بشام ریدگیں کارست ئے

چارمی بھر

نبشتہ کار: سرباز وپا

2013 ءِ گچینکاری ءَ پد شھید اللہ بشک کہ گوں جاہ ء آھو ( جھاؤ) ءِ سنگتاں ھمک وھد ءَ جنگی سپرانی تہ ءَ تچ ءُ تاگ ءَ بیت کجام ھم نیٹورکے ءِ کماندار پہ جنگی سپرے ءَ در بہ کپ اِیت گڑا الّم شھید بشام ءِ ھمراہ کنگ ءِ جھد ءَ کنت۔ چی ءَ کہ آ نہ تھنا تیر جنگ ءَ بلد ءُ ٹیک تیر بیت یا نہ ترسیں سنگتے بیت، گڑا سپرانی تہ ءَ آئی دل وشی ءُ سنگتانی گون ءَ کنور ءُ آدگہ کاراں کمکاری ءَ ھوار کج ءَ ھم راہ یا جاھے ءِ سوج کنگی بہ بیت گڑا آجزیں اللہ بشک مردمانی کِر ءَ روگ ءُ جست گرگ یا دگہ چیزے ءِ لوٹائینگ ءُ مردمانی کار گرگ ءَ ھم سکا بلد بوتگ۔ آئی ءِ سکا مستریں چیز نہ ترسی ءُ جنگی بودناکی بوتگ، ھمک سنگت چہ آئی ءَ دلجم بوتگ کہ بشام نہ ترس ءُ دلجمیں سنگتے۔ ھمے سپرانی میان ءَ داں گریشگ، نوندڑہ، جھل جاھو، گوکو ءُ لکّسر ءَ بہ گِر دانکہ کولواہ ءَ ھم سنگتانی ھمراہ بوتگ ءُ دژمن ءِ گون ءَ مڑگ ءَ بیتگ۔

 ھمے سپر ءُ تگ ءُ تاچانی میان ءَ آ سنگتان ءَ گوش اِیت کہ من ءَ پارٹی ءِ اوتاک ءَ دیم بہ دے اِت من اُود ءِ سنگتان ءَ داں لھتیں روچاں گنُدک کن آں ءُ پد ءَ کایاں۔ گڑا سنگت آئی ءَ گوش اَنت کہ شر اِنت تو برو بی ایل ایپ ءِ اوتاک ءَ سنگتان گندُک کن ئِے ءُ دم کش ئِے۔ اُود ءَ سنگتانی کِر ءَ گپ ءُ دیواناں جنگ ءُ مردمانی گون ءَ سیاست ءُ نزّیکی کنگ ءِ بابت ءَ چیزے در بر ئِے۔ 

شھید بشام جان چوناھیا کُوہ بُن ءِ جاہ منندیں مردمے اَت کہ آئی ءَ کسانی ءَ مدام کوھاں ترّ ءُ گرد کرتگ اَت، وھدے کہ آ پہ لیکھی سنگتانی چارگ ءَ دیم پہ وتی پارٹی ءِ اوتاک ءَ روگ ءَ بیت گوش ئے آئی ءَ چاڑے زور اِیت ءُ آ گیشتر شات ءُ گل بیت۔ بہ کھول شھید بشام جان کہ من اے رندی اوتاک ءَ شتگ آں سک گل بوتگ آں، من ءَ یک ءُ دو روچ گوستگ گڑا من ھمے گمان کرتگ کہ اے تھنا یک کوھی اوتاکے نہ اِنت، بلکیں یک درسگاھے۔ چی ءَ کہ سنگتانی تہ ءَ سیاسی گپ ءُ تران، جست ءُ پرس، کتاب وانگ ءُ وانینگ درس بوتگ اَنت۔  چہ اے چیزانی گندگ ءَ پد منی مُرتگیں اُوست ءَ پد ءَ جھ جتگ کہ اگاں من کسانی ءَ اسکول ءَ ونت نہ کرتگ اَت، گڑا من نوں  وانگ الّم در برت کن آں۔ شپانکیں بشام نوں دست ءِ وھد ءَ زوال بوگ ءَ میل، بس من وتی دل ءَ اے ارادہ مھکم کرتگ گڑا من دلجم بوتگ آں کہ اللہ بشک تئی اے شپانکیں دست یک برے پد ءَ ند چست کرت ءُ نبشتہ کرت کن اَنت۔ گڑا من سنگتانی کِر ءَ یک برے پد ءَ وانگ بندات کرتگ ءُ ھمک بیگاہ ءَ من ءَ سنگتاں وانینتگ۔

