نبشتہ کار: یاسر بلوچ
گھگیری ھما نام اِنت کہ اے ھرچ زوراک ءَ پروش دنت۔ پہ وتی رکّینگ ءُ سلامتی ءَ گھگیری کنگ الّمی انت۔ دانکہ گھگیری نہ کن ئے، گوں وت ءَ بیوکیں زوراکیانی بگیر ءَ توار چست نہ کن ئے، ھر روچ کشگ بہ ئے یا زوربیگواھی ءِ نشانگ کنگ بہ ئے۔ وھدے کہ زوراک ءِ بگیری ءَ گھگیری کن ئے، پہ وت ءَ توار چست کن ئے، پہ وتی ھمساھگ ءُ میتگ ءِ مردماں ھوار پہ کلیں بلوچ راج ءَ کہ توار چست کن ئے زوراک ءِ ترس چہ مئے دل ءَ ھلاس بیت ءُ زورگر ءِ دل ءَ ترسے ودی بیت ءُ وتی گس ءِ مردم ءُ میتگ ءِ مردماں وتی راج ءِ ورناھاں پھریز اِت کرت کنیں۔
چی ءَ کہ بے تواری جھان ءِ تہ ءَ مردم ءِ درساں مستریں دژمن اِنت، بنی آدم کہ وھدے پہ وت ءَ توار چست مہ کنت، پہ وتی میتگ ءِ مردماں توار چست مہ کنت، گڑا ھر روچ ھرچ گس ءِ ورنا ءُ کماش، زھگ ءُ جنین آدم زوراکیانی دیمپان بنت۔ آ زوربیگواھی ءِ نشانگ ءُ کُشگ بنت، آیانی ٹپّ ءُ ٹوریں لاش ماں جنگ ءُ گیاباناں چگل دیگ بنت۔
چوش کہ بلوچستان ءَ بازیں دْھکاں چہ اے زوراکی برجاہ اِنت، پاکستان ءِ ایردستی ءَ پد ھر روچ ورنا ءُ کماش، زھگ ءُ جنین آدم زوربیگواھیانی دیمپان اَنت۔ آ یک نودربرے بہ بیت، ڈاکٹر ءُ راھدربرے یا دھکانے بہ بیت پاکستانی لشکر ءَ ھچ کس نہ بکش اِتگ، پہ زورانسری گار ءُ بیگواہ کنگ، کُشگ ءُ چگل دیگ ءَ کدی چک ءُ پد نہ بوتگ۔
وھدے کہ ما لوٹ اِیں چہ پاکستان ءِ زوراکیاں وت ءَ، وتی راج ءَ بہ رکّین ایں گڑا ابید چہ گھگیری ءَ دگہ ھچ راہ پش نہ کپتگ۔ مارا لوٹ اِیت کہ ما یک ءُ تپاک بہ بہ اِیں ءُ پہ وتی راج ءَ توار چست بہ کن اِیں، زوراک ءِ بگیری ءَ وت ءَ مھکم بہ کن ایں۔
چوشیں ھچ مردمے اے مہ جیڑ اِیت کہ منی باریگ نئیت ءُ پاکستان ءِ ریاست من ءَ نہ کُش اِیت، چی ءَ کہ آئی ءَ پہ بلوچ ءَ ھچ مھر نیست ءُ آئی دلگوش تھنا بلوچستان ءِ مڈیانی لُٹ ءُ پل ءَ اِنت۔ بلوچ ءِ کشگ ءَ بند نہ کنت، بلے بلوچ راج اے موکل ءَ ھچ کس ءَ نہ دنت کہ دری راجے بئیت ءُ منی پُرگنجیں گلزمین ءِ مڈّیاں بہ لُٹ ایت ءُ منی راج پہ بزگی زند بہ گوازین اِیت ءُ دری راج مئے زمین ءِ مڈیانی سر ءَ بادشاھی بہ کن انت۔
ھمے زوراکیانی دْرچ ءَ کہ پاکستانی لشکر ءَ آدگہ دمگاں ھوار مشکے ءِ مردم مدام نشانگ کرتگ اَنت ءُ انگت نشانگ کنگ بوگ ءَ اَنت۔ مَشکے بندات ءَ چہ لشکر ءِ زوراکیانی دیمپان بوتگ کہ مَشکے ءِ تہ ءَ پاکستانی لشکر ءَ بازیں کچے ءَ پوجی بنجل ءُ کشندہ ٹولی جوڑ کرتگ کہ آ نشہ ءِ باپاری کنگ ءَ اَنت، مردماں ناھک ءَ جنگ ءُ کشگ ءَ اَنت، پیریں کماشاں کم شرپ ءُ زھگ ءُ زالبولاں زوراکی ءِ نشانگ کنگ ءَ اَنت۔
چہ اے درسیں زوراکیاں رکّگ ءِ راہ بس یکین اِنت کہ آ راہ گھگیری اِنت۔ پہ وتی جند ءَ توار چست کنگ ءُ پہ وتی مردماں توار چست کنگ پہ وتی راج ءَ توار چست کنگ اِنت۔ ھمے رنگ ءَ کہ بلوچستان ءِ جتاھیں دمگاں مردم پہ وتی مردماں توار چست کنگ ءَ اَنت ءُ گوں یکے دومی ءَ تپاک ءُ ھمکوپگ اَنت۔ کُلّاں گوں ھمراھداری کن اَنت۔
