نبشتہ کار: زھرہ بلوچ
ما یک اَنچیں سرزمینے ءَ نشتگ اِیں کہ اُود ءَ مئے سر ءَ بس یک موسمے ساھیل ءُ ساچان اِنت، بزاں گم ءِ موسم۔ برے برے گُمان بیت گم مئے کرنیگیں وارِس اَنت۔ مئے دُرستیں وشی ءُ شاتکامی گُلامی ءِ تپتگیں آس ءَ سُتکگ ءُ پُر بیتگ اَنت، بس کسّہ پش کپتگ اَنت۔ بلوچستان ءِ کسّہ، اے کسّہ ءِ دُرستیں کارست ھرروچ زور گار ءُ بیگواہ کنگ بنت ءُ پد ءَ جونانی دْروشم ءَ مارا دست کپ اَنت۔ بیگواہ بوگ تھنا یک مردمے ءِ بیگواہ بوگ نہ اِنت، بلکیں سرجمیں کھولے ءِ بیگواھی اِنت۔
برے برے بلوچ بوگ ءِ درد سکا گران بيت، اَنچو گْران کہ پہ دل ءِ اِيمن کنگ ءَ ھم لبز تئی گور ءَ نہ بيت۔ یک ماتے وتی بچّ ءِ پادبْرمشانی توار ءَ تلوس اِیت، یک گْوھارے وتی برات ءِ اکس ءَ زُور اِیت ءُ ھمُک شپ ءَ پہ آگاھی بانگواہ کنت، یک لوگبانکے وتی وابانی میان ءَ ھورک ءُ ھالیگیں ساھگے شوھاز کنت۔
وھدے یک بلوچ ورنایے زورانسری گار ءُ بیگواہ کنگ بیت، گُڑا آئی ءِ پجّار، آئی ءِ ھستی، گوں آئی ءِ واب ءُ واھشتانی ھَمراھی ءَ گور ءُ کپن کنگ بیت۔ اے ھما مرگ اِنت کہ نہ آئی ءِ رمس(تاریخ) نبشتہ کنگ بیت نہ موتک آرگ بیت، بلکیں تھنا ودار کنگ بیت۔ ھما ودار کہ گونڈوھاں پیر کنت۔
چوش کہ بلوچاں ھمُک کرن ءَ بلوچستان نوکیں رنگے ءَ گوں وتی ھوناں سینگار اِتگ۔ بلوچاں ھمُک زمانگ ءَ اے رياست ءِ زُلم ءُ زوراکی ءِ نوک نوکیں دْروشم ديستگ اَنت۔ مئے ھر پدريچ جنگی موسماں ودی بيتگ اَنت، آ جنگانی تہ ءَ رُستگ ءُ ورنائی ءِ سیمسراں سر بیتگ اَنت۔
زیشان ھم اَنچیں گار ءُ بیگواھیں مردمے ءِ زھگ اَت کہ آئی ءَ دہ سال ءَ گیش اِنت گار ءُ بیگواہ اِنت۔ ھمے بیگواھی ءِ کھرمانیں درد اَنت کہ زیشان گوں وتی گْوھار ادیبہ ءَ برے دگ ءُ چار راھانی سر ءَ برے پریس کلب ءِ دیم ءَ نندانک دیگ ءُ زھرشانی کنگ ءَ اَت، بلے زیشان ھم زوراک ءِ دست ءَ آوار جَنگ ءَ پد آئی ءِ ٹپّ ءُ ٹوریں لاش دست کپت ءُ ھما اديبہ کہ آئی ءِ سیر ءَ نوکی سے روچ نہ گْوستگ اَت آئی ءِ درداں چہ یک دردے گیش بوت۔
ھمے رنگ ءَ کریم جان، مئراج، اھسان، نبیل دگہ ھزاراں ورنا کہ آیانی بازیں واب ءُ واھشت اِت اَنت، آیانی ماتاں آ پہ شریں نگاھے ءَ دیست نہ کُتگ اَنت کہ نزر مہ لگ اِیت، بلے آ دُژمن ءَ تیر باران کُت اَنت ءُ مات بے مراد۔
بلوچستان ءِ ھما جنک کہ آئی ءِ سیر ءَ انگت چار ماہ سرجم نہ اَت۔ چِنچو گَل ءُ شاد اَت ءُ وتی وشیں باندات ءِ واب ءَ گندگ ءَ اَت، بلے یک روچے آئی ءِ وشیانی منگیر آس دیگ بوت ءُ آ جنوزام بوت۔ آئی ءِ دیستگیں واب یکیں دمان ءَ پُرشت ءُ پروش ءِ آماچ کنگ بوت اَنت۔
زرینہ شبیر ءِ لوگبانک ءَ اَنگت وتی بانوری ءِ پوشاک کْوھن نہ کُتگ اِت اَنت کہ شبیر آوار جَنگ بوت داں رُوچ ء مروچی کس نہ زانت کُجام جاورھالانی تہ ءَ اِنت، ءُ زرینہ انگت نہ زانت کہ من شبیر ءِ لوگبانکاں یا کہ آئی ءِ جنوزام۔
اے کتابی کسّہ نہ اَنت، بلکیں اے گْواچنیں کسّہ اَنت کہ بلوچ ءِ گم، درد، رَنج ءُ ارساں گوں نبشتہ بیتگ اَنت۔ اے دردانی ساھگ ءَ زندگی کنگ سک باز گْران اِنت۔
برے برے ھمے جيڑگ چہ اندر ءَ مارا ھلاس کنت کہ اے تاسپیں چُکانی چے گناہ ءُ چے ميار کہ آیانی واجھیں پت زندان ءِ تھاریں کوٹیاں بند کنگ بوتگ اَنت۔ يا ھما جنک ءِ چے ميار کہ نوکیں زندے ءِ بندات بوگ ءَ ساری آئی ءِ زندگی چو سياہ شپ ءَ تھارتِر بوت۔ ھما ورنا ءِ چے گناہ کہ تیر باران کنگ بہ بوت۔
بلوچستان ٹپّیگ اِنت، زورگِریں ریاست پاکستان ءِ زُلم ءُ زوراکیاں ءُ دُنیا ءِ بے تواری ءَ بلوچستان ھما ٹپّ بکشاتگ اَنت کہ آئی ءِ دارو ءُ درمان گوں گھگیری ءَ کنگ بیت ءُ آجوئی آئی ءِ ٹپانی نِشان ءَ گار کنت۔
