ریڈیو زْرمبش بلوچی | ریڈیو زْرمبش بلوچی

من ءُ مات ھرروچ کوچگ ءِ روگ ءُ آیگ ءَ گوں بدواھاں الم ڈیک ور اِیں۔ مات بدواھانی دُچار کپگ ءَ کدی وش نہ اِنت، بلے اُوپار کنت ءُ ھِچّ نہ گْوش اِیت۔ پمّن ءَ دل ءَ زُرت نہ کنت کہ بدواہ آئِرا چانکاں مہ جنت ءُ بیگواہ مہ کنت۔ من وتی مات ءِ باتِن ءِ تھ ءِ مارِشت مار اِت ءُ مات ءَ را جُست کُت، ماتی اے سِپاھیگ مارا پرچا چو زھرکِنی چار اَنت ءُ گُر ءُ نِھر کن اَنت، اے زان ءَ مئے پاسبان نہ اَنت۔۔۔۔۔۔؟ مات ءَ درّائینت ءُ گْوشت، ھو منی بابُل! اے مئے پاسبان نہ اَنت۔ اے مئے میتگ ءُ شھراں تاراج کن اَنت، مھلوک ءَ بےشْرَپ ءُ بے اِزّت کن اَنت، بلے اے شھر ءِ بے سما ءُ نامگپتیں  ھاکمانی گُوشاں مُورے نہ وارت۔ اگاں دگہ کسے ھبر بہ کنت بزاں آئِرا اللہ ءَ نہ واہ اِت، زُوت گار ءُ بیگواھے کن اَنت۔ گُڑا اِیشانی جَنَگ ءُ تاچینگ ءِ دگہ توجیل چے اِنت؟ ھما کوہ ءِ ورناہ اَنت کہ پہ میتگ ءُ مھلوک ءِ پاسبانی ءَ گوں بدواھاں جنگ ءَ اَنت۔ ماتی من پہ وتی راج ءِ پاسبانی ءَ کوہ ءَ رَوَگ ءُ گوں بدواھاں جنگ کنگ ءِ واھگ داشتگ۔ من ءَ  سک دیر اِنت کہ رَوَگی آں، من ءَ بس تئی دپ ءِ ھمے ھبر اِش کنگی بوتگ۔ انچو مات ءَ درّائینت، من ترا باریں موکل دات کناں یا نہ، بلے داشت نہ کن آں۔ من زان آں کہ آ ورناہ پہ راج ءِ باندات ءَ کوھاں جنگ ءَ اَنت، آ منی وڑیں ماتانی بچّ اَنت۔ ھمے دمان ءَ تُپنگانی توار بوت، من مات ءَ را درّائینت ءُ گْوشت، من زاناں اے سنگتاں گوں بدواہ ءَ جنگ کنگ ءَ اَنت۔ ماتی من ءَ پَھِل کن، من سنگتانی کُمک ءَ رَواں ءُ نوں من واتر نہ کن آں۔ دِہ دِہ ءَ من ھمّیل ءُ کتار بست اَنت ءُ دیم پہ کوہ ءَ رھادگ بوت آں۔ آئی ءِ دل ءَ لوٹ اِت کہ من ءَ مکن بہ کنت ءُ بدار اِیت، بلے دو گام ءَ دیم ءَ اتک ءِ نہ کُت ءُ گُڈّی ءَ چہ آئی ءِ زبان ءَ یکّیں سدا درکپت کہ سکّی ءُ سُوری مہ گِندات ئے ءُ وتی مُرادانی سپر ءَ سوبین بات ئے۔ من چک ترّینت ءُ مات ءِ نیمگ ءَ نِگاہ کُت تاں آ وتی لوگ ءِ پیشگاہ ءَ اُوشتاتگ ءُ شال ءِ چادرے وتی گُٹ ءَ لوپے کُتگ ءُ پمّن ءَ چہ ربّ ءِ در ءَ دُوا لوٹگ ءَ اِنت۔ بدواھانی چمّ منی بچّ ءِ گِندگ ءَ کُور بِہ بات اَنت۔ لوگانی دیمی نیمگ ءَ کوھے ڈکّ کنگ ءَ اَت، من ڈکّ ءِ سر ءَ راست بوت آں ءُ یکبرے پد ءَ چک جت تاں مات انگت ھمود ءَ ھما داب ءَ اُوشتاتگ ءُ دُوا لوٹگ ءَ اَت۔ منی دل ءَ لوٹ اِت کہ دست ءَ چِست بہ کن آں ءُ مات ءَ بِہ گْوش آں وشیں ماتی، بوت کنت منی ءُ تئی گُڈّی دیدار ھمے بہ بیت، بلے مات باز دُور اَت۔ پمشکا من ڈکّ بُر اِت ءُ آدیم بوت آں۔ وھدے من سنگتانی گْور ءَ سر بوت آں، بالگردانی توار گوں تْرندی ءَ جکسگ ءَ اَت۔ جنگ یکبرے پدا مَچّ اِت۔ ما تاں دیراں گوں بدواھاں جنگ دات، من جنگ ءَ اِنچو بلد نہ اَت آں ءُ سک نگیگ بوت آں۔ ھمے جنگ ءِ مْیان ءَ کہ من چکّ ترّینت، منی نِزّ ءَ مات انگت ھمود ءَ اُوشتاتگ ءُ دُوا لوٹگ ءَ اِنت۔۔۔۔