ریڈیو زْرمبش بلوچی | ریڈیو زْرمبش بلوچی

کجام راج ءِ آجوئی ءِ جھد بہ بیت آ جھد ءَ یک انچیں پیچے کیت کہ آ پہ راج ءَ چو مھریں سنگ ءَ یک بستارے دار ایت، کہ چہ آئی ءِ آجوئی ءَ یک نوکیں رنگے دنت، انچش زور آوری ءِ آماچیں، بلوچستان، 13 نومبر پہ بلوچ راج ءَ یک انچیں روچے ءِ بستارے داریت، اے روچ ھمے ھاتر ءَ یک ھاسیں روچے لیکگ بیت کہ اے روچ ءَ بزانکہ 13 نومبر 1839 ءَ نواب مھراب ھان ءُ آئی سنگتاں بلوچستان ءِ آجوئی ءِ جھد ءَ سلاہ چگل نہ دات ءُ برتانیہ ءِ اُرش کارانی بگیری ءَ جنگ کُرت ءُ شھید بوت اَنت، چہ نواب مھراب ھان ءُ سنگتانی شھیدی ءَ ھوار کُلّیں بلوچستان ءِ شھیدانی یات ءَ اے روچ ءَ را یوم شھدا ءِ تبک دیگ بوت۔۔۔۔ ورناھانی دیمونیاں چہ آجوئی ءِ جھد ءَ یک نوکیں رنگے دات، بلے انوں ھمے شھیدانی رتکگیں ھونانی بدولت ءَ لکّانی کچ ءَ ورناھاں وتی ھون ریتکگ اَنت ءُ نمیران بوتگ اَنت، آ روچ ءَ ما نواب مھراب ھان ءَ ھوار شھید بوتگیں کُلّیں سنگتاں یات کن ایں، من یک بلوچے ءِ بستار ءَ وتی شھیدانی کردار ءِ سر ءَ نبشتہ بکنان یا کہ وتی براس ءُ گھارانی دلیری ءِ کسھاں گوش بہ دار آں؟ ھما ورناھاں کہ گُلامی ءِ زند گچیں نہ کرت ءُ پہ آجوئی ءَ شھیدی ءِ راہ اش درچت ، یا ھما شھیدیں زھگاں پہ بہ ننداں موتک بیاراں کہ آ انگت مرگ ءُ زند ءِ پرک ءَ نہ زان اَنت۔۔۔۔۔ ھما مرگ ءِ تھاری ءَ دور دیگ بوتگ اَنت، کجام گپ ءَ دل ءَ بیاراں کہ رستریں پاکستانی لشکر ءَ بے میاریں بلوچ ورنا ءُ زھگ ءُ جنینانی سر ءَ زوراکی ءِ کوہ پُروشتگ اَنت، کجام نیمگ ءَ چاراں وتیگانی ھون چمّانی دیم ءَ کاینت، بلوچ راج اگاں یوم شھدا ءِ روچ ءَ بے ھال بہ کن اَنت ھم بے ھال بوت نہ کن اَنت، اگاں آ بے ھال بہ کن اَنت ھم دژمنیں لشکر ھمک روچ یات دارین ایت۔۔۔ چے ءَ کہ بلوچ راج ءَ ھمک روچ سرمچاریں بچانی جون دیگ بنت بے میار ءَ کُشگ بوتگیں زھگانی جون دیگ بنت جنکیں زھگ بیگواہ کنگ بنت ءُ شھید کنگ بنت، سال ءِ تہ ءَ چُشیں روچ دژمن ءَ سک باز داتگ کہ کجام روچ بہ بیت ما اے روچ ءَ یات داشت کن ایں، پرچا کہ سال ءِ تہ ءَ چُشیں یک روچے نیست آ روچ ءَ ماسے ءِ جگر ءِ ٹکّر چہ آئی پُلگ نہ بوتگ، چُشیں زھگے نیست کہ آئی ءِ پِس زندگی بر چہ آئی پُلگ نہ بوتگ، بلوچستان ءِ کجام کُنڈ بہ بیت کہ اود ءَ لکّانی کچ ءَ جانانی دیمونی دیگ نہ بوتگ۔۔۔!!! ھمے وڑ ءَ بلوچ براسانی جونانی دور دیگ ءُ بازیں مردمانی زندانی کنگ ءُ پاکستان ءِ رستریں لشکر ءَ پہ بلوچ ءَ بلوچستان انگر جوڑ کرتگ، بازیں بلوچ ورناھاں تُپنگ زرتگ ءُ پہ وتی گُلزمین ءُ وتی راج ءَ رکّینگ ءَ ماں کوھاں درکپتگ اَنت، پہ دژمن ءَ یک جوریں جوابے جوڑ بوتگ اَنت، ھمے شھید وزیر پنام میرک کہ مشکے میھی جھمنند اَت آ ھم ھمے راجی بامردیں جنگولانی کاروان ءِ یک بھرے بوت ءُ وتی مزوری ءُ مال ءُ دلوت یل دات ءُ سلاہ ئِے زرت پہ وتی راج ءِ آجوئی ءِ جھد ءَ جنگ ئِے کرت۔۔۔۔ شھید وزیرکسانی داں ورنائی ءَ وتی زند گوں مزوری ءَ گوازینتگ اَت، آئی میتگ ءَ وانگجاہ ءِ نہ بیگ ءِ سوب ءَ آئی ءَ ھچ نہ ونتگ ءُ چہ تنگدستی ءِ سوب ءَ دگہ شھراں پہ وانگ ءَ شُت ئِے نہ کرت ءُ وتی کھول ءَ گوں وتی ملک ءَ مزوری ئِے کرت ءُ مال ءُ دلوت ئِے سمبال اِت اَنت، آئی بنداتی جھد چہ بلوچ راجی آجوئی سنگر (بی ایل ایپ) ءَ بندات کرت ، کہ آئی بنکی ھنکیں ڈاکٹر اللہ نزر ءُ شھید شیھک ءِ میتگ اَت، آجوئی جھد ءَ آئی گیشتریں نزیکی شھید شیھک جان ءُ شھید زاکر ءَ گوں بوتگ ءُ ھمک جنگی سنگراں گوں ھوار بوگ ءَ ابید گوں شھید چاکر ءَ ھم سک باز نزیکی ئِے بوتگ ءُ مھروانیں سنگتے بوتگ۔۔۔۔ چار اگست سال 2015 اَت کہ ما سپرے ءَ واتر آتکیں مشکے ءِ ھند گجّلی ءَ روچ ءِ ادار سَے اَت کہ میھی ءَ پاکستانی لشکر ءَ سرمچارانی راہ بستگ اَت بلے پاکستانی لشکر ءَ پیسر سرمچاراں پاکستانی لشکر ءِ سر ءَ اُرش کرتگ اَت کہ اے اُرش ءَ پاکستانی لشکر ءِ بازیں کارمندے مُرتگ اَت ءُ بازینے ٹپی بوتگ اَت، ھمے سرمچاراں گوں شھید وزیر ھم ھوار اَت ءُ کہ آ جنگ ءَ پد گوں پر مھریں بچکنداں گندگ بوت ءُ کندان اَت گُشت ئِے ، اڑے مرچی دژمنیں لشکر ما انچو جتگ کہ دگہ بر ءَ سرمچارانی راہ ءِ بندگ ءَ پیسر ھزار بار جیڑ ایت۔۔۔ ما نشتگ اتین ءُ دیوان ءَ ات ایں کہ کمیں ساھت ءَ رند پاکستانی لشکر ءِ دو جنگی بالیگ لشکر ءِ بنجل ءَ آتک ءُ نشت اَنت ءُ زوت پد ءَ چست بیت اَنت ءُ دیم پہ ءَ ھمے میتگ ءَ آتک اَنت ءُ میتگ ءِ سر ءَ تیرگواری ئِے بندات کرت، داں دیر ءَ تیرگواری کنگ ءَ پد بالیگ واتر شُت اَنت پاکستانی لشکر ءِ بنجل ءَ نشت اَنت، یک ھمبلے درا بوت کہ سرجم ءَ ھوناں مینتگ اَت، توار دات کہ کاکو (شھید الی نواز گوھر) ءَ تیر وارتگ ءُ شھید بوتگ۔۔۔۔ پاکستانی لشکر ءِ جنگی بالیگانی تیرگوار ءَ پد شپ ءَ سرجمیں میتگ لشکر ءَ انگر کرت ءُ میتگ ءِ مردم زوراکی ءِ نشانگ کنگ ءَ پد مردم پہ لڈّ ءُ بار کنگ ءَ لاچار اش کرت اَنت، پاکستانی لشکر ءَ یک الی بکش نامیں مردمے ھم شھید کرت ءُ آئی جون کوھاں دور دات۔۔۔ اے راہ کہ مرچی کُلّ بلوچ ورناھاں گچیں کُرتگ اے راہ ءِ مساپر اَنت اے راہ ءَ روکیں مردم بازیں درد ءُ تکلیپی ءُ جنجلاں گوں ڈیک ور اَنت بلے ھمے بازیں درد ءُ تکلیپی ءِ سگگ ءَ پد داں وتی منزل ءَ سر بنت، اے راہ ءَ درکپتگیں مساپر باندات ءِ رژنائیں سپر ءِ بندات کنگ ءَ پیسر ھمے پیسلہ کن اَنت کہ مئے مرگ ءُ زند گوں آجوئی ءَ بندوک اِنت۔۔۔ شھید وزیر پنام میرک ھم پہ ھمے رژنائیں باندات ءِ سپر ءَ درکپتگ اَت ءُ ھمے راہ ءِ مساپرے اَت کہ 2015 ءِ گُڈسر اَت کہ ھالے ماں رسانکدر ءَ شنگ اَت کہ گریشگ ءَ پاکستانی لشکر ءُ سرمچارانی میان ءَ میڑے بوتگ ءُ پاکستانی لشکر ءَ مزنیں تاوانے بوتگ ءُ دو سرمچار شھید بوتگ، کہ آیانی پجار وزیر پنام میرک ءُ چاکر ءِ نام ءَ زانگ بوتگ اَنت۔۔۔۔ کدی کدی من جیڑان ءُ بازیں مردماں گنداں کہ پہ وتئی سنگتی ءِ ھاتر ءَ وتئی ساہ ءَ دیاں بلئے وتئی سنگت ءَ تھنا یل نہ کن اَنت، یا کہ گوں سنگت ءَ ھوار در کپ اَنت یا گوں سنگت ءَ ھوار داں زند ءِ گُڈّی ساھتاں یکجاہ مرگ ءَ امباز کن اَنت، پد ءَ من ھمے ھیال کناں کہ اے ورنا وتی راج ءَ وتی گُلزمین ءَ گوں کدی بے وپائی نہ کن اَنت، آ وھدے کہ سنگت ءِ رکّینگ ءَ پہ مرگ ءَ امباز کن اَنت گُڑا آ وتی راج ءُ گلزمین ءَ ھچ بر دژمن ءِ دست ءَ نہ دے اَنت۔۔۔۔۔