چوش کہ بلوچستان ءَ بلوچ چکچینی گوں ترندی ءَ برجاہ اِنت کہ پاکستانی لشکر زوربیگواھیں مردماں سلاہ بندیں گلانی باسک پدّر کنگ ءُ آیاں دروگیں میڑ ءَ کُشگ ءَ اِنت۔ ھمے بلوچ چکچینی ءِ دْرچ اِنت کہ ھمے سال ءِ مارچ ءُ اپریل ءَ زورگریں پاکستانی لشکر ءَ مَشکے ءَ دوازدہ زوربیگواھیں ورنا درکانودی شھید کرت اَنت ءُ آیانی لاش چگل دات اَنت۔ بے کساس ورنا آوار جتگ ءُ انگت آئی زندان ءَ بند اَنت۔
شھید کنگ بوتگیں ورناھانی نام کامران آلم، مھراج ء نیاز مھمد ، مومن ء اسلم، ھپیز، زھیر ء نیاز مھمد، ارشاد ء ابدُلواھد، سیپ ء ابدُلتیپ، توسیپ ء ازیم، زھور ء ھزور، شاھنواز ء جلال، ھبیب ء ائیدو اِنت کہ آ مَشکے ءِ جتاھیں میتگانی جاہ منند اَنت۔ ءُ ھمے زوربیگواھی ءِ آماچیں یک دگہ ورنایے نادر ء شیر مھمد اِنت کہ آ مَشکے کندڑی ءِ جاہ منند اِنت ءُ زورگریں لشکر ھپت اپریل ءِ شپ ءَ آئی گس ءَ بیڑ بارت ءُ نادر ءَ آوار جنت ءُ پد ءَ ھپت اپریل ءِ سھب ءَ آئی تیرسپتگیں لاش دزکپ ایت۔ اے کُلّیں زوربیگواھی ءَ پد شھید کنگ بوتگیں ورناھانی میار تھنا بلوچ بوگ ءِ اِنت کہ آ شھید کنگ بوت اَنت ءُ دومی مئے بے تواری اِنت۔
دانکہ ما بے توار ایں ءُ نشتگیں ھمے رنگ ءَ ھر روچ مئے گساں لاش سوگات کنگ بنت۔ مرچی بہ گندے ھمے دگہ یکے ءِ گس ءَ لاش سوگات کنگ بوتگ اَنت، باندا بلکیں مئے کلّانی گس ءَ اے سوگات سر کنگ بیت۔ اُردو گالے ھست گْوش انت کہ (خاموشی موت ہے مزاحمت زندگی ہے) بزانکہ بے تواری مرگ اِنت ءُ گھگیری زند اِنت۔ ما انچوش کہ بے تواریں نشتگ ایں ھمروچ مئے پُل گونگیں ورناھاں ریاست چہ گس ءَ پُرّیں واب ءَ پاد کنت ءُ گِرّان کنت ءُ وتی بنجل ءَ بارت دومی روچ ءَ آئی لاش گس ءَ سر کنگ بیت۔
انوگیں جاور کلیں جھان ءِ دیم ءَ پدّر انت کہ بلوچ چنکس ھونی ئیں جاوراں گوں دیم پہ دیم اِنت، ایشی مستریں سوب اولی گلامی ءُ دومی بے توار بوگ ءُ ندارگ ءِ چارگ اِنت۔ کُلّیں بلوچ راج ءَ اے گلامی ءِ بگیری ءَ پاد آیگ لوٹ ایت ءُ زوراک ءِ دیم دارگ لوٹ ایت، ما مزاھمت کن ایں گڑا زندگ مان ایں۔
تھنا مَشکے اِنّا! بلکیں سرجمیں بلوچستان ءَ ورنا ناھک ءَ گار ءُ بیگواہ کنگ بوگ ءَ اَنت، دروگیں میڑ ءَ شھید کنگ بوگ ءَ اَنت، بلے پد ءَ ھم آیانی کھول ءِ مردم ءُ میتگ ءِ مردم پہ آیاں توار چست کنگ ءُ زھرشانی کنگ ءَ اَنت۔ ھمے رنگ ءَ مَشکے ءِ مردماں پہ وتی شھید کنگ بوتگیں برات ءُ کماش، سْیاد آزیزاں توار چست کنگ لوٹ ایت، ریاست ءِ دیم ءَ مھمکی ءَ اوشتگ ءُ گھگیری کنگ لوٹ ایت۔ اگاں بے توار بہ بہ اِت ھمے رنگ ءَ کہ جنگ ءُ کشگ بوگ ءَ انت گڑا آیانی سر ءَ پرز بیت کہ آ توار چست بہ کن اَنت۔ ریاست ءَ وتی جزبگ ءُ توکل ءَ پیش بہ دار اَنت۔
مارا کُلاں یکجاہ بوگ ءُ وتی شھیدانی زگریں ھونانی جست گرگی اِنت چہ ریاست ءَ۔ ءُ بلوچ ءِ بیم ریاست ءِ دل ءَ انچوش جاہ دیگی اِنت کہ داں ابد پاکستان ءَ ھوار آدگہ ریاست ھم بلوچ ءِ سرڈگار ءِ دستیگ کنگ ءَ پچ بہ لرز اَنت۔
