ریڈیو زْرمبش بلوچی | ریڈیو زْرمبش بلوچی

دوھمُی بھر ھاں ما کُجا اَت ایں ؟ من ءَ یک زنڈیں نادراھی یے گوں کہ من سک بیھال باں ، نوں چُش مہ گْوش پلاں ملا ءَ بُرو ترا دم ءُ چُپ ءُ تاھید کنت تو شَر بہ ۓ ، گوں ملا ءِ نام گِرگ ءَ من ءَ یات اَتک من ءُ تو بلوچانی بزگی ءُ لاچاری یے سر ءَ گپ ءَ اَت ایں ملا گْوش اَنت بلوچستان کہ ایراپ بوتگ اے ھُدا ءَ کُتگ نوں من نہ آں اے گپ راستے یا دروگے تو بزان ءُ ملا بزان اَنت کہ شُمئے وت ماں وت ھال ءُ اھوال ھست اگاں راستے گُڑاں پرچا بلوچستان تو ایراپ کُتگ ؟ تئی کُجام کار زوال کُتگ بلوچان اے میتگ ءُ ھلک کہ تو ایراپ کُتگ اَنت ، ایشان ءَ اِمرُوز ءَ لوگے نیست کہ گرمے سرد بہ کن اَنت ایشانی لوگ سڑ اِتگیں پُچکانی لوگ اَنت نان اِیشاناں پہ ورگ ءَ نیست پُچ اِش پہ گْور ءَ کنگ ءَ نیست اِمرُوز ءِ ھرچ وشی ءَ چَہ زبھر اَنت بلے ھمے میتگ ءُ ھلکاں بُرو تئی لوگ بزان تئی توسیپ جاہ انچیں شوک شوکیں ھست پہ سِنگ ءِ مَر مَر ءَ بستگ اَنت چو آدینک ءَ ساپ ءُ پلگار اَنت پنچیں وھداں تئی توسیپ بیت ترا ستاہ کن اَنت ءُ گْوش اَنت تو مئے واھُند ۓ بے تئی ءَ ما ھچ کُت نہ کن ایں اِمرُوز ءَ چے بیگ ءَ اِنت اے نہ زان اَنت سرپد نہ اَنت گوں آیاں چے چے بیگ ءَ اِنت زُلم ءُ زوراکی نہ زان اَنت سرپد نہ اَنت بلے مھشر ءَ چےچے بیت زان اَنت سرپد اَنت۔۔۔ من نہ زان آں اے تئی مِھر اَنت یا تئی تُرس ءُ بیم اِنت کہ ترا زان اَنت منی ھیالءُ زانت ءَ مِھر بے گند ءُ نند ءُ نیاد ءَ نہ بیت مِھر ءِ واست ءَ باز وھد دیگ لوٹ اِیت یکے دوھمی ءَ را یکے دوھمی یے پکر ھیالءُ سسّا یک بیگ لوٹ اَنت بلے چَہ اِیشاں یکے تئی گوں آیاں یک نہ اَنت تو گْوش ۓ منی توسیپ کَسے ءَ نہ کُتگ آ منی دژمن انت بلے آ گْوش اَنت مارا پہ توسیپ ءُ ستاہ کنگ ءَ کَس نہ لوٹ اِیت ما دگراں توسیپ ءُ ستاہ ءَ کن ایں بلے مارا کَس توسیپ ءُ ستاہ مہ کنت ، اگاں راستی ءَ بچار ۓ اِمرُوز ءِ دیمروی ءَ گیش ھمایانی جُھد ءُ جپا ماں ھمے تئی لوگ پہ سنگ ء مَرمَر ءَ بستگ اَنت اے ھمایانی زھمت کُتگیں زر ءُ دلوت اَنت وتءَ لوگ اِش نیست پہ تو شیشگ ءِ لوگ اِش بستگ انگت تئی زُلم ءُ زوراکی ھمے بزگانی سر ءَ دور نہ بنت۔ یک روچے ملا یے گْوشگ ءَ اَت توبہ بہ کن اِت وتی رَدیانی پھلی ءَ بُہ لوٹ اِت چَہ ھُدا ءَ من ھیران آں ھمے گپ ءَ ایشان ردی کُتگ چے پہ ردی کنگ ءَ چے ھست ایشانی کِر ءَ کُجام ردیانی پھلی ءَ چَہ تو بُہ لوٹ آں، دلگران مہ بو چوناھیگا راستیں ءُ تچکیں گپ ءَ بچار ۓ ترا پھلی لوٹگ لوٹ اِیت چَہ اے بزگاں تو وت سر ءَ وت مردُم بزگ ءُ وار کُتگ اَنت یکے تئی ھچ کار ءَ ھراب نہ کنگ ءَ اِنت تو وت سر ءَ رو ۓ آئی ءِ لوگ، جاگہ ، دلوت ءُ وردیناں لپاشاں کن ۓ رو ۓ انگت پد ءَ ھمے جار ءَ جن ۓ بْیا اِت منی کِر ءَ پھلی بہ لوٹ اِت اے اجبیں گپے ! من انڈیا ءِ تامُرانی تھ ءَ گُنڈایاں گند آں تئی کار ءُ کارپداں گند آں پورہ یک اَنت اے گپاں من نہ گْوشگ ءَ اَنت تئی مِھروان ءُ دوست گْوش اَنت اے کار ھُدا ءَ کُتگ ھما شاھد ءُ گْواہ اَنت من نہ زان آں ۔۔۔۔۔۔۔ من ھیران آں تئی ءُ پاکستان ءِ رھبند ءِ سر ءَ شُما وتی رھبند ءَ وت نہ منّ اِت وت لگتمال کن اِت چوناھیگا تو پاکستان ءِ سر ءِ تَل ۓ یا پاکستان تئی سر ءِ تَل اِنت چو من نہ زان آں بلے شُمئے تھ ءَ ھچ تپاوت نیست شُمئے دْرست کار ءُ کارپد یک اَنت پد ءَ بچار ملا دْرست تئی ءُ پاکستان ءِ دوست ءُ ھمبل ءُ ھمراہ اَنت شُمئے نام ءَ کَسے پہ مسکراھی بہ گِیپت دْرستاں پیسر ملا لٹ ءُ کُٹم بنت کایاں تو ھُدا ءِ سر ءَ مسکراھی کُتگ یا تو پاکستان ءِ سر ءَ مسکراھی کُتگ تئی سزا اِنت کہ ترا سِنگ سار بہ کن اَنت یا تئی سرگ ءَ چَہ گردن ءَ جُتا بہ کن اَنت اجبیں گپے نہ اِنت ؟ بلکیں پہ تو ءُ پہ پاکستان ءَ اجب مہ بیت بلے مارا پہ پکا اجبیں گپے ۔۔۔۔۔ کار ءَ دگرے ھراب کنت لٹ دگرے وارت بلوچی بتلے ھست ( دست ھر ءَ نہ رَس اِیت کُرّگ ءَ پالام کن ۓ ) من یک روچے لُک تامُرے چارگ ءَ اَت آں گْونڈیں زھگے ءَ بے سوبین جُھدے کُتگ اَت کَسے ءِ کیتّو ءَ چَہ زَرّ کَشگ ءَ اَت بلے بزگیں زھگ بے سوب بوت ءُ دستگیر کنگ بوت ، پاکستان ءِ پولیس بچکندگ ءَ اَت کہ من بلاھیں دُزّ ے گِپتگ بلے اِمرُوز ءِ تھ ءَ چَہ پاکستانی پولیس ءَ مستریں دُزّ نیست اے ھما گپ بوت دُزّ ءِ لوگ ءَ دُزّی ءَ زھگ زاناں سرپد نہ اَنت اِدّ ءَ بلاہ بلاھیں دُزّ کَپتگ ۔۔۔ نوں تو وت بُہ گْوش اِدّ ءَ کَے رد اِنت ؟ زھگ ، کیتّو ءِ واھُند ، پولیس ، یا تو ؟ تو نوں مہ گْوش اِدّ ءَ منی نام تو چی ءَ ھور کُت ؟ من ءَ اگاں جُست بہ بیت من گْوش آں تو رد ۓ پرچاکہ تئی وتی نیکراھے ءَ گْوشتگ اَت کَسے ءَ پہ گُژن ءِ سبب ءَ دُزّی کُت اے ھُدا ءِ ھُکُم اِنت کہ ھما مُلک ءِ بادشاہ ءِ دست ءُ گوش ءُ پونز بُرّگ بہ بنت پرچاکہ ردی بادشاہ ئیگ اِنت اگاں اے گپ ءَ بچار ۓ تو پکا رد ۓ کہ تو جھان ءِ واھُند ۓ اے جیڑہ ترا گیشینگی اَنت اے کار ترا شَر کنگی اَنت شَر ءُ ھراب ترا زانگی اَنت مادنین راہ ترا شوھازگی اِنت زُلم ءُ زوراکی ترا دارگی اَنت تو چو ایمن ءَ وش واب مہ بو کہ تو ھُدا ءِ ترا وتی زمہ داری زانگ لوٹ اَنت یا ترا وتی ھُداھی ءَ چَہ دست کَش بیگ لوٹ اِیت کُجام کار ترا نوں دوست بیت آ تئی منشا اِنت بلے اے وڑی ءَ پہ بے تواری ءَ پہ گُنگی ءَ پہ کَرّی ءَ پہ چمانی بند کنگ ءَ ھچ شَر نہ بیت روچ پہ روچ جیڑہ مزن بنت تو روچ پہ روچ چَہ مردُمانی دل ءَ دور بْیاں بہ ۓ مردُم روچ پہ روچ چَہ تو دلگران ءُ دلپروش بْیاں بنت تو نوں چو پاکستانی سرکماشاں بے سوب بْیاں ۓ چَہ تئی دست ءَ جھان در رواں اِنت تو نوں پہ نام ھست ۓ بس دگہ تئی ھچ شَریں کار ءُ کرد گندگ نہ بیت نہ زاناں تئی نوکیں رھبند ءَ چے ماں بلکیں اے تئی رھبند ءِ تھ ءَ ماں اَنت یا شَر اَنت یا ھراب اے گپ ءَ تو شَرتر زان ۓ مارا چے دیوان منی تئی برجم اِنت یک اوشتے ءَ پد ، پد ءَ دوچار بہ ایں انی تو وتی باھوٹ ۓ من تئی باھوٹ آں ۔ تئی بزگیں بلوچ ، داد شاشانی روان اِنت ۔۔۔۔۔۔۔۔۔