نِمدی یے پہ مھروانیں منھاج مکتار ءَ

نبشتہ کار: بْرمش بلوچ

دْروت ءُ دْرهباتے لالا!
اُمیت اِنت تو وش ءُ جوڑ ئے، دل ءَ هیالے اَتک کہ پہ تو نِمدی یے نبشتہ بہ کن آں ءُ نِمدی بئیت ترا سر بہ بیت۔ اُستاد! من گوں تو نیاد نہ کُتگ ناں کہ ترا دیستگ، بلے یکّے کہ مھروان ‎ءُ دِلسپا بیت گڑا آئی جھان وت پدّر کنت۔
اُستاد دُگنیا ءِ تہ ءَ هزاراں شائر ءُ گُشنده هست اَنت، بلے منی هیال ءَ منھاج مکتار یک مُھکمیں کارست ئے￷۔پرچا کہ اُستاد تئی جُھد ءُ ھزمت تھنا سوت ءِ اَلھان کنگ نہ اِنت، بلکیں اِے یک زمہ واری یے کہ تو پیلو کنگ ءَ ئے￷-

اُستاد! انسان هما اِنت کہ پہ وت ءُ پہ وتی راج ءَ جیڑ اِیت، پہ وتی آیوکیں باندات ءَ جیڑ اِیت، گڑا اِے چیز ءَ گْوشاں کہ آ کِردے ءِ واهُند اِنت۔ زند کہ هاوند ءَ پہ بنی آدم ءَ بکشاتگ پہ ورگ ءَ وپسگ ءَ اِنّا، زند ءِ تہ ءَ اَنچیں کار کنگی اِنت کہ پد ءَ تئی کارپد اِیر بہ بہ اَنت کہ تو چونیں کِردے ءِ واهُند بوتگ ئے-

اُستاد! مرچی اے گپّ ءَ هرکس سرپد اِنت کہ دُژمن گوں تو چینچو زوراکی کُتگ، چنچو جنجالی ءِ دیمپان بوتگ ئے، گِسانی تہ ءَ آیگ ءُ بیڑ برگ یک بژنی گپّے۔ اُستاد تو هم زان ئے کہ دُژمن ءِ لوٹ همے بوتگ کہ تو تُرس ءِ آماچ بہ بَہ ئے ءُ وتی راجی جھد ءَ یلہ بہ کن ئے، یا کہ تو گوں زر ءُ مال ءَ وپا بہ کن ئے، پرچا کہ تئی جھد ءَ دُژمن پْروش داتگ ءُ نِزور کُتگ-

اُستاد! تئی وڑیں مھروانیں انسان من ءَ باز دوست بیت، تئی وڑیں رهشونانی مھر ءُ دوستی هِجبر مئے دل ءِ تہ ءَ گار نہ بیت، بلکیں روچ پہ روچ ودّان بیت۔
اُستاد! من نبشتہ کارے نہ آں، بلے پہ تئی وڑیں دِلسپا ءُ مھروانیں مردم ءِ واستا ما هما گچینیں لبز ءَ نبشتہ کن ایں-
منی وش لِسانیں اُستاد! مھروانیں اُستاد هست بات ئے، مدام زند ءِ هرچ پِڑ ءَ سوبین بات ئے-

8/11/2024/