بلوچستان یک کسھے ءُ پیرک آئی ءِ مستریں کارستاں چہ یک ئِے۔ اے بلوچ سرزمین ءِ وش بھتی اِنت کہ کرناں چہ پیرک دابیں کارست ودی بْوان ءُ پیداک اَنت ، اے ھم ماتیں گلزمین بلوچستان ءِ وش بھتی اِنت کہ آئی ءِ یک گْوانکے ءَ ھزاراں پیرک وتی سراں دیان ءُ ھزاراں گلاب وتی وشبواں ھر گور ءَ شنگ ءُ تالان کنان اَنت۔
مروچیگیں روچ ھما روچ اِنت کہ پیرک جان ءُ آئی ھزار نازیں ھمراہ وتی ھیشی سراں پہ گلزمین بکش اَنت ءُ وش کوشیں پروم ءِ زید ءُ ملپداں ھونانی شھجوھاں تاچین اَنت ءُ مرگ ءَ پہ مڑاھے امباز اَنت۔
گْوستانک ءِ رد ءَ کواس ءُ سوھوئیں سر گْوش اَنت زندگ ھما راج بہ اَنت کہ دومی ءِ ھاتر ءَ وتی زندگی ءَ کربان کن اَنت ، بزاں وتی زندگی ءَ پہ راج ءَ نْدر کن اَنت ، گڑا آ بھ نہ مر اَنت ، بلکیں راجدپتر ءِ بھرے جوڑ ءُ مدام گیر آرگ بہ اَنت۔ ھما انسان کہ نمیران بہ اَنت ، اسل ءَ آیاں آیانی کتگیں کار نمیران کن اَنت۔
ملک ءُ راجانی گْوستانک ءِ تہ ءَ لھتیں انچیں روچ چیدگ بوتگ اَنت کہ آ چہ کوم ءُ راجاں مزنیں کربانی ءِ لوٹ ءَ کن اَنت ، اے روچ گلزمین ءِ زھگاں گلزمین ءِ رکینگ ءِ ھاتر ءَ جان ءُ مال ءِ کربان کنگ ءِ لوٹ ءَ کن اَنت۔ چہ ماتاں جگرانی ٹُکراں ، چہ پتاں زندگی ءِ گڈی اسا ءِ کربان کنگ ءِ لوٹ ءَ کن اَنت۔ زمین زادگ ، زمین ءِ بچ وتی مال ءُ جان ءَ چہ گیش آجوئی ءَ ارزشت دئے اَنت ءُ چو دیوانگ ءَ پہ وتن کربان بہ اَنت۔ کربانیانی بے ھیال نہ بیوکیں کسھاں راجدپتر ءِ تاکانی سر ءَ نکش کن اَنت۔
میجر پیرک ھما زمین زادگاں چہ یکے اَت کہ آئی ءَ کدی ھم پُشت پر نہ کتگ ، بلکیں دژمن ءِ تیر مدام وتی سینگ ءَ وارتگ اَنت۔ پرچا کہ ماتیں وتن ءِ رکینگ ءِ ھاتر ءَ سینگ ءَ تیر وارتگیں زمین زادگانی کسھاں راجدپتر پلگار اِیت ، اے دْراجیں کسہ اَنت کہ میجر پیرک ءِ وڑیں زمین زادگانی ھوناں گوں نبشتہ بہ اَنت۔ اے کسہ انگت سرجم نہ اَنت ، ءُ اے کسہ تاں آجوئی ءَ ھمے وڑ ءَ روان کن اَنت ، پرچا کہ وتن داں گلام اِنت ھون لوٹ اِیت۔
پیرک جان آجوئی ءِ شیدا ءُ پُرکیپیں لزتاں چہ آشنا کنوکیں سنگتے اَت ، آ تھاریں شپانی چاردھی ماھے اَت۔ گلامی ءِ سیاھیں شپانی رژناھیں کندیلے اَت ، پہ سرڈگار ءِ آجوئی ءَ وتی رژن ءَ تالان کنگ ءَ اَت۔ پیرک جان گلامی ءِ مھکمیں سانکلانی پروشگ ءِ ھاتر ءَ گچین کتگیں یک انچیں کشکے ءِ مساپر اَت کہ اے کشک ءَ گوزگ پھل ءِ سرات ءَ چہ گرانتر اَت۔
پیرک جان وتی لیکھانی سر ءَ اوشتاتگیں سنگتے اَت کہ پہ وتن دیوانگ اَت ، پہ وتن جنگ ءَ اَت ، پہ وتن پند ءَ اَت ، پہ وتن ھر وڑیں سکیاں سگگ ءَ اَت۔ ھونانی وشبوھاں گوں مینتگیں درستیں موسم گواہ اَنت کہ پیرک پہ وتن اوشتاتگ اَت۔ گیدی ءِ دلبند ءَ بام ءِ شنگیتگیں رژن گواہ اَنت کہ تھاری ءَ درستاں وتی دست چست کتگ اِت اَنت ، بلے پیرک گوں بالوھاں اوشتاتگ اَت۔ مھر ءُ وپا ءِ کشکانی ھمک مساپر گواہ اِنت کہ اے دْراجیں پند ءَ باز ءَ دمبرت ءُ نشت ، بلے پیرک گوں ھمراھاں چو چیدگ ءَ سھرا ءُ رھادگ اَت۔
پرچا کہ اے جنگ رھنیں آجوئی ءِ موکگ ءِ جنگ اِنت ، اے جنگ ءَ سرانی کربانی دیگ المی اِنت۔ پیرک ءَ وتی بھر ءِ سپر جت ، وتی ھیشی سر پہ زمین کربان کت ءُ ماتیں گلزمین ءِ کُٹ ءَ پہ مدامی واب کپت۔ پیرک جان وڑیں سنگتانی کربانی پہ ھما دمبرتگیں سنگتاں یک سکینے ، آیانی دمبرتگیں ڈیل ءَ یک مھکمیں ھاٹیگ ءُ نوکیں جوزگے بکش اِیت کہ آجوئی ءِ پیچ ءُ تاب ، کنٹگ چکاریں راہ ءَ دمبردگ اَنت۔
