ریڈیو زْرمبش بلوچی | ریڈیو زْرمبش بلوچی

یکشمبے ءِ شپ اَت، من ءُ مات ڈنّ ءَ کِلّہ ءِ کش ءَ نِندوک ءُ لالا ءِ کِسّھان اِت اِیں کہ لالا وپا وت ءَ راج ءِ دیم ءَ شرپدار کُت ءُ نمیرانی ءِ نوکیں داستانے لِک اِت۔ مرچی گنجیں کولواہ ءُ باگیں ڈنڈار ءَ ھوار ماتیں گُلزمین ءِ ھر کُنڈ ءَ آئی نام روشن ءُ پہ اِزّت گِرگ بیت۔

ھمے گپّ ءُ تْراناں پد ما سر پہ واب ءَ جت۔ واب ءَ من گِند آں وپا اِنت، گوں وتی شھدیں بچکنداں تُپنگے کُوپگ ءَ جتّ ءِ کَور ءَ گوں من ءَ دیوان ءُ ھمنیاد اِنت۔ من ءُ آ گوں یکّے دومی ءَ گپّ ءُ مجلِس، ھمے گپّ گپّ ءِ تہ ءَ من جُست کُت: لالا شُما گوں اے دُژمِن ءَ جنگ کنگ ءَ اِت، شُما چو جیڑ اِتگ کہ آ تاکتور اِنت ءُ شُما نِزور۔۔۔۔۔۔۔؟ وپا: ماھو! ( پہ بچکندگ ) اے دُژمِن مئے راجی تاکت ءِ دیم ءَ اِنچو تاکتور نہ اِنت کہ تو جیڑگ ءَ ئے، اے ھرچی تاکتور بِہ بیت اَچ مئے لیکہ (نظریہ) ءَ چہ تیار تِر نہ اِنت، دُگنیا ءَ چوشیں تاکتے نہ بوتگ کہ آئی لیکہ پُروش داتگ اَنت۔ مارا الم جنت ءُ شھید کُت کنت، بلے مئے لیکہ ءِ دیم ءَ کُرباناں کدی باج نبارت، ھاھاھاھاھا۔

من: تو جنگ پرچا کنگءَ ئے، ءُ پہ کَے ءَ کنگ ءَ ئے۔۔۔۔۔؟ وپا: بانُک! من جنگ پہ وتی نیزگاریں راج ءِ آجو کنگ ءَ، من جنگ پہ بندیگیں سرزمین ءِ موکگ ءَ، من جنگ پہ آیوکیں پدریچ ءِ باندات ءَ، منی باندات نودان ءُ آئی برات نہ اَنت، منی باندات منی راجی آجوئی اِنت، پہ راجی آجوئی ءَ جنگ کن آں دانکہ ساہ منی بدن ءَ ھست ءُ ساڑی اِنت۔ من دلجماں کہ اے آجوئی ءَ من نہ گِند آں، بلے من آجو آں، چی ءَ کہ گُلامی ءَ کسے کہ نہ منّ اِیت آ آجو اِنت۔ من آجو آں، اے کوہ جنگلاں، اے ھلک ءُ میتگاں دُژمِن پہ اِیمنی نہ نِند اِیت داں بلوچ ءِ پُسّگے ھست ءُ سِلاھبند اِنت۔ پہ آئی ءِ چمّاں واب ھرام اِنت، ھاھاھاھاھاھا۔۔۔۔ من: لالا اے راستے کہ تو آجو ئے، زان ءَ آجوئی ھمینچو کیمتی اِنت کہ شُما اے در پہ دری پہ وت کبول کُتگ ءُ سرانی کُربان کنگ ءَ تیار اِت۔۔۔۔۔؟ وپا: ماھو! آجوئی بے کیمت اِنت، آئی کیمت مارا گوں سرانی کُربانیاں اَدا کنگی اِنت، مرچی ھما راج کہ آجو اَنت پہ اِیمنی وتی سرزمین ءِ سر ءَ نشتگ ءُ زندمانے گْوازینگ ءَ اَنت، بلوچ وتی جِند ءِ گِس ءِ تہ ءَ پہ اِیمنی نہ وپس اِیت۔ ھمے تُرس ءَ دِل ءَ جاگہ کُتگ کہ اے دم نہ آ دم دُژمِن مئے ھلک ءُ میتگ ءَ، مئے گِس ءَ اُرش کنت ءُ مارا بے شرپ کنت۔

