نبشتہ کار: یاسر بلوچ
کتاب!
گْوش اَنت کہ وھدے کتاب دوستیں مردم کتاب ءَ بہ گند اِیت گڑا آئی دل سارت بیت، پمیشکا کتاب مردم ءِ ھما سنگت اِنت کہ آ وتی دوست ءَ مدام نیکیں پنت ءُ سوج دنت۔ ھمے داب ءَ مرچی بلوچ ءِ تہ ءَ کتاب دوستی ءِ ھُب ءُ واھگ گیش بوتگ ءُ شھر ءُ میتگانی تہ ءَ کتابجاہ اڈّ دیگ بہ اَنت ءُ ھمک مردم کتاب ءِ رندگیری ءَ کنگ ءَ اِنت۔ کجام جاہ ءَ کہ کتابجاہ ھست اُود ءَ ھزار ءُ لکّانی کچ ءَ کتاب ایر کنگ بہ اَنت کجام مردم کہ کتابجاہ ءَ روت گڑا اُود ءَ گوں کتاب ءَ دلگوش بیت۔
مئے زندمان!
مئے چاگرد ءِ تہ ءَ کتاب دوستیں مردم سک باز اِنت کہ آ گوں کتاب ءَ نزیکی کنگ لوٹ اَنت، بلے اے مئے بد بھتی اِنت ما گلامیں راجے ءُ گلام ءَ کدی کتاب ءِ نزیک ءَ روگ ءِ موکل دیگ نہ بیت۔ چی ءَ کہ آ گوں کتاب ءَ دوستی کنت گڑا آ وتی ھک ءِ بابت ءَ سرپد بیت، درساں چہ پیش آ وتی راجدپتر ءَ وان اِیت ءُ آ الّم سرپد بیت کہ آئی ءَ وت واجھیں ڈیھے بوتگ آ پہ زور گلام کنگ بوتگ۔
ھمے رنگ ءَ مردم دُرسیں گلامی ءِ سوب ءَ چہ کتاباں سرپد بیت ءُ دربارت پد ءَ آ وتی راج ءِ ٹوھینگ ءَ وتی راج ءِ ورنا ءُ زھگاں وانینگ ءِ جھد ءَ کنت دانکہ آ وتی راج ءَ سرپدی دات بہ کنت کہ ما پہ زور گلام کنگ بوتگ اِیں ءُ مئے زندمان تباہ کنگ بوگ ءَ اِنت۔ پمیشکا مرچی ریاست ءِ نیمگ ءَ بلوچستان ءِ وانگجاہ بنجل جوڑ کنگ بوتگ اَنت، پمیشکا وھد ءِ زوراک بلوچستان ءَ کتاب دودمان ءَ ھلاس کنگ لوٹ اِیت۔ اگاں کسے کتابانی رندگیری ءَ کنت گڑا زوراکی ءِ نشانگ کنگ بیت دانکہ آ ونت مہ کنت۔ آ ھچ ءَ سرپد مہ بیت، آ وتی راج ءَ سرپدی دات مہ کنت، زانشتجاھاں بلوچ نودربر زوراکی ءِ نشانگ کنگ ءُ زور بیگواہ کنگ بوگ ءَ اَنت، آ کُشگ بوگ ءَ اَنت بس ھمے یکیں گپ اِنت کہ پرچا گوں کتاب ءَ دوستی کنت۔
سوگات!
چوش کہ اے بابت ءَ ما کُل ھمے جھد ءَ کن ایں کہ وتی دوستیں سنگت ءُ مردمے ءَ شریں سوگاتے بہ دے ایں ھرکسے وتی وتی نزیکیں سنگتے ءَ وتی تب ءِ سوگاتے دنت، آ چونیں کہ چیزے بہ بیت۔ منی زانت ءِ رد ءَ پہ مردم ءَ چہ کتاب ءَ دیم ءَ شرتریں سوگات ھچ نیست، پرچا کہ کتاب ھما سوگات اِنت کہ آ بنی آدم ءَ زندگ بوگ ءِ سکین ءَ دنت۔ آ بنی آدم ءِ زندمان ءَ رُژناہ کنت۔ من ءَ ھم برات گونگیں سنگتے ءَ سوگاتے داتگ من ھمے سوگات ءِ بابت ءَ گوشگ لوٹاں کہ مرچی من وتی سنگت سرباز وپا ءِ منّت ءَ گرگ لوٹ آں کہ آئی پہ من وتی نبشتگیں کتاب ” جنگولیں پِدا “ سوگات کرتگ۔
من اے زندگی ءِ سپر ءَ گوں باز مردماں گوں ڈیک وارتگ ھر کسے ءَ وتی تب ءَ زانت ءُ زانگ ءِ بابت ءَ سوج داتگ۔ چہ آیاں یک مردمے سنگت سرباز وپا بوتگ کہ من گوں آئی ءَ باز ھوار بوتگ آں ءُ من ءَ منی ماتیں وتن ءُ منی زبان ءِ بابت ءَ دربرگ ءِ سکین داتگ۔
سنگت سرباز وپا کہ بلوچی زبان ءِ شائر ءُ نبشتہ کارے ءَ ھوار یک اھوالکارے ءِ نام ءَ ھم زانگ بیت۔ آ وتی ماتی زبان بلوچی ءَ شائری ءُ نبشتہ کاری ءَ ھوار زرمبش بلوچی ءِ بھرگ ءَ اھوالکاری کنت۔
چوش کہ سنگت سرباز وپا ءَ وتی نبشتگیں کتاب ”جنگولیں پِدا“ کہ پہ من ءَ سوگات کرتگ اے پمّن بے دروریں سوگاتے۔ چر اے سوگات ءَ من سکا باز وش بوت آں کہ چہ اے کتاب ءَ من ءَ یک جنگولیں سرمچارے، راجی جھد کارے ءُ زمین دوستے ءِ زند ءُ اِزم ءُ آئی کردار ءِ بابت ءَ بازیں سرپدی رس ایت ءُ چہ ایشی بازیں چیزے در بر آں۔
بس گُڈّی ءَ من ھمے گْوشگ لوٹ آں کہ تئی مھر سلامت بات اَنت کہ اے راہ ءَ من ءَ وتی ھمراہ کرتگ ءُ پہ ماتی زبان ءِ دربرگ ءَ سکین ءُ دلبڈی داتگ۔ من گوں تو ھواری ءَ کار کنگ ءَ وتی زبان ءَ گیش دربرگ لوٹ آں۔ داں جھان ھست، ھست ءُ ابدمان بات ئِے۔
