نبشتہ کار: سرباز وپاؔ
پنچمی ءُ گڈی بھر
چوناھیا وتکشی ءُ پدائی گندگ ءَ یک وڑ اَنت ، بلے ایشانی میان ءَ یک سکا بلاھیں پرکے ھست۔ وتکشی مردم ھما وھد ءَ کنت کہ سکا بلاھیں رنجے ءِ آماچ بہ بیت ءُ پہ جیڑہ ءِ گیش ءُ گیوار کنگ ءَ آئی ءِ کِر ءَ ھچ راہ ءُ در پشت مہ کپ اِیت ءُ مردم چہ وتی جند ءَ بے اوست بہ بیت ءُ ھما گرانیں رنج ءَ اوپار کرت مہ کنت گڑا آ بس وتی جند ءَ تاوان دنت۔
بلے پدائی اُرش چو نہ اِنت ، چی ءَ کہ پدائی اُرش چہ جنگے ءِ پژدر ءَ پہ سرڈگار ءِ پھریزگ ءُ دژمن ءِ دیم ءِ دارگ ءَکنگ بیت۔ جنگ ھما زوراکیں چیز اِنت کہ آئی لوٹ تھنا کشگ ءُ مرگ اِنت۔ وھدے کہ مردم ءَ وتی ساہ ءُ سر ءِ ببا دیگ ءِ سوڑگ کرت گڑا آ بس پہ وتی جنگ ءِ باج برگ ءَ جتائیں رپک ءُ ھنر ساز اِیت۔ ھمے جنگی لوٹانی تہ ءَ پدائی ھم یک بھرے ، بلے آ چہ سکا مزنیں اشک ، ایمانداری ءُ زانتے ءَ پد سوڑگ زورگ بیت۔
اگاں مردم پدائی اُرشانی بارو ءَ پٹ ءُ پول کنت ءُ چار اِیت گیشتر پدائی اُرش پہ مسکیں سرڈگارانی دیمپانی ءَ بوتگ اَنت۔ جھان ءِ تہ ءَ چل ءَ گیش ڈیھانی بامرداں پہ وتی سرڈگارانی رکینگ ءَ پدائی اُرش کرتگ۔
اے درگت ءَ بازیں مردمانی ھیال ھمیش اِنت کہ ھمے ورنا پدائی اُرش ءَ چک ءُ پد نہ بہ اَنت گڑا بائد اِنت کہ اے دژمن ءِ بنجلانی سر ءَ اُرش بہ کن اَنت ءُ بنجلاں دستیگ بہ کن اَنت دانکہ دژمن ءَ بہ گلین اَنت۔ اے درگت ءَ مردم بہ جیڑ اِیت کہ تھنا پہ بنجلانی دستیگ کنگ ءَ دُژمن نزور بیت ءُ ڈیھ ءَ یل کنت؟ ھچبر نزور نہ بیت ، چی ءَ کہ آ پہ تئی اے شوربندی ءِ نزور کنگ ءَ دگہ یک انچیں شوربندی یے ٹاھین اِیت ءُ تئی جنگول ءِ دیم ءَ دار اِیت۔ منی گپ ءِ مراد اِیش اِنت کہ دژمن ھمک وھد ءَ یکیں شوربندی ءَ سوبین بوگ ءَ نہ ھل اِیت ءُ پہ دژمن ءِ نزور کنگ ءَ جتائیں ھنر سازگی اِنت۔
گوش اَنت کہ پہ نزوریں راجاں زورگپتیں ریاستانی ھلاس کنگ ءَ تھنا چیر جنگی کنگ لوٹ اِیت ءُ آ وتی دژمن ءَ چہ چیرجنگی ءِ رپکاں سسائی پارست ءَ نزور کنت۔
اگاں نزوریں راج چیرجنگی ءَ مڑگ لوٹ اِیت گڑا آئی رپک سکا باز اَنت۔ گوں اسنائپر ءَ آئی بنجل ءُ پانگسانی پھازدارانی نشانگ کنگ ، لشکر ءِ کارواناں گوں بمباں ( میناں) نشانگ کنگ ، بنجلانی دستیگ کنگ ، دگانی سر ءَ آئی روکیں گاڑیانی اُرش کنگ ءُ سلاھانی برگ۔ شھرانی تہ ءَ چاراھاں گوں دستی بمب ءُ وتاس ءَ دژمنیں لشکر ءُ آئی چریکانی نشانگ کنگ۔ چہ ایشاں ابید چیرجنگی ءَ دگہ ھم بازیں بھر ھست ءُ دژمن ءَ ایمن بوگ ءَ نہ ھل اَنت۔ اگاں دژمن ءَ نزور کنگ لوٹ ئے گڑا جنگ ءِ درسیں بھرگاں تْرند بہ کن کہ آ ھمینچو سسائی نادْراہ بہ بیت آئی سر پر مہ بیت کہ نوکیں کاروائی ءَ من کجام داب ءَ نشانگ کنگ باں۔
