ریڈیو زْرمبش بلوچی | ریڈیو زْرمبش بلوچی

اے زمین پہ بالاچ ءِ وڑیں بچّاں تُنیگ انت پہ بالاچ ءِ وڑیں تمرد ءُ جنگولیں بچّاں زر ایت بالاچ ستایانی درپشونکیں بام اِنت کہ گیدی ءِ دلبند ءَ روژنا کن اَنت ءُ بیگاہ ءِ کوش کہ کش ایت سرگوات ءِ لھمیں شیکگانی ھمراہ اِنت مین اِتگ مھلب ءُ بوھانی وشبو اَنت۔ اے سرزمین ھمُک بانوریں کاڑانی پُرمھریں بچکندانی سرشود اِنت نیم شپیں پاسانی دُکانیں گور اَنت، زھگاں پہ لیلو واب کن اَنت۔

مرچی شھید مُھتاز بالاچ ءِ کسہ ھمے کسہ اِنت پہ دژمن ءَ بالی ناوشیں استالے بوت ءُ آئی ءِ بھت ءَ کپت۔۔۔ مزنبند ءَ وتی گھگیریں سر ئِے چست کُت ءُ گلزمین ءَ گون واد ئِے کُت ، اے دشت ءِ دلبند ءَ چَہ ( شھید واجہ میار بیبگر ) ءِ شھیدی ءَ پد ماں دشت دژمن ءَ ایمن ءُ دلجم وتی کُتگ اَت، اے سرپد نہ اَت کہ میار ءِ وڑیں نزوریں بالاد ءُ پکر مزنیں بچ اے گلزمین ءَ دگہ باز انت ، سے سال ءَ پد بالی چو مستیں لھڑوئی ءَ جھ جنت ءُ ماں دشت ءِ دلبند ءَ کھرے جوڑ بوت پہ دژمن ءَ سرپ اِت۔

گیدی تھاریں چم رژنا بوت انت، مُرتگیں ارواہ ءَ دوبر ساہ مان کپت بالاچ پہ دژمن ءَ شپ ءُ روچ آچے اَت برے سائجی ءُ برے مزنبند ءَ دژمن ءَ آس پردارگ ءَ اَت آئی ءِ اے زادگ بوتگیں بالاد ھون مان ریتکگیں چم دلیری ءُ بھادُری مھشرے اَت پہ دژمن ءَ

ما مدام دیست دپ ئے پُر اَت بچکندگ ءَ گوں وتی مموکیں ھبراں آ مدام دیوان ءَ ھاموش اَت بلے وتی نزدیکیں سنگتانی تہ ءَ اتکگ ءُ مُمک اِت ءُ مسکرائی کُت ءُ ٹھک داتگ کندے اِت ئِے آئی ءِ ٹھک داتگیں کندگاں پوراھیں زمین جُمبینت داں دژمن لزر اِت آئی ءِ جُمبینگ ءَ وھدے سنگراں نشتگ اَت گُڑا دژمن پہ آئی ءَ مسکرائی ءَ اَت مدام وتی کش ءِ سنگر گپتگ ءُ نشتگیں سنگت ءَ گوشت ئِے “ اے وَ ھچ کُت نہ کنت تو ساھت بچار چنچو انت ایش ءَ ما دہ دمانہ ءِ تہ ءَ پارک کن ایں “ ترا ھینچو سما بوت کہ دژمن ءَ گوں لیبے کنگ ءَ انت چوناھا ما اِش کُتگ جنگی سنگر ءَ مردم کہ نند اَنت سک گَل ءُ بنت دژمن ءِ جنگ ءِ واستا وت ءَ ھمکم کن انت۔

بلے بالی ءَ گوش ئے اے زمین ءِ آجو کنگ ءِ ھاترا وتی کھول کرار کُتگ اَت کہ من الم وتی ھوناں اے زمین ءِ دلبند ءَ ریچ آں ءُ نمیران باں ھما روچ ءَ دلیر ءُ ھمکم ات ھما روچ ءَ دژمن ءِ نزوری ءَ وتی تاکتواری ءَپشدارگ ءَ اَت پمیشکا وھدے دشمن آئی ءِ دیم ءَ اتکگ اَنت گُڑا پہ جنگجاہ ءَ جنگی سنگر ءِ شوھاز نہ کُت بلکیں سنگر آئی ءَ شوھاز ءَ اَت۔۔۔ سنگر ءَ مدامی دژمن ئِے شکست داتگ ءُ واتر اِت۔۔۔

آئی مھکم ءُ دلجمی ھمے ھد ءَ داں پہ دژمن ءَ برجاہ اََت۔ مدام من کہ دیستگ نرم نرم ءَ ھبر کُت گوں من بچکند اِت ئِے وھدی من آئی ءَ زند ءِ بابت ءَ جست گپت گُڑا ھاموش اَت ھمے گوشت کہ زند داں مرگ زندگی زمین انت اے زندمان ءَ چے مکسد کہ مانزمانے مہ بیت، من ھما روچی کہ گس ءَ در کپتگ آں گُلزمین ءَ گوں اے کول کُتگ کہ منی مرگ ءَ پد ھم دژمن وھدے دشت ءِ دلبند ءَ پاداں ایر کنت گُڑا منی ھونانی وشبو ھمے بیھار ءَ بہ دنت ئِے کہ بالاچ نہ مرتگ بالاچ ءَ پہ وت بالاچ جوڑ کُتگ ءُ پہ آجوئی ءَ ساہ ءُ سر ندر کُتگ اَنت، کلیں ارمان ءُ واھگ ءُ واھشت پہ مارا ندر ئے کُتگ اَنت۔۔۔۔ گڑا من بالی ءِ ریتکگیں ھونانی پد ءَ مرچی سبز اِتگ ءُ دشت ءِ دلبند ءَ وشبویے تالان کُتگ۔۔۔۔