شھید بھادر جان یک مھروان ءُ مھکمیں راج دوستے اَت. شھید بھادر جان ءِ چیزے یات اَنت من لوٹاں کہ لبزانی توک ءَ درشان اش پکناں بلے من نزاناں کہ چوں نبشتہ پکناں من وتی زانت ءُ زانگ ءِ ھساب ءَ نبشتہ اش کناں. بھادر جان ترا یات بیت کہ من ءُ تو ھوار پَس چارینت؟ ترا یات بیت کہ تو ناس کُرت یک روچے پہ شُگُل ناس شانتاں منی چمانی تہ ءَ کپت انت، من گْریت ءُ تو من ءَ وش کُرت.
بھادُر جان من ءَ ھما گپ انگت ءَ ھم یات اَنت کہ تو شُت ئے راجی آجوئی سلاہ بندیں گل ءَ ھوار بوت ئے آ وھد ءَ من نزانت کہ مارا ءَ زمینےھست ڈیھے ھست یک وتنے ھست ما وت واجھیں راجے ایں بلے من کسان اتاں تو ھر وھد ءَ گوں وتی سنگتاں گِس ءَ آتک ئے من ترا دیست تئی سنگت ترا گون اِت اَنت من نزانت کہ گل (پارٹی) چی یے تو ھر وھد ءَ گوں سنگتاں دیوان ءَ ات ئے بلے تو من ءَ گُشت مارا یک زمینے ھست کہ مئے زمین زوراوراں دستیگ کرتگ مارا وتی زمین ءِ پچ گرگ ءَ کربانی دیگ لوٹیت ما وت ءَ کُربان کنیں بلئے وتئی زمین ءَ نہ دے ایں ما وتی زمین ءَ پچ گر ایں۔۔۔۔
اے پنجاپی ءِ دست ءَ وتی زمین ءَ نہ دے ایں وتی ڈیھ ءِ وت واجھی ءَ کنیں وتی زمین ءِ واھُند ما وت ایں، دری راجاں ما وتی زمین ءِ واھند بیگ ءَ نئیل ایں بیا اَنت، بھادر جان پد ءَ من ترا جُست کت کہ تو کجا روئے تو من ءَ گُشت من وتی سنگتانی نیمگ ءَ روان من گو برو اللہ مدت بات تو شُت ئے منی ھیال ءَ تو گنی ءِ موٹرسائیکل َءَ سوار بوت ئے شما من ءَ رکست کُرت ءُ لھتیں وھد ءَ پد واتر بوت اِت ترا باز سنگت گوں اَت پد ءَ وھد ءُ ھالت ھراب بوت اَنت، تو وتی سنگتانی ھمرائی ءَ شپ ءَ شُت ئے ما سُھب ءِ سر ءَ آپ ءَ من ءُ منی گھار ءُ دگہ ءَ باز گون اَت تئی سنگتءُ تو آپ ءِ نزیک ءَ وپتگ ات اِت من اتک آن ءُ شمارا دیست۔۔۔
تو کَرود ءِ سر ءَ نِشتگ اَت ئے تئی سنگت گوں تو مزاک کنگ ءَ اَت اَنت، ترا یک سنگتے ءَ دِکّہ دات تو کپت ئے جھل ءَ ھمے وھد ءَ منی گھار ءَ ترا انچو دیست کہ منی ناکو اِنت آپ ءِ سر ءَ پاد اَتک ءُ زارے جت تو پاد اتک ءُ گُشت کہ ما مزاک کنگ ءَ اِیں من نہ کپتگ آں من گوں سنگتاں مزاک کنگ ءَ آں آدِگہ سنگتاں کند اِت ءُ پد ءَ ما آپ کُرت ءُ دیم پہ لوگ ءَ شُت ایں تو وتی سنگتانی ھمراھی ءَ گوں شُت ئے تو گُشت من پد ءَ واتر کایاں بلے تو پد ءَ واتر نہ بوت ئے من ءُ منی کستریں براس شُت ایں پَسانی چارینگ ءَ ما پد ءَ روچ ءِ ادار دو ءَ واتر گس ءَ اتک ایں ما دیست کہ گس ءِ دیم ءَ سک باز مردم مُچ اَنت دُرس زار ءَ اَنت من ھیران بوتاں کہ چے بوتگ ءُ من گوں ھبکّی ءَ جُست کُت چے بوتگ ؟
