سیمی بھر

گْوش اَنت کہ شھزانتیں مردم ءَ کدی ھم دگر ءِ ساڑاھگ ءُ دلبڈی درکار نہ اِنت ، چی ءَ کہ آ ھمک کار ءَ گوں وتی جند ءَ جیڑ اِیت ءُ وتی زرد ءَ سدک کنت ءُ چہ وتی دل ءَ سوڑگ زور اِیت۔ شھید پدائی ھلیپ جان ھم ھمے تب ءِ واھند اَت۔ بس مردمانی گپ الم گوش ئے داشت اَنت ، بلے ھمک کار چہ وتی دل ءُ سسا ءَ کرتگ ئے۔

اگاں مردم گوں وتی مول ءَ ایماندار بہ بیت پہ آئی ءَ ھمک گْرانیں کار ازران بیت۔ ھمک کار ءَ زوت دربراں کنت ، چی ءَ کہ آ وتی ھمک کار ءِ سر ءَ پہ ستک دلگوش دنت۔ ھمے پیم ءَ شھید پدائی ھلیپ جان ھمک کار ءَ زوتاں چہ زوت دربرگ ءَ اَت ، آئی سکا زوت آجوئی جنگ ءِ پڑ ءَ یک جوانیں کردے پیلو کرت۔

پہ وتی گل ءِ کاروائیاں تچ ءُ تاگ ءَ اَت ، برے جھل جاؤ برے سورگر ءُ کولواہ ءَ ، کجام ھم ھند ءَ کسے ءَ کارے بوتیں گڑا شھید شتگ اَت۔

چہ شھید ھلیپ ءِ بلوچ راجی جز ءَ ھوار بوگ ءَ پیش لھتیں سنگت بوتگ اَنت کہ آ سرکاری مردم اِت اَنت ، وھدے کہ شھید ھلیپ جان راجی آجوئی لوٹوکیں سرمچارے بوت گڑا آیان ءَ ترسے ماں جان ءَ کپتگ اَت۔ آ ھمک وھد ءَ شھید ءِ نمبرانی گرگ ءُ ھال کنگ ءَ اِت اَنت کہ جھد ءَ یل کن ءُ بہ یا ، بلے راجی آجوئی ءِ سرمچنڈ مھکم اَت۔ آ ھم چہ شھید ھلیپ ءَ ترسگ ءَ اِت اَنت کہ مارا تاوان دنت۔

اے و ناشریں ڈیھ ءِ چانیگ وارانی کار اِنت کہ ھمک وھد ءَ یک نوکیں پندلے ساز اَنت۔ وھدیکہ 2019 ءَ یک رندے پد ءَ آجوئی لوٹوکیں جھدکارانی پوسٹر جوڑ کنگ ءُ سرانی نھاد بندگ بوت کہ مارا کسے ایشانی جاھانی سوج ءَ بہ دنت یا سر بہ کنت گڑا آئی ھمک جھدکار ءِ سر ءِ نھاد لکانی کچ ءَ بستگ اَت۔ چو بلوچستان ءِ آدگہ ھند ءُ دمگانی وڑ ءَ جاہ ءِ آھو ( جھاؤ ) ءَ مئے بازیں سنگتانی پوسٹر جوڑ کرتگ اَت ءُ سرانی نھاد بستگ اَت۔ اے اکس پاکستانی لشکر ءِ بازیں بنجل ءُ باز جاہ ءَ دکانانی دیم ءَ جنگ بوتگ اِت اَنت۔ ھمے لڑ ءَ شھید پدائی اسلم ءِ نام ھم ھوار اَت۔

کم چہ کم آدگہ سنگتان ءَ ھشت ءُ دہ سال اَت یا کسے ءَ سے ءُ چار سال اَت ، بلے شھید پدائی ھلیپ ءَ انگت ءَ سالے سرجم نہ اَت کہ آئی اکس ھم آدگہ نامی ئیں سنگتانی لڑ ءَ ھوار اَت۔

