نوائیں درمان بلوچے

نبشتہ کار: سرباز وپاؔ 

29 مئی ءِ مگرب ءَ تھاری ءَ مانپوشتگ اَت، من چہ وتی لپٹاپ ءَ استاد منھاج مکتار ءِ شیرکنیں توار ءَ سنگت یونس کلانچی ءِ پربند ( اے نہ اِنت الّم کہ تیر ءُ تیرکمانے گوں بہ بیت ) ءَ گوش دارگ ءَ اِت آں ءُ چہ کوٹی ءِ دریگ ءَ ڈن ءِ لیٹ ءُ استالاں چارگ ءَ اِت آں۔ من دل ءَ ھمے گوشت کہ نوں داں بیست دمان یا نیم ادارے ءَ موبائل ءَ دست نہ جنان ءُ کمو وتی جند ءَ گوں ھاوند ءِ بکشاتگیں زیبائیاں مُلمہ بہ کن آں۔

اے وھد ءَ موبائل منی دیم ءَ ایر اَت ءُ نوٹیپکیشنانی توار اَت، بلے من موبائل ءَ دست جنگ ءَ نہ اِت آں۔ ھمے دمان ءَ من ءَ کسے ءَ مسکالے دات ءُ منی موبائل ءِ اسکرین ءِ لائٹ روک بوت، من دیست کہ واجہ ماسٹر شھداد ءِ وائسے اتکگ۔ گڑا من زوت زوت ءَ موبائل زرت ءُ واجہ ءِ وائس گوش داشت۔

آ گوشگ ءَ اَت کہ ”وپا! منی اِش کنگ ءَ درمان آوار جنگ بوتگ ءُ منی ھال دیوکیں مردم پکائیں مردمے، بلے تو ھم انگت ءَ چست ءُ پرس بہ کن ءُ پد ءَ چہ زرمبش ءِ نیمگ ءَ ھالے شنگ کن۔“

من گوشت شر! الّم ھالے شنگ کن آں، بلے اے نوائیں درمان ءِ اولی بر نہ اِنت کہ زوراکیانی آماچ اِنت، چہ ایشی ءَ پیش ھم باز براں برگ ءُ آزار دیگ بوتگ۔ گڑا من ھم دگہ دو سے سنگتان ءَ میسج کرت۔

بلے ھال پکا اَت کہ آ کوھڑو چہ پاکستانی پوج ءِ کیمپ ءَ درکپتگ ءُ دیم پہ وتی گسانی نیمگ ءَ چھبی ءَ روگ ءَ بوتگ کہ چہ کوھڑو ءِ میتگ ءِ نزیک ءَ آوار جنگ بوتگ۔

من زوت زوت اے ھال شنگ کرت، بلے منی دل ءَ وھمے نشتگ اَت کہ اے ناشریں پوج درمان ءَ شھید کنت۔ چی ءَ کہ اے ھمے وھد اَت، ھمے یکیں ھپتگ ءَ تھنا چہ آواران دمگ ءَ پاکستانی پوج ءَ ھشت مردم شھید کرتگ اَت۔ اے شپ ءَ من داں دیر ءَ درمان ءِ ترانگ ءَ کپتگ اِت آں، چی ءَ کہ منی ءُ درمان ءِ میتگ نزیک اِت اَنت۔ من درمان دیستگ اَت ءُ چہ آئی سادگ تبی ءُ ایمانداری ءَ ھم سرپد اِت آں۔

من کہ وھدے سھب ءَ چہ واب ءَ پاد اتک آں ءُ چہ چاہ ءِ ورگ ءَ پد وتی موبائل چالو کرت داں یک ءُ دو مردم ءَ میسج کرتگ اَت کہ درمان ءِ لاش چہ کوھڑو ءَ دست کپتگ۔ اے ھبر ءِ اِش کنگ ءَ من سک دلپدرد بوت آں کہ درمان یک سادگ تبیں ھمبلے اَت ءُ بلوچ راجی جنز ءِ دوزواھے اَت۔

