اولی بھر
ھمک مردم ءِ دلانی تہ ءَ وتی جاگاہ دیگ ءُ دوست جوڑ بوگ ارزانیں کارے نہ اِنت ، بلکیں پہ ایشی ءَ مردم ءَ زبان شھد کنگ ءُ مزنیں دیمونی یے دیگ لوٹ اِیت۔ چی ءَ کہ پہ ارزانی ءَ مردم دومی مردم ءَ چہ وت ءَ سانمند کرت نہ کنت ، سانمند بنی آدم چہ سلھیں کردار ءَ بیت۔
بلوچی ءَ بتلے کہ ” ھما درچک ءَ کش ئےگڑا ترا ھمائی بر رس ایت۔” اے تچکیں گپے کہ مردم ءِ نیت پہ آئی ءَ کرد جوڑ کنت ، کسے کہ وت ءَ کجام داب ءَ دار اِیت گڑا آ ھما پیم ءَ شرپ دیگ یا کمشرپ کنگ بہ بیت۔
گوش اَنت کہ مردم ءِ باتن ءِ مارشت پہ آئی ءَ ھیل ءُ آدت جوڑ بہ بہ اَنت۔ اے جھان ءِ تہ ءَ ھما مردم شر ءُ وژنام بیت کہ آ مدام پہ دومی مردم ءُ سرجمیں مردمگری ءَ شر بہ جیڑ ایت ءُ وتی تہ ءَ جوانیں مارشت ودی بہ کنت۔
گڑا اے بابت ءَ شھید اشرپ جان پنام ریھان نوکاپ یک بے مٹیں درور ءُ مسالے۔ آئی چہ وتی بھادری ، ایمانداری ءُ مھروانی ءَ ھمک دچار کپتگیں مردم ءِ دل ءِ تہ ءَ پہ وت کلاتے بستگ۔ اے آئی ایمانداری ، مھروانی ءُ جپاکشی ءِ برورد اِنت کہ بلوچ راجدپتر ءِ تاکدیماں داں ابد گوں جوانیں دانکاں گیر آرگ بیت۔
شھید اشرپ جان من اولی رند ءَ 18 جنوری 2016 ءِ نیم روچ ءَ گل ءُ گلزاریں منجو( مشکے ءِ کوھے) ءَ ھما وھد ءَ دیست کہ ما دیم پہ مشکے ءِ نیمگ ءَ سپرے ءَ روگ ءَ اَت ایں۔ شھید اشرپ جان ءُ شھید ابدل واھد اِت اَنت آ چہ مشکے ءِ نیمگ ءَ دیم پہ منجو ءَ پیداک اِت اَنت۔ شھید ابدل واھد ءَ مئے گون ءَ باز گپ جت ءُ مارا کندینت ، بلے شھید اشرپ آ روچ ءَ بے توار اَت ءُ ما درس واجہ شھید ابدل واھد ءِ دریں دانکاں گوشدارگ ءَ اَت ایں۔
شھید اشرپ جان چوناھیا سکا دلوش ءُ مسکرا کنوکیں سنگتے اَت۔ آئی ءَ گیشتر ھما وھد ءَ مسکرائی کرتگ کہ درسیں سنگت آئی آشنائیں سنگت بوتگ اَنت۔ دور ءَ چہ اتکگیں سنگت بزاں مھمانانی دیم ءَ سکا وت ءَ سنگین داشتگ ئے۔ گڑا چہ ھما روچ ءَ پد من ءُ شھید اشرپ جتائیں وھداں جتا جتائیں ھند ءُ دمگاں ڈک وارتگ ءُ یکجاہ بوتگ اِیں۔
ما وتی دیوانانی تہ ءَ شھید اشرپ جان ءَ پہ مھر جتائیں ناماں توار جتگ ، برے نوکُو ءُ برے نوکل ھم گْوشتگ۔ آئی ءَ کدی ھم چہ سنگتانی گپاں دل ءَ نہ کرتگ ، آ ھم سرپد بوتگ کہ سنگت من ءَ پہ مھر اے ناماں توار کنگ ءَ اَنت۔
کجام وھد ءَ کہ جنگولیں ھمبل وتی جنگی سپرانی کسھاں بوتگ اَنت آیاں شھید اشرپ جان ءِ نام گپتگ ، گڑا آیاں الم اے ھبر گْوشتگ کہ نوکاپ سکا نترس ءُ جنگی رپکاں سوھوئیں ھمبلے۔
بلے من شھید اشرپ جان ءَ تھنا یک مھروان ، دلگوش ءُ ایمانداریں ھمبلے ءِ نگاہ ءَ دیستگ۔ چی ءَ کہ آئی مدام چہ مھروانی ءَ مارا سنگتان ءَ جی ءُ جان گْوشتگ۔ پمیشکا منی یاتانی پتینک ءَ پہ آئی ءَ لھتیں ایمانداری ءُ مھروانی ءِ یات پش کپتگ اَنت ، پرچا کہ آ وتی بالاد ءِ اندر ءَ مھروانی ءِ ھسارے اَت۔
روان اِنت۔۔۔
