دومی بھر:
نبشتہ کار: سرباز وپا
گوش اَنت کہ مردم پہ ستک دل چونیں ھم واھشے دل ءَ بدار اِیت، گڑا الّم ءَ سوبین بیت۔ ھمے پیم ءَ وھدیکہ شھید اللہ بشک آجز پنام ء بشام آجوئی جھد ءِ دُرستیں درد ءُ جنجالانی سرپد بوگ ءَ پد آئی ءَ گلزمین ءِ اشک بے چاڑ کنت ءُ آ ھمک دمان ءَ گوں ستک دل ھمے جیڑگ ءَ بیت کہ من کدی یک راجی سرمچنڈے بہ باں۔ آ وھد ءَ آجوئی لوٹوکیں سرمچنڈانی جند چیر ءُ بس آیانی بامردیں کار پدّر اَت، بس لھتیں نامی ئیں مردم زانگ بوتگ اَنت۔ ھمک سرمچاران ءَ چوش کس ءَ نہ زانتگ اَت کے کے سرمچار اَنت، ھمک مردم ءِ پہ آیانی کِر ءَ سر بوگ ءُ جھد ءَ بزور زورگ ءَ سکا بلاھیں جھد ءُ جست ءُ پرس درکار اَت۔
بلے! شھید بشام جان ءِ جھد برجاہ بیت کہ من ءَ داں آجوئی لوٹوکیں سرمچنڈاں سر بوگ ءُ پہ ماتیں سرڈگار ءِ موکگ ءَ سرمچنڈانی لڑ ءَ ھوار بوگی ءُ چیردستیں راج ءِ دْرپشوکیں باندات ءِ واستا جھد کنگی اِنت۔ ھمے ھُبّ ءُ واھگ، ھمے مھر بشام ءَ باتِن ءَ مُھکم ءُ وتی پولگ ءَ درکپ اِیت داں آپسرے ءَ سر بیت ءُ راجی جھد ءِ مُھکم ءُ تمردیں سرمچنڈے بیت۔ پمیشکا مرچی منی اے نِزوریں ند لاچار اِنت کہ بشامیں اللہ بشک ءِ کِرد ءِ باروا وتی دوئیں دانک ءُ چم دیستیں ندارگاں لبزانی دْروشم ءَ بہ کمائیت۔
2012 ءَ ھم جاہ ءِ آھو ( جھاؤ ) ءَ آجوئی لوٹوکیں سرمچنڈ باز بوتگ اَنت، بلے شھید بشام جان گوں آیاں درستی نہ بوتگ پمیشکا آ دیم پہ مشکے ءَ وتی سیادانی نیمگ ءَ روت۔ آ وھدے مشکے ءَ شھید کماندار رھمت پنّام ء ھاکم ءِ کِر ءَ سر بیت ءُ آئی ءَ گوش اِیت کہ من ترا زاناں تو سرمچارے، بلے من ءَ دز بہ گر من ھم راجی سرمچارے بوگ لوٹ آں۔
گڑا شھیدیں رھمت بشامیں اللہ بشک ءَ باز مِنّت کنت ءُ گوش اِیت کہ: ”تو انوں واتر وتی گِس ءَ برو کمیں وھد ءَ سبر کن ءُ وتی دل ءَ شر بہ جیڑ ءُ پد ءَ بیا۔“ گڑا آجزیں بشام گوش اِیت: ”من نوں واتر انچو گس ءَ نہ رواں یک برے وتی کول ءَ پیلو کن آں ءُ سرمچارے باں، گڑا پد ءَ رواں۔“