ھمے وانگ ءِ سپر ءَ کم چہ کم من ءَ ماھے ءُ نیمے گوستگ گڑا من انچو سما کرتگ کہ من نوں لھتیں نام نبشتہ کرت کن آں ءُ اگاں کتابے پہ ھجی بہ واناں ونت ھم کن آں۔ گڑا من چہ ھما وھد ءَ پد گوں کتاب ءُ کلم ءَ سنگتی بندات کرتگ۔

اے جُست پمیشکا چست بوت کہ من یک برے گوں آئی ءَ ڈیک وارتگ اَت آئی ءَ وتی کاپی ءُ کلم کش اِت اَنت ءُ من ءَ گوش اِیت کہ تو من ءَ لھتیں نام ءُ گپ بہ گوش من آیاں نبشتہ کن آں، تو بہ چار باریں چون بنت آیانی تہ ءَ ردی باز بنت یا کم؟

من گوشت شر اِنت سنگت باریں ترا چکاساں تو وانگ ءَ چون ئے۔ چہ شھید بشام جان ءِ واھش ءِ پد ءَ من آئی ءَ را لھتیں مردم ءُ جاھانی نام گوشان کرت ءُ آئی نبشتہ کناں کرت اَنت، گڑا وتی نبشتگیں لبز من ءَ پیش داشت اَنت ءُ من چار اِت کہ آئی ردی کم اِت اَنت۔ کم چہ کم 2014 ءُ 2015 ءَ پد آ کجام وھد ءَ کہ سپرے ءَ در کپتگ گڑا آئی کلم ءُ کاپی الّم گوں بوتگ، برے برے آئی ءَ کتاب ھم گوں بوتگ۔ وھدے کہ من گڈسر ءَ آئی ءَ وانگ ءِ بابت ءَ جست کرت ءُ بازیں لبز گْوشت، گڑا آئی ھمے منی گوشتگیں لبز شوک نبشتہ کرت اَنت۔ من ءَ چہ آئی ءَ انچو گمان بوگ ءَ اَت کہ آ نوں بلوچی زبان ءَ نبشتہ ءُ ٹیٹ ونت کنت، اگاں وتی شئیر یا دگہ چیزے نبیسگ بہ لوٹ اِیت گڑا پہ دلجمی نبشتہ ھم کرت کنت۔

من نہ زاناں اے گپ شھید ءَ پہ دل گوشت یا مزاک، آ گوش اِیت کہ من یک برے گس ءَ شتگ آں من ءَ کتابے گوں بوتگ گڑا منی پس ءَ گوشتگ کہ اللہ بشک اے کتاب ءَ تو چون کن ئے؟ من گوشتگ کہ ابّا من اے کتاب ءَ وان آں، آئی ءَ منی سر ءَ کند اِتگ ءُ گوشتگ کہ آ وھد ءَ ترا وانگی بوتگ تو پس چارینتگ، نوں تو چون وانگ زان ئے؟ گوش اِیت کہ منی پس ءَ منی وانگ ءِ سر ءَ بیسہ بوگ ءَ نہ اِنت اللہ بشک نوں وانگ دربرتگ ءُ زانت۔ ھاھاھاھاھا۔

آئی ءَ پہ وتی پنّام ءَ آجز ھمے وھد ءَ زرت کہ آئی شائری کنگ بندات کرتگ اَت۔ کم چہ کم آئی ءَ بیست ءِ کساس ءَ شئیر نبشتہ کرتگ اَت۔ آئی درسیں شائری یک کاپے ءِ تہ ءَ نبشتہ اِت اَنت ءُ اے کاپی مدام آئی ءِ جند ءَ گون اَت۔ 

ھمے روچ ءَ کہ آ شھید بوت، گڑا آئی درسیں شائری دژمن ءِ دست ءَ کپتگ اَنت ءُ چی ءَ کہ آ وھد ءَ مئے دمگ ءَ نیٹ نیست اَت ءُ مئے سنگت چہ رسانکدر ءَ دور اِت اَنت۔

ھو! راستے کہ آئی ءِ درسیں شئیر شُت اَنت، بلے آئی کوھیں کرد پہ مدامی مئے دیدگانی دیم ءَ مِکّ اِنت ءُ آئی آشوبی لیکہ مئے توکل ءُ دلبڈی اِنت۔ ھمک وھد ءَ مئے رھشونی ءَ کنت ءُ کنگ ءَ اِنت۔    روان اِنت۔۔۔