ریڈیو زْرمبش بلوچی | ریڈیو زْرمبش بلوچی

من چہ تاک ءِ شیشگ ءِ ٹپ ٹپاں سرپد بوت اُوں کہ ھور اَت۔ منی کوٹی چہ ھاسٹل ءِ دُرسیں کوٹیاں من ءَ ھمے ھاتر ءَ دوستر بوت کہ دَر ءِ زیبائیں نِدارگ گندگ بوت اَنت ءُ ھور ءِ وھد ءَ گیشتر جلواہ ناک اِت اَنت۔ ھمے ساھت ءَ کہ من تْرمپانی چارگ ءَ درِیگ ءِ کش ءَ اُوشتات ءُ ڈنّ ءَ چار اِت ءُ ھیال کُت، داں من ھما نہ آں کہ دمانے پیسر اِت آں۔ من ءَ سما بوت کہ اے موسم اِنت۔ موسم اِنت کہ اِنسان ءِ تب ءَ مٹّین اِیت۔ دمانے ساری من سَک مُلور اِت آں، جمبرانی بندگ ءُ روچ ءِ دیم ءِ ساھیل کنگ، زمین ءَ بھار میچیں شنزگ، دُرس موسمی رنگ اِت اَنت۔ موسم تھنا دْرچک ءُ داراں اِنّا، بنی آدم ءِ تب ءِ مٹّ کنگ ءِ توجیل اِنت۔ ھمے اَبرم اِنت کہ وتی زیبائی ءَ ساچ اِیت ءُ اِنسان ءَ بگر داں زمین ءِ ھاک ءَ زیبا کنت۔ چہ ھاک ءَ بھار، پُلّ ءُ گروھگ، رنگ ءُ وشبو ساچ اِیت ءُ اِنسان ءِ تب ءَ مُلمہ کنت۔ دمانے پیسر ءِ مُلوری ءُ سر ءِ درد من بے ھال کُتگ اُت ءُ ھمے تب ءِ اوزی اَت کہ من ءَ چاہ ءِ اڈّ کنگ ءُ جگجیت ءِ گزل ءِ گُوشدارگ ءَ لاچارے کُتگ اَت۔ کِڑکی ءِ دپ ءِ نِندگ ءُ ھور ءِ نِدارگ ءَ پد من زانت دل ءِ گرک جَنَگ چی ءَ گْوش اَنت۔ ھمے چاہ کہ منی دست ءَ اَت اِیشی ءِ کُمار چہ دُگنیا ءُ جھان ءِ ھر چیزّ ءَ اے دمان ءَ لزّت دار تِر اِت کہ پہ وھد دست ءَ گِپتگ اَت ءُ اے تام گیشتر موسم ءَ داتگ اَت۔ من جیڑ اِت اِنسان اَبرم ءِ رنگانی زیبائیں مُھرگے، وھدے تھنا بیت ءُ پد ءَ گوں وت ءَ بیت گُڑا ھور، گْوات ءُ تُوپان، برپ ءُ سارتی، دوزھیں لوار، آباد سال ءُ ڈکال ھِچّے نہ تور اِیت، دِرسیں وش بنت یا بے چاڑی مردم آیانی بھرے بیت ءُ سگ اِیت پہ وتی زمین ءُ آزمان ءَ رنگے بیت، مومے بیت ءُ کدی تلارے۔۔۔۔۔۔۔ ھور ءَ چو مشک ءِ دپ ءَ یل دات ءُ درْد کنگ ءَ اَت، نوں مرگ آپ راہ کپگ ءَ اِتاں۔ ڈلگیں تْرمپانی زراب ءَ چہ زمین ءَ پلک چو سوچکی ءِ دُوت ءَ چِست بُوَگ ءَ اَنت۔ من ءَ چُنت وھد اَت کہ ھمے وشیں بوہ ءِ ودار ءَ اِت آں۔ ھور ءِ تہ ءَ چِست بوتگیں ھاکانی بوہ منی بے چاڑی ءُ مُلوری ءِ درمان اِت اَنت۔ پہ من ھور ءُ تْرمپانی وشی بِہ گِندئے زیبائیں نِدارگ اِت اَنت کہ اے دمان ءَ منی تب اِش مٹّ کُتگ ءُ منی دیم اِش رُژناہ کُتگ اَت، بلے منی اندری مارِشت تْرمپ ءُ ھاک ءِ ھوری ءَ پد ھاک ءَ چہ گیشّ اِتگیں وشبو اَت کہ منی تُنیگیں ارواہ ءَ تالان بُوَگ ءَ اَت ءُ ھمے نمبیں ھاکانی بوہ من ءَ پد ءَ ھما زمین ءَ برگ ءَ اَت کہ من اولی گام آئی دِلبند ءِ سر ءَ جتگ اِت آں، باریں روچے چُنت بَر کپگ ءُ پادآھگ ءَ دست ھما ھاک ءِ کُمک کُتگ ءُ پاد اتکگ اِت آں۔ منی چاہ نیم ءَ نہ شُتگ اَت ھوسٹل ءِ ایدگہ جِنکّ دُرس ڈنّ ءَ درآتک اَنت۔ گیشتر دو دو دزگْوھار یکجا کندگ ءُ ٹھک دیان لوئج ءِ دیم ءَ گردگ ءَ اِت اَنت۔ منی دزگْوھاراں دو ءِ چمّ من ءَ کپت اَنت توار اِش کُت، بیا تھنا چی ءَ گیشّ اِتگ ئے، منی ھِچّ نہ گْوشگ ءَ آ سرپد بوت اَنت کہ من تھنا گوں وت بُوَگ لوٹ آں، آیاں پُشت ماندات ءُ شُت اَنت۔ من وت ءَ گِستا کُت ءُ ھاسٹل ءِ پُشتی نیمگ ءَ شُت آں ءُ نرم نرم ءَ گردان اِت آں۔ من جیڑ اِت کہ منی ھاک ءَ گوں مھر ءِ بندات باریں کدی بوتگ، آ اولی رند باریں کُجام وھد بوتگ کہ من ھاک ءَ گوں مھر مار اِتگ۔ پد ءَ ھمے ھیالانی چَولاں گوں من شُت اُوں۔۔۔، بلکیں ھما وھد ءَ کہ کِساس شش ءُ ھپت سال ءِ زھگے بوتگ اُوں ھور ءِ سر ءَ وتی گِسانی دیم ءِ بستگیں کِلّہ دارانی کِر ءُ کشاں گول گول ءَ چر اِتگ ءُ ھور ءِ وش آتکی ءَ نازینک جتگ " ھور باراں جمبر گواراں آپ شُولک اِیت لیڑہ جُک اِیت " ۔ ھور ءِ چیر ءَ تر بُوَگ من ءَ سک وش بوتگ اَت، بلے من ھرچ وھد ءَ ھور ءِ اولی تْرمپاں وتی دزگْوھاراں چہ گِستا شُت ءُ وتی بان ءِ چوڑگ ءَ روچ برکتی نیمگ ءَ نِشت تْرمپ ءُ ھاکانی ھوری ءِ وشیں بوہ وتی ارواہ ءِ تہ ءَ مار اِت۔ یک اجبیں وشی یے اَت، من زمین ءِ پاد اَتکگیں اے بوہ ءِ وشی ءَ بزاں دُگنیا ءَ چِہ بے سما بوتگ اُوں۔ من مروچی ھما کیپ ءِ تہ ءَ اُوں۔۔۔۔۔۔۔ ھور، ھور ءَ رند زمین ءَ پاد اَتکگیں وشبو، من ءُ منی اِیوکی، اِیوکی کدی کدی مردم ءَ تھنا نہ کنت، وتی دیستگین ءُ گْوستگیں وھد ءِ ھمراہ کنت۔ گوں ھاک ءَ مھر ءِ بِندات کدی ءُ چون بوتگ اَت۔۔۔۔؟ ھما وھد ءَ کہ من وتی زند ءِ دیستگیں وابانی مانا ھاک ءِ سر ءَ اِیر کُرتگ اِت آں۔۔۔۔ ؟ منی ھلک دز ءِ کلات بازار ءِ روبرکتی نیمگ ءَ گومازی کور ءَ اَت، کور ءَ چِہ سک نزّیک، کور ءِ کرود لیبجاہ اِت اَنت، ما کسانی ءَ وتی ھورت (ھما شنک ءُ گُرَگ کہ رمگ ءَ گوں نہ اِت اَنت ) بُرت ءُ ھمے کور ءَ چارینت اَنت۔ ما ھُرتان ءَ کور ءَ بُرز بال ءَ یل دات ءُ وتی دزگْوھاراں گوں ٹوھتریں کرود ءِ ساھگ ءَ نِشت ءُ کُڈِک بست، پُرشتگیں شیشگاں گوں سارت اَنت۔ کرود ءِ ھاک پہ لَٹُّک ڈیرینت ءُ انگیٹی اڈّ کُت، کدی کدی مئے دست تْرامبل بوت ءُ تْرک اِت اَنت، بلے ما سُدّ ءَ نہ اِت اِیں۔ اسل ءَ ما ھر یک دزگْوھارے ءِ جُھد اَت کہ منی گِس ءِ انگیٹی چہ دومی ئیگ ءَ ڈولدارتر بہ بیت۔ کرود ءِ ساھگ داں شیرگرم ءَ ما بازار کُتگ اَت، اگاں ما یکّے دومی ءِ گِس ءَ شُت اِیں وش آتک ءُ جوڑی چو گِندکی مردُمانی ءَ جُست ءُ پُرس، ھال ءُ ھال گیری انچوش کہ یکّے دومی ءِ میتگ ءَ رواں۔ کرود ءِ ساھگ پہ ما باریں چُنت میتگ ءُ بازار اَت۔۔۔۔۔ میتگ ءِ آپ کور ءَ اَت۔ کور ءِ تجّگا سِک ءِ دل ءَ۔ ھوراں ماھے کپّے ءَ پد کہ کور ءِ آپ ھُش اِت اَنت ما کانی جت ءُ مشک پُر کُت اَنت، اسل ءَ من وت ھمے ھاتر ءَ آپ ءَ وتی دزگْوھارانی ھمراھی ءَ شُت اُوں گوں کہ من ءَ نمبیں سِکانی پٹّگ ءُ آپ ءُ ھاکاں ھور تور بُوَگی اَت۔ من ءَ نمبیں ھاکانی تہ ءَ آپ شوھازگ ءَ پد دِلجمیں وشی یے رست، بِہ گِندئے آئی مانا منی مرچی ئیں ھِساب ءَ اِش اِنت کہ گاریں چیزانی شوھازگ ءَ پد اِنسان چینچو وشی گِند اِیت ءُ وتی شوھاز ءِ برورد ءَ چینچو دلجم بیت۔ زند سرجم ءَ کِسّھے، وھد ءُ پاسانی گیر آرگ ءُ گوں دِگراں کِسّہ آرگ زندگی اِنت، بلے کِسّہ ءَ ھواریں ھما چیزّ کہ تئی ھوش ءِ نہ اَنت ءُ کِسّہ ءَ گون اِنت ترا پہ گیر آرگ ءَ بے چاڑ کنت۔ منی کِسّہ ءَ بے چاڑی اِش اَت کہ من ءَ گوں ھاک ءُ ھاک ءِ وشبو ءَ کدی مھر بوتگ۔۔۔؟ ھما وھد ءَ کہ من نُنُّکے بوتگ اُوں۔۔۔۔۔؟ گْوانزگی نُنُّکے۔۔۔۔۔۔؟ ھما وھد ءِ مھرے کہ منی ارس ءُ ھید، منی سر ءِ چپ ءُ چاگرد ءِ ھاک ءِ بالشتُکانی سر ءَ رِتکگ اَنت ءُ من چہ ھاک ءِ بوہ ءَ آشنا بوتگ آں۔۔۔۔۔۔؟ بلوچ ءَ چہ ھاک ءَ وتی دِلدوستیں دْروشم ٹاھینتگ۔ گیشتر اے کار بلوچ زالبُولاں کُتگ، شاھوکار ءُ لائکیں زالانی یک نِشانی یے ھمیش اِنت کہ آیانی نُنُّکانی سر گرد بہ بنت۔ آیانی شاھوکاری ءُ سیانائی ءَ آ ھمے پرماتگ اَنت کہ کسانیں ھاک ءِ بالشتُک جوڑ اِش کُتگ ءُ بالشتُکاناں ساپیں ریک مان اِش کُتگ اَنت ءُ گْونڈو ءِ سر ءِ چپ ءُ چاگرد ءَ اِیر اِش کُتگ اَنت دانکہ نُنُّک گیشیں سر مہ جنت ءُ مہ سُر اِیت سرے چوٹ ءُ لُونڈ مہ بیت۔ اَچ لُونڈ ءَ بلوچ ءَ باریں کدی پہ کُنّت اِنت زانگ نہ بیت، بلے اے دُرس زان اَنت ءُ سرپد اَنت کہ کس ءَ وتی زھگ ءِ سر پہ لُونڑی دوست نہ بیت۔ منی بلک ءَ ھم منی سر ءُ دیم ءِ گِرد کنگ ءِ ھاتر ءَ سک باز جُھد کُرتگ۔ ھاک ءِ بالشتُک منی سر ءِ چپ ءُ چاگرد ءَ اِیر کُرتگ۔ من مروچی ماراں کہ بلکیں منی ھاک ءَ گوں مھر ءِ بِندات ھما کسانی ءِ بوتگ۔ ھما ھاکاں گوں منی یک سیادی یے چہ گْوانزگ ءِ تہ ءَ بِندات بوتگ۔ یک شپے کِسّہ ڈگارانی بُوَگ ءَ اَت۔ زِمستان اَت، منی پیرُک ءُ بلک، پس ءُ ناکو آس ءِ سر ءَ نشتگ ءُ وتی ڈگاراں گوں پیرُک ءِ دوئیں گْوھاراں بھر کنگ ءِ گپّ ءَ اِت اَنت۔ ما چاریں گْوھار ءُ براس یک نیمگ ءَ نشتگ ءُ وت ما وت سُکسُک کنگ ءَ اِت اِیں، منی دو مستریں گْوھار ءُ چہ من ءَ کستریں براس یک راہ اِت اَنت کہ مئے دوستِریں ڈگار ءَ کہ نامے دراجو اَت، مئے پیرُک ءِ دوئیں گْوھارانی بھر ءَ کپگ ءَ اَت۔ بلک ھمے ھاتر ءَ نوکبند ءَ گیشتر دِلمانگ اِت کہ کِشارے زبر تِر بنت ءُ دان گیشتر کنت، ما گْوھار ءُ براس وت ما وت ءَ ھلوت ءَ اِت اَنت کہ مردُم چوں پہ سوت ءُ نپّ وتی دوستیں ڈگار ءَ دنت ؟؟؟؟ تھنا پہ ھمے ھاتر ءَ کہ نوکبند چنکّے دان گیشتر دنت۔۔۔؟ دراجو ھمے ھاتر ءَ دوست نہ اِنت زُورگ ءَ ئے نہ اِنت کہ دانے کمتر اَنت۔۔۔۔؟ گُڑا آئی کابیل ءِ مچّ ءُ گز کہ مئے لیبجاہ بوتگ، بھر ءَ رند مئے نہ بنت۔۔۔۔؟ ما کجا ءُ کئی ڈگار ءِ کابیل ءَ لِچّ بزور اِیں تالک اڈّ بِہ کن اِیں۔۔۔۔؟ کئی ڈگار ءِ کابیل ءِ مچّ ءَ سر بہ کپاں کلونٹ بِہ چِناں، دِگرانی مچُ مارا چوں دور نہ دے اَنت کہ مئے نہ اَنت۔۔۔؟ من ءَ چہ دو سال کسترین براس کہ نوکی پنچ سالیگ اَت، آ منی مستریں گْوھار ءِ زانسر ءَ واب کپتگ اَت، بلے انگت ءَ ھیسکگ ءَ اَت۔ آئی ھیسکگ دل ءَ اِیر کپتگ اَت۔ واب کپگ ءَ پیش ما کلاگ ءُ تیتار کُت ءُ ٹپ اِت کہ اِنّا ما وتی دوستریں ڈگار (دراجو) ءَ کسّ ءَ نہ دے اِیں، آ ساھت ءَ ھِچّے نہ گْوشت، بلے واب ءَ باز گْوشگ ءَ اَت کہ پُرّیں واب ءَ ھِسکگے زانگ بوت اَنت۔ ڈگار ءِ نام اے ھاتر ءَ دْراجو اَت کہ بندے دْراج ءَ دْراج ءُ تچک اَت، کابیل ءَ سے مچّے مان اَت۔ وش کلونٹ، سہرو ءُ پُپُّو۔ یک ٹوھیں کھو ے ءُ کابیل ءَ سے چار کسِّی ئیں گز اِت اَنت، ڈگار ءِ کش ءَ چیلے ھست اَت، چیل آپ ءَ پُرّ اَت۔ ما ھمے چیل ءِ گِل اِیں ھاک ءَ ھر وھد ءَ لیبوک جوڑ کُت۔ گیشتر جوپاگ، رون ءُ موش ءِ وھد ءَ کہ شُت آں ھمے کھور ءُ گز ءِ ساھگ مئے لیبجاہ اِت اَنت۔ کنور جاہ ءُ کھور ءِ ساھگ بُندر اَت۔ چیل ءَ بُندر نزّیک اَت، ما گِل آؤرت ءُ کھور ءِ ساھگ ءَ لیبوکیں تالُک، تین ءُ تاپگ، لوئی ءُ ھنسگ اڈّ کُت۔ دْراجو مارا ھمے ھاتر ءَ دوست اَت کہ مئے لیبجاہ اَت۔ تھنا مئے اِنّا، مُرگاں اُوں دوست اَت۔ مُرگاں کھور ءُ گزانی سر ءَ کُدو بستگ اَت۔ ما مُرگ کِدو ءِ بندگ ءَ دیستگ اِت اَنت۔ ہما وھد ءَ واھُندی کِتگ اِتاں کہ اِشی ءِ چوکو منی اِنت ءُ من اِش لامو کن آں۔ دْراجوئیں ڈگار ءِ کُلی ءُ شانتُل چہ ما براس گْوھاراں بھ نہ تُرس اِت اَنت، بِہ گِندئے ما ھور رُستگ اِت اِیں، مارا بِہ گِندئے پجّا آؤرت اِش۔ مارا سَے گْوھار ءُ چار سالی ئیں براس ءَ را اِنشپی دْراجی سک مُلور کِتگ اَت۔ ما گیشتر ھمے گپّ ءَ ھبکّہ ءُ ھیران اِت اِیں کہ مئے پیرُک چوں دْراجو ءَ گوں نوکبند ءَ مٹّ کنت۔۔۔۔۔۔۔۔؟ پرے ھاتر ءَ کہ دانے کمتِر اَنت۔۔۔۔۔۔؟ بِہ گِندئے نوکبند شرتر اِنت، ڈل ءُ ڈوک نہ اِنت، بلے ما نہ دیستگ اَت۔ ما کہ نہ دیستگ اَت، پمیشکا ما گوں آئی نہ لچتگ اِت اِیں ءُ ما وتی لیبجاہ ءَ چوں مٹُ کُت کن اِیں۔ اے سرجمیں شپ ما گْوھار ءُ براساں پہ ھمے جُست ءُ جیڑگ گْوازینت۔ اے پہ ما سکیں تُرسناکیں ھیال اِت اَنت ءُ باریں کُجام پاس ءَ گوں ھمے جیڑگاں واب کپت اِیں۔ من دیست سکیں تاموریں گْوات ءُ لوڑے چِست بوتگ، چم پہ چم ءَ میم نہ بیت۔ من سک مُلور اوں ءُ یک تُرسے ءِ آماچ اُوں، بلے پد ءَ ساھتے ءَ رند مُج ءُ دنز گار بوت۔ من ءُ منی گْوھار وشیں جمبری موسمے ءَ بگ ءِ سر ءَ دیم پہ وتی ڈگاراں رَوگ ءَ اِیں، منی گْوھار گْوشگ ءَ اَت کہ ورگاں دْراجوی کھور ءِ چیر ءَ اِیر کن اِیں ءُ کیتلی ءَ کھور ءَ دْرنج ایں۔ من آئِر ءَ گْوشت کہ باریں منی زیکیں اڈّ کُتگیں تالک ءُ ھنسگ ھُشک اَنت؟ من پہ وت گز ءِ سر ءَ جاگھے جوڑ کن آں ءُ آئی سر ءَ رویں نندیں۔ ما کہ ڈگار ءِ سر ءَ سر بوت اِیں، اُود ءَ دِگہ مردُم اِت اَنت۔ من کس ءَ پجّا آرگ ءَ نہ اِت آں، مئے مُدامی ئیں کھور ءِ جاگہ ءَ نشتگ اِت اَنت۔ چاہ ءِ کرہ اِش آس ءِ سر ءَ بِر اِش کِتگ اَت، مئے اڈّ کُتگیں لیبوک آیانی جِنکّاں گون اِت اَنت۔ کھور ءِ سر ءِ کُدو آیانی بچکاں دور داتگ اِت اَنت۔ مئے مُرگ ءِ چوکو جھل ءَ کپتگ اِت اَنت، ءُ من ءَ سک زھر آھگ ءَ اَت۔۔۔۔۔۔۔ من گْوشت اے مئے جاگہ اِنت شُما اِد ءَ چے کنگ ءَ اِت۔۔۔۔۔؟ آئی پیریں پیرُک ءَ گوں تْرندی ءَ گْوشت ڈگار بھر بوتگ اَنت، اے مئے بھر ءَ کپتگ۔ نوں اے شُمئے نہ اِنت۔ ھمے ساھت ءَ من پچلرزت اُوں، منی بالِشت ھید ءُ ارس ءَ چِہ ترّ اَت۔ من سک ھید اِت اُوں، من ءَ مروچی ئیں ھاسٹل ءِ ھور، نمبیں ھاک ءَ ھما شپی ئیں جیڑگاں بُرت کہ پیرُک ءِ ڈگارانی بھر ءِ ساھت ءَ من زمین ءَ گوں مھر اولی بر ءَ مار اِتگ اَت۔ منی پیرُک ءِ ڈگارانی بھر ءُ بانگ بوتگ اَت، دْراجو مئے بھر ءَ کپتگ اَت، بلے آ واب ءِ تُرس انگت منی دل ءَ اِنت۔ مروچیگیں جیڑگ ءَ من ءَ اِد ءَ سر کُت کہ ھاک ءِ وشبو ءِ مھر اولی رند ءَ من زمین ءِ چہ مئے دست ءَ روگ ءُ مئے نہ بُوَگ ءِ تُرس ءَ چِہ مار اِتگ۔