راجی جنگ ءَ بلد ءُ بی ایل ایپ ءِ سوھوئیں بالاد واجہ رھمت پنام ء ھاکم بشامیں اللہ بشک ءِ مھکم ارداھی ءُ وتن شیدائی ءَ گند اِیت ءُ گڑا گوش اِیت: ”شر اِنت پُل! من ترا وت کوہ ءَ دیم دے آں۔“ آجزیں اللہ بشک چہ اے وشیں ھال ءِ اِش کنگ ءَ سکا گل بیت۔ آ اولی رند ءَ کوہ ءَ روت گڑا داں شش ماہ ءَ بی ایل ایپ ءِ اوتاک ءَ نند اِیت۔ آ اوتاک ءَ سکا دست سُبک ءُ ھر کار ءَ گوں ایمانداری ءُ شریں وڑے ءَ کنت۔ دل وش ءُ مھروانیں سنگتے بیت۔ اُود ءَ سنگتانی بیسہ ءَ کٹ اِیت، ھمک سنگت ھمے گوش اِیت کہ آ سپراں منی گون ءَ ھمراہ بہ بیت۔
وھدیکہ 2013 ءَ زورگریں ریاست ءِ وتگڑیں گچینکاری نزیک بیت گڑا اے وھد ءَ کوھانی بازیں سنگت پہ گچینکاری ءِ دارگ ءَ شھر ءُ کوچگاں دیم دیگ بنت دانکہ لگوریں پوج ءَ نزور بہ کن اِنت ءُ گچینکاری ءَ بدار اَنت۔ گڑا شھید بشام جان ھم کوچگ ءَ دیم دیگ۔
یک نیٹورکے ءِ کماندار شھید اللہ بشک ءَ ھال کنت کہ جاہ ء آھو تئی ھند ءُ دمگ اِنت گڑا اُود ءَ تو دُرستیں راہ ءُ رھبنداں زان ئے، اگاں زان ئے گڑا ما ھما نیمگ ءَ رواِیں ءُ پاکستانی پوج ءُ آئی گچینکاری ءَ بے سوب کن اِیں۔ آ گوش اِیت: ”ھو! من سرجمیں جاہ ء آھو ءِ کور ءُ شیپ، راہ ءُ راھبنداں مہ زان آں بلے وتی نزیکیں ھندانی راہ ءُ دراں درساں شر زان آں۔“ گڑا بلوچ راجی کنُگر دیم پہ جاہ ء آھو ءِ کوچگ ءُ دمگ ءَ ایر کپ اَنت۔
2013 ءِ گچینکاری ءِ وھد ءَ سرجمیں جاہ ءِ مردماں لڈ ءُ بار کرتگ اَت کہ لھتیں مردم ھب چوکی، بیلہ، کراچی ءُ آدگہ جاھاں شتگ اَت، بلے گیشتر مھلوک گوں وتی زھگ ءُ مردماں کوھانی نیمگ ءَ در کپتگ اَت۔ بلوچ راجی کُنگراں وت ءَ دمگ ءِ تہ ءَ داشتگ اَت، میتگانی ھیالداری ءَ کنگ ءُ دژمن ءِ ترّ ءُ گرداں چارگ ءَ اِت اَنت۔ سرمچنڈ سھی کنگ بنت کہ جاہ ء آھو ءَ یک پولنگ اسٹیشنے کورک ءَ اِنت ءُ چہ ھندی مسترانی ھمے کلوہ کنگ بوتگ کہ کِر ءُ کشانی نزیکیں مردم پہ ووٹ ءَ کورک ءَ بیا اِت۔
جاہ ء آھو ءَ آدگہ راجی سرمچنڈ شندی، واجہ ءِ باگ ءُ ھمے جھلی دمگاں گچنکاری جاہ ءُ پوج ءِ کیمپ ءُ چوکیانی سر ءَ اُرش کنگ ءَ بنت گڑا شھید اللہ بشک گوں وتی ھمرائیں سنگتاں وتی گسانی نزیک ءَ کَلّیں پری دگ ءِ سر ءَ سنگر گر اَنت ءُ نند اَنت۔ آ زان اَنت کہ پاکستانی پوج مرچی یا باندا الم کئیت ءُ کورک ءَ روت۔ گڑا آ چہ دگ ءَ باز نزیک بنت کم چہ کم دو سد کدم ءَ سنگر گر اَنت ءُ نند اَنت۔ چہ گچینکاری ءَ یک روچے پیش پوج ءِ کاروانے چہ شندی ءَ در کپ اِیت ءُ دیم پہ کورک ءَ روگ ءَ بیت کہ ما ساری ءَ رو ایں ءُ پولنگ اسٹیشن ءِ پھازداری ءَ کن ایں۔ آ چوش نہ زان اَنت کہ راجی کُنگراں پیسر ءَ سنگر گپتگ ءُ راہ ءِ سر ءَ نشتگ اَنت۔
