نبشتہ کار: سرباز وپاؔ
بلوچستان ءِ دلبند ءَ چونیں ھم بلوچے ءِ گس ءَ یک زھگے ودی بہ بیت ءُ وتی سما ءِ اُمر ءَ بئیت، گڑا آ اے گپ ءَ الم مار اِیت کہ من یک گلامے آں۔ چی ءَ کہ آ گند اِیت اے سرڈگار ءِ سر ءَ زوریں بیگواھی ءُ ژانگولیں لاشانی دزکپگ برجاہ اِنت۔ بلوچستان ءِ ھمک کُنڈ ءَ، ھمک گِدان ءَ بس وائی ءُ زاری ءِ توار گُوشاں کپ اِیت۔
وھدیکہ مردمے ءِ تہ ءَ گلامی ءِ مارشت بوت گڑا آ ھِچ رنگ ءَ بے توار بوت نہ کنت، وڑے نا وڑے ءَ پہ گلامی ءِ بگیری ءُ پہ ھک ءُ راستی ءَ جھد کنگ ءِ کوشست ءَ کنت۔ چی ءَ کہ باسمائیں مردم ھمے مار اَنت کہ مئے زندمان گوں گھگیری ءَ بندوک اِنت ءُ اے گھگیری مارا وھد ءِ مُجانی تہ ءَ گار بوگ ءَ نیل اِیت۔ ھو! اے گپ راستے کہ گھگیری جھدکار ءَ زندگ دار ایت ءُ آئی ءَ یک بے دروریں پجّارے ءِ واھند کنت۔
ھمے گلامی ءِ مارشت ءُ گھگیری ءَ زیشان زھیر ءَ زندگ داشتگ ءُ یک نامے ءِ واھُند کرتگ۔ زیشان زھیر وت ھم ھمے زوریں بیگواھی ءِ دردانی آس ءَ سُتکگ گڑا آئی ءَ زانتگ اَت کہ اے چنچو گرانیں دردے، گڑا آئی پہ وتی پس ءِ آجوئی ءَ توار چست کنگ ءِ ھواری ءَ پہ ھمک زور بیگواھیں مردمانی کھول ءِ توار جوڑ بوگ ءِ جھد کرتگ۔
من ھم زیشان زھیر چہ آئی جھد ءِ سوب ءَ زانتگ اَت کہ اے ورنا زور بیگواھیں زھیر اھمد ءِ بچّ اِنت کہ آ انگت بیگواہ اِنت۔ آئی پس پاکستانی پوج ءَ 13 اپریل 2015 ءَ بیگواہ کرتگ۔ وھدے کہ من چاگردی رسانکدر ءَ آئی پیسبک آئی ڈی دیست، گڑا من آئی ءَ را ریکوسٹے دات آئی ءَ منی ریکوسٹ گپت ءُ منی گون ءَ پیسبک ءَ سنگت اَت۔
آ ھمک وھد ءَ پیسبک ءَ وتی کھول ءِ درد ءُ رنجاں ھوار آدگہ زور بیگواھیں مردمانی کھولانی رنجاں درشان کنگ ءَ اَت۔ گوں ھمے دردناکیں پوسٹاں ھوار آئی ءَ وتی پیسبک ءِ بائیو ءَ یک دردناکیں لبزے نبشتگ اَت، ”گلامے آں۔“
زیشان زھیر گوں وتی گْوھاراں مدام پہ وتی پس ءِ آجوئی ءَ جھد کنگ ءَ اِت، بلے ھمے گلامی ءِ سوب اَت چہ اِنساپ ءِ جاہ ءَ آ دژمن ءِ شلسریں تیرانی آماچ بوت ءُ پہ مدامی ابدمان بوت۔ اے ابدمانی ءِ کسّہ راجدپتر ءُ راج ءِ کلاتیں دل ءَ پہ دائمی چیدگ بیت، چی ءَ کہ پہ ایردستیں راج ءَ جھد کنوکیں بالاد کدی شموشگ ءُ بے ھیال کنگ نہ بہ اَنت۔
کسان بالادیں زیشان زھیر چہ ھمے بالاداں یکّے کہ آئی سینگ گوں گونڈلیں تیراں دوچگ بوتگ، بلے نمیرانی ءِ سیمسر ءَ مدام میلانک ءُ راجی اُگبالانی پدجَنگ ءَ گھگیری کنت۔ پہ آئی کھول ءَ اے راستے کہ دردناکیں ساھتے، بلے کے گْوش اِیت کہ زیشان مئے میان ءَ ساڑی نہ اِنت؟ کے گْوش اِیت آ پَنجگُور ءَ ماں چارراہ ءِ سر ءَ اوگام جَنگ ءَ نہ اِنت؟ کے گْوش اِیت آ مھکمیں توارے نہ اِنت؟ پمیشکا من گْوش آں کہ مھکمیں توار مرگ ءِ امبازگ ءَ پد گیش جکس اَنت ءُ زْرمبشتے جوڑ بہ اَنت۔