من ءَ کس ءَ پسو نہ دات من چہ گس ءَ درکپتاں پد ءَ شُتاں کوھانی نیمگ ءَ ترّگ ءَ شام ءَ گس ءَ آتکاں من ءَ منی تُْرو ءَ گُُشت منی برات ءُ تئی ناکو بھادر پہ زمین ءَ ندر بوتگ من ھبکّہ بوتاں منی ارس دراتک انت ءُ منی تُرو ءَ من ءَ گوں پُرشتگیں بچکندے ءَ تسلّہ دات ءُ گُشت کہ مگرے بلئے چہ آئی پُرشتگیں بچکنداں من ھمے مار اِت آ چہ من ءَ گیش تہ ءَ چہ پُْرشتگ بلئے منی دیم ءَ وت ءَ مزبوت داشتگ اَت ئِے من چہ اود ءَ پد آتکان ءُ سنگتانی گور ءَ شُتاں ءُ کُل سنگت پیداک اِت اَنت مئے گس ءَ ءُ من ءَ سنگتاں گوں وت بُرت من اود ءَ دیست کہ شھید بہادر جان ءِ مسترین براس جنگی گوں دگہ سئے ءُ چار سنگتان ھم تیر وارتگ ءُ ٹپی اَنت۔ پدا سنگتان جنگی ھمودا ءَ گنی ءِ بُرت ءُ درمان کنگ بیگ ءَ اَت ءُ پد ءَ جاور شر شر نہ اِت اَنت ءُ گیش گس ءَ بوت نہ کرت ءُ پد ءَ گنی اتک ءُ گشت ئِے آ دگہ سنگت شوتگاں من تئی رند ءَ اتکگاں من ترا براں تئی تبئیت شر نہ اِنت گس ءَ بیگ پہ تو شر نہ اِنت ترا من ءُ بدالمالک زور این ءُ شپ ءَ کوھاں رو ایں وسپگ ءَ سُھب ءِ سر ءَ پاد اتکاں شُت ایں گس ءَ سر بوت ایں ما اِشکُرت کہ جھاز ءِ توار اِنت ما گس ءَ چہ ڈنّ ءَ درکپتں جھاز اتک ءُ کوھانی تہ ءَ تیرگواری بندات کرت جھاز داں دیر ءَ در ءُ گرد کنگ ءَ اِت اَنت ءُ جھلی لشکر مزنیں کچے ءَ پیداک اِت اَنت ما ھمد ءَ اوشتاتگ اَت ایں پاکستانی لشکر ءِ لھتیں کارمند اتکگ ءُ میتگ ءَ مردماں جُست کرت اِش دکان کجا اِنت ما ساماں زوریں آیاں گُشت کہ ادا دُکان نیست۔
ما لھتیں روچ ءَ پد درکپتیں دِگہ جاھے ءَ شُتیں پد ءَ چیزے روچ پد مارا ھال سر بوت کہ گنی ءُ ابدالمالک شھید کنگ بوتگ اَنت بلے منی ناکو ءِ ھال نیست چارمی روچ ءَ ھال رست من ءَ گُشت اِش تئی ناکو ٹپی بوتگ بلے سنگتاں دیستگ پد ءَ آئی ءِ رند ءَ سنگت شُت اَنت ءُ آرت ئِے مئے گس ءَ کہ آئی پاد ءَ تیر وارتگ اَت بلئے درمان کنگ ءَ وشتر بوتگ اَنت۔۔۔۔
_1.jpg)
