نبشتہ کار: یاسر بلوچ
بلوچ ءِ اے آجوئی جنگ ءَ ھزاراں ورنا ءُ کماش بانُکیں ماھلاں دیمونی داتگ کہ اے جنگ ءِ آسر گوں دیمونیاں بیت گوں وتی ھونانی ریچگ ءَ بیت بازیں ورناھاں وتی جند ءَ ھوار وتی سرجمیں زندمان پہ جھد ءَ ندر کرتگ اَنت، جندندری بوتگ اَنت ءُ وتی دیمونی داتگ اِش۔
آجوئی ءِ درور چو درچک ءَ اِنت بزاں کہ داں درچکے ءَ کہ آپ مہ بیت گڑ ءَ آ سبز نہ بیت آ بر نہ دنت، ھمے رنگ ءَ داں ما وت ءَ کربان مہ کن ایں وتی ھوناں مہ ریچیں پہ آجوئی ءَ گڑا ما ھچبر آجو نہ بہ ایں۔
جھان ءِ تہ ءَ چُشیں ھچ ڈیھے نیست کہ آ ابید چہ کربانی ءَ آجو بوتگ آجوئی ءِ جنگ ءَ ھرچ مردم کرت نہ کنت چی ءَ کہ داں آ چہ وتی زھن ءَ تیار نہ اِنت گڑا پہ آئی ءَ اے جنگ ءِ بھر بوگ سک گران اِنت، جنگ بے رھم بیت بنی آدم ءَ چہ آئی دوستگیں مردم ءَ جتا کنت جاھے گُژن ءُ تُن ءُ جاھے ءَ بے گِس کنت، وھدے کہ یک مردمے آجوئی ءِ جنگ ءِ بھر بیت گڑا آئی ءَ پُشت ءَ چارگی نہ اِنت کہ من جنگ باں منی کھول جنگ بیت، چی ءَ کہ آجوئی ءِ جنگ ءَ نسل در نسل تاوان ور اَنت۔ وھدے کسے کہ چہ وتی ساہ ءُ سر ءَ سرگوزیت گڑا آ ھچ وڑ ءَ پُشت کنز نہ بیت۔۔۔
وھدے کہ بنی آدم ءَ گوں زمین ءِ مسکیں ھاک ءَ مھر بوت آ مرگ ءُ زند ءِ سیمسر ءَ نہ اُوشت ایت زند الّم یک روچے ھلاس بیت گڑا چی ءَ کہ اے ھلاس بُوؤکیں چہ زند ءَ مرگ ءَ مڑھاے گوں بہ کن ایں کہ مرگ ءَ پد ھم جھان ءَ زندگ بہ بہ ایں۔
چو کہ بلوچ راجی جھد اِنت کہ پہ بلوچستان ءِ مسکیں ھاک ءَ برجاہ اِنت، اے ھاک پہ ما ماتے اے ھاک ءِ مھر ءَ شیدائیں بازیں زمین دوستاں وتی ساہ ندر کرتگ کہ آیانی دیمونی پہ ما درس اَنت ءُ مئے سر ءَ پرز اِنت ما آیانی راہ ءَ بہ زورین ءُ جھد ءِ بھر بہ بہ ایں۔
زمین ءِ شیدائی ءَ آیاں پہ وتی زمین ءِ رکّینگ ءَ وت ءَ شورہ بستگ ءُ ندر بوتگ اَنت دژمن ءِ تیر ماں وتی جان ءَ سگ اِتگ اَنت وت ءَ چُنڈ چُنڈ کرتگ پہ زمین ءَ بلے وتی دوستیگیں زمین ءِ سر ءَ بدواہ پہ ایمنی نہ اِشتگ۔
زمین شیداھاں چوش کہ زمین رنگیں جند ندری ماھل پنام زِلان، رزوان پنام ھمّل کہ وتی بدن گوں تراکناکیں شورھاں ٹکّر کرت دژمن ءَ انچیں جسکینگے کرت اش کہ داں امروز ھست اِنت کہ دژمن ماھل ءُ رزوان ءِ داتگیں اے بیم ءَ چہ در نہ بیت کہ ماھل ءُ رزوان ءَ گوں وتی ھمراھیں زمین زادگاں پہ دژمن ءَ زمین تنگ آؤرتگ اَت۔
زمین رنگیں ماھل پنام زلان جند ندریں شارُل ءُ سمّل ءِ دزگُھار ءُ یکیں راہ ءِ مساپر ات اَنت، کردانی واھند کہ مدام وتی کردار ءَ سمبھین اَنت ءُ چہ جھان ءَ رو اَنت بلے چہ وتی کرد ءَ وت ءَ زندگ دار اَنت، انچوش کہ جند ندریں شارُل ءُ سمّل ءَ وتی کرد سمبھینت ءُ ابدمان بوت ھمے وڑ ءَ ماھل ءَ ھم وتی کرد جھان ءِ تہ ءَ سمبھینت ءُ ابدمان بوت کہ آ گوں وتی راہ ءِ درکپتگیں ھمسپراں پہ ابدی راجدپتر ءِ تاکاں نمیران اِنت۔
زمین رنگیں ماھل گوں ھمراھاں تئی داتگیں دیمونی پہ آیوکیں پدریچاں درس اَنت کہ وتی راج ءِ پھازداری ءَ چنکس ماھل، شارل ءُ سمّو ءَ وت ءَ شورہ بستگ ءُ ندر کرتگ چنکس سلمان، بادل، دودایاں ھوار درکپتگیں راجی ورناھاں گڈی تیر ءِ سر ءَ وتی نام نبشتگ ءُ وتی زند ھلاس کرتگ
چہ شمئے دیمونیاں آجوئی ءِ جھد گیش زیبدار انت ءُ زمین شمئے سر ءَ پھر بند ایت ءُ گُش ایت کہ من ءَ چہ منی ماھل ءُ چہ منی رزوان ءَ کس پُل اِت نہ کنت بہ گند ات کہ شمئے وڑیں ھزاراں ماھل ءُ ھزاراں رزوان ھمے راہ ءِ مساپر بنت ءُ دژمن ءِ سر ءَ آس گوار اَنت۔
!!!!ماھل شمئے واھگ سرجم بات اَنت بلوچستان آجو بات!!!!