اے وھد ءَ منی ءُ آئی ھال ءُ اھوال برجاہ اَت ، بلے من آئی ءِ جند نہ دیستگ اَت۔ من یک روچے پرس اِت اسلم جان انگت ءَ دمگ ءَ تئی بارو ءَ بازیں مردم سرپد نہ اَنت تو سرمچار ئے ، اے شوم ءَ ترا چون زوت درگپت ءُ مزن کرت؟ آئی ءَ ھاھاھاھاھاھا کندگے جت ءُ گْوشت: ” دژمن مارا کدی زانت نہ کنت ، بلے وتی برات گونگیں دژمن کاراں ھراب کنت۔ منی بارو ءَ لھتیں ریاستی ناشرکار سرپد اِنت پمیشکا دژمن ءَ من ءَ زوت نشان کرتگ۔”

ھمے بارو ءَ منی ءُ آئی گپ برجاہ اَت کہ آئی کند اِت ءُ گْوشت: ” نوں ھبر چہ ھلوت ءَ گْوستگ۔ ریاست راستے مزنیں تاکتے ، بلے من ءَ ھم آئی ملکوت بڈ ءَ اِنت۔ کجام وھد ءَ گوں من ءَ دچار کپت ، من ءَ کُش اِیت بلے آ ھم شریں بھرے بارت۔”

آئی ءَ داں سالے ءَ گیش من ءَ نہ دیستگ اَت ، مدام آئی ھال کرت ءُ ھمے گْوشت کہ ” من ءُ تو کد دچار کپ اِیں؟ داں مردم دیم پہ دیم بہ بیت ءُ جوانیں دیوانے بہ کنت۔” منی گپ مدام ھمیش اَت کہ زندگ بہ بہ ایں گندگ الم بہ ایں۔ 

پرچا کہ آجوئی لوٹوکیں جھدکار بے مُلیں منزلے ءِ مساپر اَنت ، پمیشکا ھر ساھت ءُ دمان تچ ءُ تاگانی تہ ءَ اَنت۔ یک جھدکارے تھنا وتی باندائیں روچ ءَ زانت نہ کنت کہ من باند ءَ ھمے جاہ ءَ بہ آں یا اے دمگ ءَ یل کنان ءُ سر دگہ دمگے ءَ کپ اِیت۔

اولی رند ءَ جنوری 2020 ءَ من ءُ آئی رھگوزی جاھے ءَ ڈیک وارت ، کم چہ کم کلاکے یا دو ءَ یکجاہ بوت اِیں۔ پد ءَ آ دگہ نیمگے ءَ سپر ءَ رھادگ بوت ءُ من دگہ نیمگے ءَ شت آں۔ آ منی بارو ءَ سرپد اَت کہ من ھمے نیمگ ءَ آھگ ءَ آں ، بلے من آئی بارو ءَ سرپد نہ اِت آں کہ مئے راہ ءِ سر ءَ اتکگ۔ من گْوشت کہ اسلم جان من ءُ تو وت ءَ دیم پہ دیم ءَ دیست ، بلے مئے گپ ءُ دیوان نہ بوت ءُ شمئے ھمراہ اشتاپ اَنت۔ گْوش اِیت: ” جی ناں ھمینچو بس اِنت کہ ما وتارا دیست ، اے راہ ءَ را مرگے چوناھیا گون اِنت۔ اگاں اَچ ما یکے شھید بہ بیت ، بلے اے گپ ءَ مردم دلجم بیت کہ شھید ءِ دیدار نسیب بوتگ۔ ھاھاھاھاھا”۔

من گْوشت شر اِنت جگر زندگ بہ بہ اِیں ھمے جھان ءَ وت ءَ گند اِیں ، شھید بوت اِیں گڑا جنت ءَ ڈیک وریں۔ ما دوئیناں وت ءَ چار اِت ءُ کند اِت ، رکست اَپ ھواروں سنگت۔

   روان اِنت۔۔۔