گڑا پدائی اُرش ھم ھمے وڑ ءَ چیرجنگی ءِ بھرے کہ آئی ءَ سکا سانمند کنت ، چی ءَ کہ دژمن ءِ مزن مزنیں سروگان گوں وتی جن ءُ زھگاں کینٹانی باھوٹ اَنت کسان کسانیں بنجل یا کہ لشکرکشیاں وتی میجر ءُ کرنلاں دیم دئے اَنت۔ وھدے کہ تو آئی بنجلانی تہ ءَ پدائی اُرش کن ئے ءُ ایمن بوگ ءَ نہ ھل ئے یا آئی دری باپاری بزاں آئی گچینیں مھماناں دگانی سر ءَ بازیں پھازدارانی میان ءَ گوں پدائی اُرش ءَ نشانگ کن ئے اے ھال جھان ءَ شنگ اِیت ءُ جھان ءِ باپار گوں آئی ءَ کار ءُ بار ءَ ترس اَنت ءُ گڑا آئی سروگان گوں بنجلاں ھوار ھچ جاہ ءَ ایمن بوت مہ کن اَنت گڑا پہ تچگ ءَ لاچار بیت۔
چوش کہ شما منی اے نبشتانک ءِ پیسر ءَ چار بھر ونتگ ، گڑا الم زان اِت کہ شھید پدائی جمال شاد پنام ء کمبر مھروان منی چینچو نزیکیں سنگتے بوتگ۔ من وتی وس ءَ شھید ءِ کسہ شمئے دیم ءَ آؤرتگ۔ آ چار ءُ پنچ سال ءَ نودربر سیاست ءِ بھر بوتگ ءُ سکا جوانیں کردے پیلو کرتگ ئے۔ چہ سیاسی سپر ءَ ابید داں شش ءُ ھپت سال ءَ سلاہ بندیں جھد ءِ بھر بوتگ ، آئی چہ زانشتجاہ ءَ گریجویشن کنگ ءَ ابید آ یک کتاب دیوانگے اَت ءُ مدام وانگ ءُ پٹ ءُ پول کنگ ءَ اَت۔ شھید جمال شاد پہ پل ءُ جگر ءَ رد کپوکیں ھمبلے نہ اَت ، آئی زبان ءَ مدام جست اَت چون ءُ پرچا؟ چی ءَ کہ آ مدام زانت دربرگ ءِ جھد ءَ اَت ، جنگ ءُ سیاست ءَ دوئیناں شیواریں ھمبلے اَت۔
آئی پدائی کنگ گوں وتی سرڈگار ءُ کاروان ءَ ایمانداری ءِ چیدگ اِنت ، اگاں اے وڑیں شیوار ءُ ایمانداریں ھمبلے چہ پدائی اُرش ءَ ابید کجام ھم تک ءَ وتی زند ءَ کار کنگ بہ لوٹ اِیت سکا باز کرت کنت۔ اگاں آئی چو منی وڑیں نزوریں مردمے ءِ وڑ ءَ بہ لوٹ اِت اَیں پہ راجی جز ءُ شھیداں چار لبز ھم نبشتہ کرت کرتگ اَت ، یا ڈنی ملکے ءَ بہ شت اِیں ءُ سیاست کنگ بہ لوٹ ات اَیں ھم آئی کرت کرتگ اَت۔ چر ایشاں ابید آئی جنگی اوتاک بہ سمبال اِتیں یا جنگی نیٹورکے ءِ کمانی ھم بہ کرتیں آئی ءَ کرتگ اَت۔ اے وڑیں سوھوئیں ھمبلے ھمک کار ءَ آئی جوانیں کردے پیلو کرتگ اَت۔