بلے! گپ ایش اِنت کہ درمان بلوچ ءِ نمیرانی ءَ مئے ھند ءِ بازیں مردمان ءَ بے کساس تکانسر کرتگ اَت۔ چہ آئی نمیرانی ءَ پد باز مردم ءَ کہ من ءَ ھال کرتگ ءُ ھمے یکیں گپ بوتگ کہ اے نوائیں درمان ھچ نہ کرتگ، بلے ناھک ءَ شھید کنگ بوت۔ اے بابت ءَ منی گپ ھمیش اِنت کہ اے نوائیں درمان پہ بلوچ راج ءُ راجی جنز ءَ چے کرتگ یا نہ کرتگ، اے گپ ءَ آئی جند ءُ دومی راجی جنز سرپد اِنت کہ آ کئے بوتگ۔ چی ءَ کہ راجی جنز ھمک مردم ءِ شری ءُ ناشریاں وتی اندر ءَ نکش کنت۔

شھید درمان ءِ بابت ءَ من انوں تھنا ھمے گپ ءَ گوشت کن آں کہ آئی شھید استاد الی جان ءِ دیوان، شھید سابر پنام ءِ یاگی جان ءِ کندگ ءُ مزاک، کسانسالیں شھید مجاھد جان ءُ شھید ناجد جان ءِ ٹھک، شھید پدائی جمال شاد پنام ء مھروان کمبر، شھید کمار جان، شھید نوربکش بالاچ جان ءِ پنت ءُ سکین، شھید کماندار اللہ بکش آجز پنام ءِ بشام جان، شھیدگلشیر بلوچ، شھید لال بکش شمبے، شھید داد جان، شھید سلیم جان ءُ شھید شھباز جان ءِ نیمگ ءَ لگوریں دژمن ءِ سر ءَ گورتگیں تیرانی توار اش کرتگ اَنت۔

28 اکتوبر داں 30 اکتوبر 2017 ءَ کوھڑو ءَ زورگریں پاکستانی پوج ءِ دست ءَ کوھڑو میتگ ءَ جنین ءُ زھگانی یکشل ءَ لٹ دیگ ءُ زاہ ءُ بد گوشگ، ماسٹر نورجان، سالونکیں نواز، تالب جان، تاج مھمد، گلام جان، کماشیں دوست مھمد، کماشیں چودرھی الاھی بکش، مھمد اُمر ءُ مولابکش ءِ تیر سپتیں لاش دیستگ اَنت۔

آئی ءَ شھیدانی جنوزام ءُ چورہ گوں بزگی ءُ زور بیگواھیں مردمانی ماس، گْوھار، زھگ ءُ لوگبانک ائید ءُ وشیانی ساھت ءَ ارس شلینگ ءَ دیستگ اَنت گڑا آئی دل ءَ نہ منّ اتگ کہ آ زوراکیں واجہ ءِ دیم ءَ سر جھل بہ کنت ءُ پہ آیانی ھُکم ءِ پد ءَ وتی راج ءِ دلاری ءَ بہ کنت ءُ درآمدیں پوج ءَ بزور ایت ءُ بْیار ایت وتی بلوچانی گس ءَ مکھیں ماس ءُ بانکیں گْوھارانی گُدانی پٹگ ءَ بہ پرمائیت۔

من سدکاں کہ اے نوائیں درمان ءِ زبان ءِ گڈی دانک ھمے بیت ”جی نہ واجہ! من چہ شمئے پرمان ءِ رد ءَ وتی راج ءِ دلاری ءَ کرت نہ کن آں۔ من بلوچے آں، من بلوچ بوگ ءُ زندگی کنگ لوٹ آں۔“ گڑا پمیشکا آ لگوری دژمن ءِ کِر ءَ دگہ ھچ راہ پشت نہ کپ ایت، آ بس وتی ھمے شلسریں تیرانی دیم ءَ نوائیں درمان ءِ سینگ ءَ دار اِیت ءُ تیرگواری کنت۔

ماتیں سرڈگار ءِ ھما جاہ ءَ کہ نوائیں درمان ءِ ھونانی ترمپ کپتگ اَنت گڑا آ جاہ ھمے گوش ایت ”اَے بلوچستان! تو گواہ ببو کہ نوائیں درمان بلوچے ءُ گوں بلوچی شان ءَ مرتگ۔“