مئے زھگاں آوار جنت، مئے لجّ ءُ ننگ ءَ لگتمال کنت۔ اگاں تو آجو بَہ ئے ءُ وتی جِند ءِ سرزمین ءِ وتواجہ بَہ ئے، گُڑا ترا اے تُرس ءُ بیمّ کدی نہ بیت کہ منی لجّ ءُ ننگ پھریز نہ اِنت، ھمے جناوریں لشکر ءَ کیلکور ءَ گوں مئے مات ءُ گْوھاراں چے کُتگ، بلوچستان ءِ ایدگہ ھند ءُ دمگاں چے کنگ ءَ اِنت، اے ھما لشکر اِنت کہ اِیشی بنگلہ دیش ءَ چے کُتگ کہ بارِیگ مئے بِہ بیت، پمیشکا مئے زالبُول ھم اے جنگ ءِ بھر بِہ بیت ءُ آئِرا ھم چو بانُک ءُ کریمہ ءُ شاری ءِ دْروشم ءَ وتی راجی زِمہ واری پیلو کنگی اِنت۔ من چہ کُرد زالبُولاں سک اَسرمند آں (سانمند آں)، منی جُھد ءُ کُوشست ھم ھمیش اِنت کہ بلوچ زالبُول ھم چو کُرد زالبُولانی وڑ ءَ راجی تُپنگ ءَ کُوپگ ءَ بِہ کن اَنت ءُ گوں وتی برات، کامریڈ ءُ سنگتانی ھواری ءَ سنگر ءَ بِہ نِند اَنت دُژمِن ءَ آسیگ بِہ کن اَنت دانکہ دُژمِن اے ھبر ءَ پنجاب ءَ سر بِہ کنت کہ منی سر گوں چونیں راجے ءَ کپتگ کہ آئی ءِ شیرزال سیاست ءِ ھواری ءَ سِلاھبند ءُ منی دیم ءَ چو کوہ ءَ اُوشتاتگ اَنت۔

من: لالا اگاں بلوچ جنین آدم سِلاھبندیں جُھد ءِ ھمراہ بِہ باں گُڑا مئے راجی جنگ دیمروئی کنت۔۔۔۔۔۔۔؟ وپا: ھو ماھو! اے جنگ دیمروئی کنت، انچوش کہ اے جنگ ءِ یک پرّگے ما اِیں، ءُ یک پرّگے شُما اِت، مارا شُمارا چو دُگنیا ءِ اے دِگہ راجانی داب ءَ گوں ھمدستی ءَ دیم ءَ جُنزگی اِنت ءُ راجی باندات رکّینگی اِنت، اگاں ما ءُ شُما ھور ءُ یکدست نہ بَہ اِیں اے پندل سازیں دُژمِن مئے مْیان ءَ بازیں ھُنر ساز اِیت پہ مئے نِزور کنگ ءُ پُروش دَیَگ ءَ، بلے ما ءُ شُما کہ یکدست ءُ ھمگامی ءَ دیم ءَ جُنز اِیں گُڑا پہ جزم گْوش آں کہ اے پندل سازیں دُژمِن کدی سوبمند نہ بیت۔ من: لالا ھما کہ مئے راجی جُنز ءِ دیم ءَ اڑانڈ ءُ ڈنگر اَنت۔

