد ءُ اندوہ اے کوہ ءُ کوچگ، درچک ءُ دار ءُ سُتکگ ءُ پُر بیتگیں گِدان اے درست بلوچ ءِ لٹریچر اَنت۔
