اگاں مروچی مردم جھان ءِ سر ءَچمشانک بہ دنت ءُ بہ چار ایت ھمے گندگ بیت کہ جھان گوں تیزیں گاماں چہ پدمنتگی ءَ در آھگ ءُ دیمروئی ءِ نیمگ ءَ جزاں اِنت۔ اے درگت ءَ بازیں شھزانت ھمے درور ءَ دے اَنت کہ جھان ءِ اے داب ءَ زوتیں دیمروئی ءِ بن ھشت وانگ ءُ زانشت دوستی اِنت۔ ھو الم اے گپ ءَ کس رد کرت نہ کنت کہ ابید وانگ ءُ زانگ ءَ راج دیمروئی کرت نہ کن اَنت، چی ءَ کہ زانت مدام راج ءُ چاگرد ءَ شیوار ءُ سوھو کنت۔
گڑا وھدے مردم وانگ ءِ بارو ءَ بہ جیڑ ایت گڑا وانگ ءَ را ھم دیمروئی کے دیگ ءَ اِنت؟ چہ اے گپ ءَ ھمے راستی پدر بیت کہ وانگ ءَ را دیمروئی گل ءُ ادارہ دیگ ءَ اَنت۔ وانگ ءِ دربرجاہ ھم ادارھے ءُ ھمے ادارہ ءِ پارست ءَ مردم زانت دربرگ ءَ اَنت۔
پہ درور مردمے چہ وانگجاھے ءَ ابید زانوگرے ءِ کِر ءَ بہ وان ایت گڑا داں ھدے ءَ زانت دربارت بلے آئی ءِ وانگ آ ھساب ءَ دیمروئی نہ کنت کہ چوش مردم چہ وانگی اداراہ ءَ دربارت ءُ شیوار بیت۔ اگاں وانندگیں مردمے داں گوں گل ءُ ادارھے ءَ بندوک مہ بیت آ اینچو دیمروئی نہ کنت کہ چوش کہ مردم چہ گل ءُ ادارھاں دربر اَنت۔ گڑا مردمے اے چیز ءَ گوں ھورتی ءَ بہ چار ایت ءُ بہ جیڑ ایت گڑا گل ءِ بستار ءَ زانت۔
اگاں کسے راجے یا ڈیھے ءِ دیمروئی کنگ ءِ راز ءَ سرپد بوگ لوٹ ایت گڑا مردم ءَ اولی پدیانک گل ءُ ادارہ گندگ ءَ کا اَنت۔ اگاں یک ڈیھے ءِ گل مھکم مہ بہ اَنت گڑا آ زوت زوال ءِ نیمگ ءَ روت۔ وھدے کہ گل مھکم بوت اَنت گڑا آ اود ءَ کوتاھی ءُ مناپکی ءِ ھچ وڑیں گنجائش پشت نہ کپ ایت، پرکاریں مردم دیم ءَ کا اَنت ءُ جان بڈ ءُ نپ دوستیں مردم وت در آھاں بہ اَنت۔
گلانی تہ ءَ گل ءِ سروکے ھم مناپکی ءِ آماچ بہ بیت گڑا آئی ءِ جند کشگ بیت یا ویلے ءَ گل ءِ سروکے بیران ھم بہ بیت گڑا گل آئی ءِ جاہ ءَ پہ وت ءَ دگہ نوکیں سروکے ودی کنت۔
چوناھا راستی ھمیش اِنت کہ گل چہ سروکانی بیرانی پیش پہ وت ءَ ھمک وھد ءِ سر ءَ نوک نوکیں زمہ وار ءُ راھشون ودی کناں کنت۔ گل ھما مردماں دیم ءَ کار ایت کہ آیانی تہ ءَ گوں وتی مول ءَ ایمانداری ءُ کار کنگ ءِ بودشت بہ بیت۔
گڑا چہ درساں پیش ارزشت داریں گپ ایش اِنت کہ مردم ءَ را چہ گل ءِ جند ءِ بارو ءَ سرپدی بوگی اِنت کہ گل چی یے؟