پہ چار کلدار ءِ واستا راجی جُنز ءِ ھِلاپ ءَ کار ءَ اَنت، تو آیاں چے گْوشگ لوٹ ئے دانکہ آ وتی بدّیں کار ءَ یلہ بِہ کن اَنت ءُ راجی جُنز ءِ بھر جوڑ بِہ بَہ اَنت۔۔۔۔۔۔؟ وپا: ماھو! آیاں من ھمے کلوہ دَیَگ لوٹ آں کہ وت ءَ پجّا بیار اَنت، وتی ایردستیں راج ءُ گُلزمین ءِ کدر ءَ بِہ زان اَنت، اگاں آ وتی پجّارگ ءَ بے سوب بوت اَنت گُڑا راج الم آیاں سِزا دنت دانکہ دِگہ کسے سبک بِہ زُور اِیت کہ راج ءِ ھِلاپ ءُ دُژمِن ءِ ھمدست بُوَگ ءِ سِزا چی اِنت، مارا آیانی مِرگ ھم درد بیت، بلے آ ھما جاہ ءَ رو اَنت ءُ سر باں کہ ابید ء کُشگ ءَ دِگہ راہ ءُ در پش نہ کپ اِیت، چو وَ بازیں بلوچے پارٹی ءَ سرپد کُرتگ ءُ یلہ داتگ داں آ شر بِہ بیت ءُ راج دُژمِنی ءِ بدّیں نام آئی ءُ آئی کھول ءِ سر ءَ مہ بیت، کسے کہ وت پہ وتی واستا مہ جیڑ اِیت گُڑا ما آئی ءَ چتور شیوار کُرت کن اِیں۔

من: لالا بلوچ سرمچاراں آ کُجام چیزّ اِنت کہ نِزور کنت، ءُ سرمچار ءِ نِزوری بلوچ راجی جُنز ءِ نِزوری زانگ بیت۔۔۔۔۔۔؟ وپا: ماھو! اگاں راجپھازیں سرمچار اَچ وتی زِمہ واری ءَ بیگانگ بوت کہ من کَے آں، گُڑا آ روچ آئی مرگ اِنت، ءُ ھمے اَسر ( سان ) راجی جُنز ءِ سر ءَ کپ اِیت۔ منی پہ راجی سرمچاراں کلوہ ھمیش اِنت کہ اَچ وتی راجی زِمہ واری ءَ کدی بیگانگ مہ بَہ اِت، ءُ ھما اُوست کہ بلوچ راج ءَ مئے سر ءَ بستگ، آ اُوست ءِ پلگارگ مئے زندگی ءِ اولی ءُ گُڈّی گام بِہ بیت، چی ءَ کہ مارا مئے پارٹی ءُ راھبند ھمے شون ءَ دنت کہ ما پہ ھمے نیزگار ءُ ایردستیں راج ءَ جُھد کنگ ءَ اِیں، بلکیں چوشیں کارے مہ کن اِیں کہ اَچ مئے کُتگیں کار ءَ بلوچ راج دِل آزار بہ بیت ءُ مئے ھِلاپ ءَ بِہ اُوشت اِیت۔ بَہ کَول ء یک ( نام گیر آھِگ ءَ نہ اِنت ) جنگی سروکے کہ آ گْوش اِیت " اگاں منی راج منی ھمراہ بوت، گُڑا دُژمِن کدی باج بَر نہ بیت۔

چی ءَ کہ منی راج ءِ ھر گِس پمّن بُنجلے بیت ءُ من ءَ رکّین اِیت " ۔ پمیشکا ماھو منی اولی ءُ گُڈّی کلوہ پہ راجی جنگولاں ھمیش اِنت کہ آ اَچ وتی زِمہ واری ءَ کدی بیگانگ مہ بَہ اَنت، ءُ دومی ھِچّ چوشیں کارے مہ کن اَنت کہ چہ آ کار ءِ سَوَب ءَ راجی اُوست پُولِنگ بِہ بیت۔ چرے جُست ءِ پسّو ءَ پد من لوٹ اِت کہ دِگہ جُستے بِہ کن آں، بلے رکبارے تیر بُتک ءُ من پچلرز اِت آں، من کہ سما کُت چاراں چہ ھید ءَ میچل ءُ وتی نپادانی سر ءَ تچک آں، کُج اِنت وپا ءُ کُجا آں من۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

روان اِنت۔