منی گپ ءِ مراد کدی اے نہ اِنت کہ پدائی اُرش ءَ ابید آ دگہ کار بے پائدگ اَنت۔ اے جز ءِ پڑ ءَ اگاں کسے سرمچاران ءَ یک وھدے ءِ نان ءَ دات کنت یا پہ زور بیگواھیں مردمانی آجوئی ءَ اوگامے جنت کنت ، اے درسیں بلوچ راجی جز ءِ بھر اَنت۔ آ نبشتہ کاری بہ بیت یا سیاست ، اھوالکاری بہ بیت یا شائری درسیں چیزانی جتائیں کد ءُ بستارے ھست۔ بلے آئی اے درسیں کار سرگوز کرت اَنت ءُ پدائی اُرش ءِ سوڑگ کرت۔ چی ءَ کہ پدائی اُرش ھم چیرجنگی جنگانی یک بھرے ءُ دژمن ءَ ایمن بوگ نہ ھل اِیت ءُ سسائی نادْراھی ءِ آماچ کنت۔
آئی ءَ دو سال یا سے سال پیش پدائی اُرش ءِ سوڑگ کرتگ ، آئی ھمک وھد ءَ ھمے وتی سلاہ ءِ سر ءَ جیڑ اِتگ ، آئی ءَ اے زانتگ کہ اے منی زند ءِ گڈی سوڑگ اِنت ، بلے مھکمیں ورنا وتی ھما سوڑگ ءِ سر ءَ گوں جوانمردی ءَ اوشت اَیت ءُ داں گڈی دم ءَ وتی راجی پرز ءَ پیلو کنت۔
چوش کہ بی ایل اے ءِ پدائی بھرگ مجید برگیڈ ءِ ھمک کاروائی سوبمندیں کاروائی بوتگ اَنت ، بلے ھمے درہ ءِ بولان آپریشن ھم پدائی اُرش ءِ سوبمندی ءِ نشان اِنت۔ چہ 29 جنوری داں 31 جنوری ءَ برجاھیں اُرش ءَ سپاھیانی دزگیر کنگ ءُ یل دیگ ، جنگ ءِ میان ءَ میتگاں روگ ءُ گوں مردماں گپ ءُ تران کنگ۔ داں سے روچاں مچ شھر ءِ سرجم ءَ دستیگ کنگ ، مچ شھر ءَ ساڑی ئیں لشکری کارمنداں ڈن ءَ روگ ءَ نہ ھلگ ءُ پہ آیانی کمک ءَ آیوکیں آدگہ جاھانی لشکری کارمند مچ ءِ شھر ءِ پترگ ءَ دارگ سکا مزنیں سوبمندی اِت اَنت۔
ھمے چیرجنگی ءِ بھرگ پدائی اُرش ءِ جنگولانی جوزگ ءَ بلکیں بلوچ راج ءَ را دگہ یک توکل ءُ ھاٹیگے بہ کش اِیت۔
چوناھیا چہ پدائی اُرشاں ابید آدگہ جنگانی میان ءَ جنگول شھید بوتگ اَنت ، گڑا بازیں جاھاں کھول پہ وتی آزیزانی لاشانی دزگرگ ءَ ترس اتگ اَنت۔ چہ ھمے پدائی اُرش ءَ پد درسیں پدائیانی لاش نہ تھنا کھولاں پہ شانے دزگپت اَنت بلکیں ھمک میتگ ءُ شھراں شھیدانی لاشانی سر ءَ پل شانگ بندات بوت۔ بلوچ راج ءِ تہ ءَ اے جوزگ نہ تھنا ھمے شھیدیں پدائیاں آؤرتگ ، بلکیں ھمے پگر ءِ زرمبشت ءَ چہ ھمے جاہ ءَ وتی سان ءِ پیشدارگ بندات کرتگ۔ اے منی ایمان اِنت مئے راجی شھیدانی پگر ھمک بھرگ ءَ بلوچ ءِ جنگ ءَ مھکم کنت ءُ وتی گڈی منزل ءَ سر بیت۔
بس من گڈی ءَ ھمے گوشگ لوٹ آں۔
کئے بہ زانت بہ بیت سرپد زرد ءِ آہ ءُ پریات ءَ
مارا گلزمین دوست اِنت چو کہ مکھیں مات ءَ
چینچو سر سالونکیں پہ وتن نمیران انت
ھوناں مئے شھیدانی مارا نام بکشات ءَ
سر بہ بات سدّکہ مئے پہ شھیدیں ھمراھاں
دَر نہ بنت دمانے ءَ ترانگ ءُ چہ مئے یات ءَ
ھر بلوچ بہ کنت زیارت مانش ءَ شھیدانی
ساہ ءُ سر کُت اِش کربان پہ بلوچ ءِ باندات ءَ
کُل بلوچ یکے اَنت ، یکیں لوگ ءِ پرزند اَنت
یل دئے کینگ ءُ کست ءَ یل دئے زات ءُ زریات ءَ
ھلاس۔۔۔
