ریڈیو زْرمبش بلوچی | ریڈیو زْرمبش بلوچی

شھید شکاری تو سرپد ئے یکشمبے ءِ سُھب 14/5/2023 ، اے ھما درد ناکیں روچ اَت کہ تئی نازُکیں بدن پہ سیول اسپتال تُربَت ءَ اِیر بیت ءُ تئی پیریں مات ءُ گِس ءِ مردم سَھیگ نہ بنت ، پرچا اے وھد ءَ دو ءُ سَے روچ بیت کہ دامگ بند بنت ءُ گوں تو ھال ءُ اھوال نہ بیت کہ تو چون ئے تئی مھروانیں سنگت چون اَنت ؟ مھروانیں شکاری تو زان ئے وھدے ھمے یکشمبے ءِ سُھب ءَ من پاد آتکان ءُ آزمان چار اِت کہ یا ھُدا ! مرچی آزمان چوں شوک اِنت ءُ کولواہ ءِ مرچی چونیں بے دروریں ندارگے. ھمے ھیالاں گوں دزگَٹ اِتاں کہ اچانگ ءَ پیریں مات ءَ گوْشت کہ ابّا بیا چاہ بہ ور ! گُڑا من دیم پہ چمبی ءَ رھادگ بوتان ءُ سُھب ءِ ورگ ءَ پد گُڑا من دیم پہ گَردگ ءُ سنگتانی کِر ءَ پہ دیوان ءَ ھلک ءَ شُت آں ھمے وڑ ما گوں سنگتاں دیوان ءَ اِتیں گُڑا من چار اِت کہ گونڈویں جنّکے ءِ واہ ءُ زارانی توار اِنت کہ " ابّو ابُلی من گار بوتان ءُ ابا ءَ مارا چو یل مہ کُتیں"، من ھمے واہ ءُ زارانی کہ توار اِشکُت داں دِرک درک ءَ پاد اتکاں ، کہ چے بوت؟

کَے گریوگ ءَ اِنت،۔؟ من دیمتر ءَ شُتاں کور ءِ لَمبا چار اِت داں دیدار ءُ گُلزار ءِ واہ ءُ زار پیداک اَنت کہ منی ابا کُج اِنت ؟ منی ابا! منی ابا! ءِ توار آیگ ءَ اَت گُڑا من زانت شکاری ءَ مارا یل کُت پہ سرزمین شیدہ بوت ۔ ھمے واہ ءُ زارانی اُشکنگ ءَ پد منی سرجمیں جون ءَ من ءَ یل کُت ءُ من لرزگ ءَ لگ اِتاں ، منی پاداں من ءَ دُروہ اِت کہ من کور ءَ آ لمب بہ باں کہ دیدار ءُ گُلزار ءَ دلاسہ بہ دیاں بلے منی روگ ءَ پیسر سرجمیں میتگ ءِ مردم اے دیم ءُ آ دیم ءَ گِریوان ءُ آیان اَنت ، سرجمیں ھلک ءَ واہ ءُ زاری مَچ اِت اِتگ ۔

تو زان ئے مھروان اے سُھب پہ من ءَ یک زمین چنڈے ءَ کم نہ اَت ، ھمے ساھت ءَ من چار اِت پونے آیگ ءَ اِنت من پون چِست کُت گُڑا سنگتے ءَ ھبر کُت کہ شکاری گوں وتی مھروانیں سنگت وپا ءُ دگہ لھتیں سنگتاں گوں شھید بوتگ ۔ گُڑا ھمے ھال ءَ رند من ءَ تئی گپّے یاد آتک ، تو مدام گوْشت من اگاں سرزمین ءِ کُجام کُنڈ ءَ شھید بوتاں منی لاش ءَ الّم دست بہ گر ءُ گوں لاڈوگاں من ءَ بیار اِت ءُ شھید رسول جان ءِ کَش ءَ واپین اِت بلے بکش تئی لوٹ سرجم ءَ پورا نہ بوت اَنت پرچا جاور سک نگیگ اِتاں ۔ شھید شکاری تئی روگ ءَ پد سرجمیں کولواہ ءِ درچک ءُ دار ءُ مُرگ پہ تو سوت ءُ گال جنَگ ءَ اَنت ۔ شھید شکاری یک انسان دوست ، کوم دوست ءُ زمین دوستیں مردمے اَت ، آئی ءَ مُدام ھمے گوْشت کہ وھدے ما وتی زمین ءَ چہ دُژمن ءَ بہ رکّین ایں گُڑا مئے اے بَزّگیں کوم یک آجوئیں ءُ وتواجھیں راجے بیت ءُ وتی وت واجھی ءَ کنت ۔ شھید شکاری یک انچیں زمین زادگے بوتگ آئی ءَ را وتی سرزمین ءِ ھمُّک درچک ءُ دار دوست بوتگ اَنت ۔ شھید شکاری من ءَ یات اِنت کہ 2021 ءِ منی ھیال ءَ وھد اَت ، گوں تو شھید وپا جان ءَ وھدے دوچار کپتاں گُڑا من ترا جُست کُت شکاری جان نو تو پیر ئے تئی رِیش اِسپیت اَنت ، تو بچکند اِت ءُ گُشت ھَو ما نو پیر ایں جنْگ نو شُمئے دست ءَ اِنت ، پد ءَ تو گوں ملوری گوْشت اے زمین ءِ جنْگ ءُ پد ءَ سنگتانی رَوَگ ریشّاں اسپیت کن اَنت اے واری ءُ بزگی ، گُژن ءُ دِرتہ پُچّی دُراہ اے جنْگ ءِ بھر اَنت ، ھمے گپانی اِش کنگ ءَ پد من جیڑگ ءَ لگ اِتاں کہ واکی کومی آزاتی ءِ جنْگ ءِ ڈُبّہ آسان نہ اِنت ۔ شھید شکاری تو انچیں زمین زادگیں انسانے اِت ئے تو مُدام گوں کوہ ءُ سِنگاں ، درچک ءُ داراں سوت ءُ گال جنان اِت ئے ، تو زان ئے تئی روگ ءَ پد سرجمیں کولواہ ءِ کوہ ءُ کوچِگ بالی مُرگ پد ءَ تئی زھیرونکانی ھدوک اَنت ، ھما اِنت کہ تو رپتگ ئے کولواہ تو گُش ئے لُوڑ ءُ مجانی تہ ءَ گار اِنت پد ءَ پوزگ ءِ سُنٹ گوں ھولمبیں ارساں ملور بیت تاں تو گوں وپا ءَ زاھر نہ بہ ئے ۔