گل مردمانی رمبے کہ پہ مولے ءَ جوڑ کنگ بیت، آئی ءَ راھبندے دیگ بیت۔ پہ اگدہ ءَ کسان ءُ مزن درساں ھما راھبند ءِ پابند بوگی اِنت۔ آ اود ءِ ھمک سوڑگ تھنا یک مردمے ءِ نہ بہ اَنت بلکیں ھمک مردم وتی شور ءَ گل ءِ ادارھی نیاداں ایر کنت گڑا آئی ءِ سر ءَ دیوان ءِ ھمک مردم ءَ گپ جنگ ءِ ھک ھست۔ پہ ھمے شور ءَ گیشتریں مردماں تپاک کرت گڑا آ سوڑگ منگ بیت۔
انچوش کہ مردم ءِ زندمان گوں وردن ءَ بندوک اِنت اگاں مردمے ءَ ورگ مہ بیت گڑا مردم نزور تراں کنت ءُ دانکہ مر ایت گڑا گل ءِ ھستمان گوں آئی ءِ نیاداں بندوک اِنت۔ اگاں گل ءِ دیوان نہ بوت اَنت گڑا گل ھم نزور تران کنت ءُ زوال بیت۔ اگاں گل ءِ دیوان بہ بہ اَنت ءُ آ اود ءَ ھاترداری بوت ھم گل زوال ءِ نیمگ ءَ رو اَنت۔
گلانی تہ ءَ شرگداری مزنیں ارزشتے دار ایت چی ءَ مردم وتی نزوری ءُ کوتاھیاں وت مار ات نہ کنت، وھدے گل ءِ نیادانی میان ءَ جھدکار شرگداری کنگ بوت گڑا آئی ءِ دل ءَ نزوریانی مارشت ودی بیت، بہ گندئے مردم ءَ را آئی ءِ نزوریانی سر ءَ گپ کنگ تورین ایت بلے شرگداری جھدکار ءَ آئی ءِ نزوریاں شون دنت ءُ چہ ایشی ءَ ایمانداریں جھدکار وت ءَ گیش مھکم ءُ شیوار کنت۔
گل ھم پگریں مردماں یکجاہ کنت ءُ آیاں پہ راجکاری ءَ ھیل دنت ءُ زانت بکش ایت۔ گل ھم پگریں مردمانی تہ ءَ پرک ءُ پیر ءَ ھلاس کنت پہ یکے مول ءَ جزگ پرمائیت، گل ھم پگریں مردماں وت ماں وت راھوت پرمائیت ، گل ءِ بنکی لوٹ نیاد ءُ راھوتکاری اِنت۔
ریاست یا راجے ءِ تہ ءَ چونیں ھم گلے بہ بیت آ پہ راجی دیمروئی ءَ داں ھدے ءَ جوانیں کردے پیلو کنت۔ ھما جھدکار ءَ کہ گل ءِ بستار نہ زانت پہ وتی زات ءِ دیم ءَ آرگ ءِ جھد کنت گڑا آئی ءِ جند ءَ زوال بیت۔
پمیشکا ھمک جھدکار ءَ گلانی بستار زانگ ءُ جھد کنگی اِنت۔ آجھدکار گلے ءِ باسک بہ بیت یا بنجاھی سروکے ھرکسی جتائیں بستارے بیت، کس ھم کسی جاہ ءَ گپت نہ کنت۔ من ھمے سرپد بہ آں ابید گل ءَ جھدکار ناسرجم اِنت۔ چی ءَ کہ پرد تھنا کار کنگ ءَ داں آسری دم بارت۔ برے برے مردم جھد ءِ میان ءَ دم بارت ءُ پرش ایت آئی ءَ گڑا آئی ھم پگریں ھمبل دست گر اَنت ءُ دانکہ آئی ءَ مول ءِ گڈی سیمسر ءَ سر کن اَنت۔