وھدے کہ آ راجی سرمچنڈانی سنگرانی کِر ءَ سر بنت گڑا راجی بامرد آیانی سر ءَ اُرش کن اَنت۔ پوج ءِ دو گاڑی ترندیں اُرش ءِ میان ءَ کپ اِیت کم چہ کم دُژمن ءِ دہ ءَ گیش کارمند مِر اِیت ءُ سک باز ٹپّی بیت۔ ھمے اُرش ءَ پاکستان ءِ پوج ءَ وتی سروگانے ءَ ھوار دو کارمندانی مرگ ءُ سے کارمندانی ٹپّی بوگ ءِ گپ منّ اِتگ اَت۔
ھمے اُرش ءَ پد پاکستانی پوج ءِ ھیلی کاپٹر کاینت ءُ وتی مرتگیں کارمندانی لاش ءُ ٹپّی بوتگیں کارمنداں بر اَنت۔ ھمے اُرش ءَ پد پاکستانی پوج واتری ءِ وھد ءَ شھید اللہ بشک ءِ پس ءِ دانانی اَمبار ءَ گوں داناں ماندار اِیت۔ شھید اللہ بشک وتی امبار ءِ ماندارگ ءِ دوتاں گوں وتی چماں گند اِیت آ زانت کہ اے مئے ڈگارانی نزیکیں امبار اِنت کہ دُژمن ءَ مانداشتگ۔ آ گوش اِیت کہ: ”ھدا ءِ شکر اِنت کہ آئی ءَ مئے سنگتانی سر ءِ ھیر کرتگ، من پہ اے وڑیں مال ءُ مڈّی ءَ کدی پریشاں نہ باں۔“
لگوریں دُژمن اے گپ ءَ زانگ ءَ نہ اَت کہ راجی سرمچنڈ پہ گس ءُ مڈّیانی تاوان دیگ یا کھول ءِ مردمانی آوار جَنَگ یا شھید کنگ ءَ نزور نہ بنت، بلکیں گیشتر مھکم بنت۔ بہ گندے کِر ءُ کشانی مردم پہ اے گپ ءَ رنجیتگ اِت اَنت کہ دُژمن ءِ نیمگ ءَ شھید بشام جان ءِ پس سازگر یاکوب ءَ بلاھیں تاوانے بوتگ، بلے شھید ءِ توکل چو کوہ ءَ برز اَت۔ چی ءَ کہ آ اے گپ ءَ شر سرپد اَت کہ اے آجوئی جنگ ءِ میان ءَ راجی سرمچنڈ گوں ھر پیمیں سکّی ءَ دیم پہ دیم بیت، ڈگارانی یک سالے ءِ دانانی ماندارگ انچوکیں مزنیں گپّے نہ اِنت۔
اے گپّ راستے یک مردمے پہ چونیں کارے ءَ گیش جپاکشّی بہ کنت پد ءَ ھما چیز مردم ءَ گیش دوست بیت، گڑا شھید بشام جان ھمے پیم ءَ بیت۔ آئی ءِ اِشک گوں ماتیں سرڈگار ءَ انچو مھکم اَت کہ آ روچ پہ روچ گیشتر سوھو ءُ شیوار بْوان اَت۔ چہ ھمے سپر ءُ کار ءَ پد جاہ ء آھو ءِ لس مردم ءُ ھمک سنگت آئی ءَ زانگ ءَ اَت کہ اللہ بشک آجز یک راجی سرمچنڈے۔
روان اِنت۔۔۔۔۔۔