مھروانیں شکاری من زان آں ترا گوں گُلزمین ءَ ھمینچو مھر بوتگ چوکہ شَے ءَ گوں ھانی ءَ کُتگ ، تو پہ زمین شیدا بوت ئے تاں گُڈی تیر ءَ گوں دژمن ءَ جنگ دات ءُ شھیدی نسیب کُت ۔ مھروان برے برے من تھنائی ءَ ترا یات کناں ارواہ ءِ پُل وھدے تو اد ءَ نہ بئے گُڑا جبین جَکس ایت ۔ ھاں من زانتگ تو اے راہ گچین کُتگ روچے نہ روچے شھید بئے بلے چو ھم نہ اِنت ، تو پد ءَ تئی مھروانیں سنگت وپا ءِ ھوری ءَ روگ ءَ کولواہ چَٹ تھنا بوت ءُ کور ءُ پیش ھم ابیتک بوت اَنت ۔ منی سر مُدام ماں وھدے کولواہ ءَ کپتگ گُڑا من الّم گوں تو ءُ میجر وپا ءَ دوچار بوتگ آں ، من ءَ یات اِنت کہ ھمے میان ءَ من کولواہ ءَ اَتکاں ، وھدے منی سر یک روچے ڈنڈار ءَ کپت گُڑا من چار اِت ، یک نوکیں نمبرے ءِ کلوے اَتکگ ۔۔۔

اے نبشتہ اَت ” ارواہ ھالاں دے کجا ئے ؟“ من پسّو دات ” تو کَے ئے ؟“ گڑا پسّو ئِے دات ” من وپا جان آں “ اے کلو ءِ گِندگ ءَ پد من گَل ءُ بچکندگی گُشت ” اڑے کرباناں کجا ئے باریں ، شکاری چون اِنت ؟ سنگت چون اَنت ؟“ آئی ءَ پسّہ دات ” دراہ ءَ وش ءُ سلامت اَنت شنکوں ، بیا من ءُ شکاری ءَ گوں دچار کپ “ من گُشت ” من الّم کایاں “ من ءَ جاگہ ءُ ڈسّانی گشگ ءَ پد من شُتاں ۔۔۔ وھدے من اود ءَ رس ات آں گڑا شکاری ءَ گوں کندگاں جُست گپت ” گڑا تو منی ءُ وپا ءِ واستا چے آؤرتگ ؟“ من پسّو دات ” کرباناں من انچو بے وڑ بوتگاں کہ من پہ شما دگہ ھچ نیارتگ بس لھتیں سگریٹ گون “ گڑا وپا ءَ گوں بچکندگی گُشت ” نہ شنکوں تو چیز مہ گپتگیں ، تئی آیگ مئے واستا یک بلاھیں گنجے “ ھمے ساھت ءَ شکاری ءَ شُت چاھے اڈ کُت ءُ مارا دات گڑا ما ٹیٹ نشت ءُ دیوان کُت ۔ وپا جان ءَ جنگانی کسّہ کُت ءُ شکاری جان ءَ سنگتانی مھر ءُ جنگانی تہ ءِ آزابی ءُ جنجالانی سر ءَ گپ کُت ۔

گُڈسر ءَ من سنگتان ءَ وشّی کُت ءُ واتر بوتاں ۔ ھمے ملّگ ءَ چہ پد گڑا من کدی دوبر گوں شما دچار نہ کپتاں ، سک یات کیت شکاری جان ءِ نیاد ءُ میجر وپا جان ءِ بچکندگانی توار ۔ شما ھردو راجدپتر ءِ تہ ءَ نمیران اِت ۔ پَرشُما دو گال: کُجا دراَتکو شُتّ ات زھیر نالوکیں چراگ، نیکہ سرگواتے کَش ایت نیکہ نالیت شانتلے, بیا ابیتکی ءَ مانشانتگ سرجمیں کولواہ ءَ، پد ءَ نود شنز اَنت تئی رھسراں وھدے تو اِد ءَ نہ بئے۔